Le fils des fleurs

Poemas en verso y/o en prosa de cualquier estructura y/o combinación.

Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle

Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

José Manuel F. Febles escribió: Jue, 16 Dic 2021 10:27
xaime oroza carballo escribió: Mié, 15 Dic 2021 1:33
O FILLO DAS FLORES

O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,

da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores

para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía

as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban

mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,

e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,

e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores

a min me agasallaba,

e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,

eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves

mentres el pasaba;

e as aves cantaban,
siaban as aves;

mentres el pasaba
as aves,
	siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,

e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada

e as aves siaban
mentres el pasaba.


El HIJO DE LAS FLORES

El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,

del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores

para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía

las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban

mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,

y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,

y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores

a mí me agasajaba,

y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,

yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves

mientras él pasaba;

y las aves cantaban,
trinaban las aves;

mientras él pasaba
las aves,
	trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,

y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada

y las aves trinaban
mientras él pasaba.


Trad:   Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/




Preciso y bello juego de palabras, propio de un excelente poeta. Felicidades, amigo y compañero en la poesía.

Desde la soledad de mi isla, un fuerte abrazo.

José Manuel F. Febles.

La llegada de tu palabra supone para mi todo un aliciente, compañero. Un aliento sincero que estimo muy profundamente.
Gracias amigo mío.
Un abrazo.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Armilo Brotón escribió: Jue, 16 Dic 2021 10:42 Bárbaro druida. Cuando te leo es como beber un trago de la pócima de Panorámix, me lleno de energía y me siento capaz de derrotar a los gigantes del nihilismo.
Sigue recolectando hierbas en los bosques de la lírica para que tu olla esté siempre lista para el trago; de orujo también, que no sólo de versos vive el hombre.
Un abrazote hasta tu hermosa tierra.
Querido hermano: no he pasado, todavía, la promoción de la hoz de hierro, procuro afilarla cada día, pero el muérdago se está saliendo de madre entre las ramas de los robles. La marmita sigue borboteando a fuego lento y el alambique gorgotea, despacio, para ir cubriendo la vida de los sueños.

Un fuerte abrazo, amigo mío.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Mirta Elena Tessio escribió: Jue, 16 Dic 2021 11:28
xaime oroza carballo escribió: Mié, 15 Dic 2021 1:33
O FILLO DAS FLORES

O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,

da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores

para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía

as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban

mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,

e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,

e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores

a min me agasallaba,

e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,

eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves

mentres el pasaba;

e as aves cantaban,
siaban as aves;

mentres el pasaba
as aves,
	siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,

e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada

e as aves siaban
mentres el pasaba.


El HIJO DE LAS FLORES

El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,

del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores

para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía

las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban

mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,

y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,

y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores

a mí me agasajaba,

y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,

yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves

mientras él pasaba;

y las aves cantaban,
trinaban las aves;

mientras él pasaba
las aves,
	trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,

y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada

y las aves trinaban
mientras él pasaba.


Trad:   Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Qué gusto y qué placer recibo en mi mañana, con esta pintura del trinar de las aves,y tú involucrándote, en versos escalonados y bien dibujados con la destreza de tu pluma. Me recuerda a los verso de Juan Ramón Jimenez

te regalo una estrofa sin demerecer tu tan estimada obra.

Y yo me iré. Y se quedarán los pájaros
cantando.
Y se quedará mi huerto con su verde árbol,​

y con su pozo blanco.​

Todas las tardes el cielo será azul y plácido,​

y tocarán, como esta tarde están tocando,​

las campanas del campanario.
JUAN RAMÓN JIMENEZ​


UN ABRAZO NAVIDEÑO MI QUERIDO AMIGO Y POETA.-
Harto generoso el halago que estimo, amiga mía.
Hermoso regalo tus palabras y el poema de Juan Ramón Jiménez.

Un abrazo y feliz Nadal.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ramón Castro Méndez escribió: Jue, 16 Dic 2021 12:43 Un poema realmente precioso como el trino de las aves o la flor del cerezo y toda la magia y naturaleza que lo impregna.
Mi felicitación.
Amigo Xaime, te deseo unas felices fiestas navideñas a ti y los tuyos.

Un fuerte abrazo.
Gracias por venir con tu voz, amigo mío.
Un abrazo y felices fiestas.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Alonso Vicent escribió: Jue, 16 Dic 2021 16:57 Me sorprendió el título en casi francés, o francés antiguo; pero me cautivó más el interior del poema. Y es que uno se transporta a otras épocas sin cambiar de escenario.
Poema, canción, romance de viva voz... como cuando los juglares de antaño.
Un abrazo, Xaime, desde el Mediterráneo interior.
Tienes toda la razón del mundo, hasta a mi también me sorprendió el título tanto que, gracias a tu comentario y al de Víctor, reedité y corregí lo que quería ser un homenaje al acordeonista y a su intención más honda de recuerdo a un amigo común.
Reitero mi agradecimiento por tus atentas e inestimables lectura y escucha.

Un abrazo, amigo mío y felices fiestas.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ana García escribió: Jue, 16 Dic 2021 18:39 ¡Qué bonito, Xaime! ¡Pero qué bellez! El juglar de Alaire vuelve a deleitarnos con este poema lleno de aromas, sonidos e imágenes.
¡Enhorabuena!
Un fuerte abrazo.
Gracias por todo tu aliento, Ana.
Inestimable.

Un abrazo y bo Nadal.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

E. R. Aristy escribió: Vie, 17 Dic 2021 1:05
xaime oroza carballo escribió: Mié, 15 Dic 2021 1:33
O FILLO DAS FLORES

O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,

da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores

para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía

as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban

mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,

e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,

e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores

a min me agasallaba,

e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,

eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves

mentres el pasaba;

e as aves cantaban,
siaban as aves;

mentres el pasaba
as aves,
	siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,

e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada

e as aves siaban
mentres el pasaba.


El HIJO DE LAS FLORES

El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,

del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores

para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía

las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban

mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,

y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,

y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores

a mí me agasajaba,

y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,

yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves

mientras él pasaba;

y las aves cantaban,
trinaban las aves;

mientras él pasaba
las aves,
	trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,

y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada

y las aves trinaban
mientras él pasaba.


Trad:   Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Que maravilla, Xaime! Me gusta también tu magnífica declamación. Un abrazo grande, poeta. ERA

Gracias por todo tu apoyo, ERA.

Un abrazo y bo Nadal.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Víctor F. Mallada escribió: Vie, 17 Dic 2021 17:50 Precioso y cantable tu "Fillo das flores",
da gusto leerlo en versión "galega".
"Moltas grazas", Xaime por aquesta entrega
de sentidos versos
y hermosos amores.

Víctor
Agradezco sobremanera tu visita y el contenido del paréntesis (desaparecido tras mi edición para corregir el error de la "l" pulsada doblemente y no vista). Gracias por tu cercanía, amigo mío.

Un abrazo y felices fiestas.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Julio Gonzalez Alonso escribió: Vie, 17 Dic 2021 18:20 Arrebatada recitación, con toda la fuerza de la lengua gallega, de este poema que bien se merecería una música acorde con su calidad para ser cantado por calles y plazas. Aplauso y abrazo, Xaime.
Salud.
Gracias, amigo mío. Tus palabras están muy de acorde con el músico que me acompaña y que dice que para un poema así no hace falta su música, pero quiero que siga con lo que le salga del alma.
Salud.

Un fuerte abrazo y felices fiestas.
xaime oroza
Avatar de Usuario
Rafel Calle
Mensajes: 25149
Registrado: Dom, 18 Nov 2007 18:27
Ubicación: Palma de Mallorca

Re: Le fils des fleurs

Mensaje sin leer por Rafel Calle »

Hermoso y muy sentido trabajo, amigo Xaime. Bilingüe y recitado para conformar un post muuy recomendable.
Feliz Navidad y mucha salud.
Abrazos.
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fils des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Rafel Calle escribió: Dom, 26 Dic 2021 6:38 Hermoso y muy sentido trabajo, amigo Xaime. Bilingüe y recitado para conformar un post muuy recomendable.
Feliz Navidad y mucha salud.
Abrazos.
Gracias y Felices Fiestas, bienquerido Rafel.
Salud y "fonda aperta".
xaime oroza
Avatar de Usuario
Javier Dicenzo
Mensajes: 8140
Registrado: Mié, 12 Mar 2008 1:19
Ubicación: San Pedro. Argentina
Contactar:

Re: Le fils des fleurs

Mensaje sin leer por Javier Dicenzo »

Hermoso por su naturaleza viva un placer pasar por tu obra.
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fils des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Javier Dicenzo escribió: Mar, 28 Dic 2021 9:02 Hermoso por su naturaleza viva un placer pasar por tu obra.
Gracias por tu presencia en la simplicidad de mi naturaleza.

Un abrazo y Felices Fiestas, amigo mío.
xaime oroza
Hallie Hernández Alfaro
Mensajes: 19835
Registrado: Mié, 16 Ene 2008 23:20

Re: Le fils des fleurs

Mensaje sin leer por Hallie Hernández Alfaro »

Sube para deleite de todos.

Abrazos, querido poeta.
.

//
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fils des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Hallie Hernández Alfaro escribió: Mar, 04 Ene 2022 0:17 Sube para deleite de todos.

Abrazos, querido poeta.
Agradezco hondamente tu visita y tus palabras, Hallie.

Abrazos, amiga mía.
xaime oroza
Responder

Volver a “Foro de Poemas”