Le fils des fleurs

Poemas en verso y/o en prosa de cualquier estructura y/o combinación.

Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle

Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Le fils des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

O FILLO DAS FLORES

O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,

da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores

para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía

as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban

mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,

e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,

e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores

a min me agasallaba,

e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,

eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves

mentres el pasaba;

e as aves cantaban,
siaban as aves;

mentres el pasaba
as aves,
	siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,

e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada

e as aves siaban
mentres el pasaba.


El HIJO DE LAS FLORES

El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,

del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores

para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía

las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban

mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,

y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,

y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores

a mí me agasajaba,

y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,

yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves

mientras él pasaba;

y las aves cantaban,
trinaban las aves;

mientras él pasaba
las aves,
	trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,

y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada

y las aves trinaban
mientras él pasaba.


Trad:   Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Última edición por xaime oroza carballo el Dom, 19 Dic 2021 0:01, editado 1 vez en total.
xaime oroza
Avatar de Usuario
J. J. Martínez Ferreiro
Mensajes: 15121
Registrado: Lun, 19 Nov 2007 13:27
Ubicación: Santiago de Compostela

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por J. J. Martínez Ferreiro »

Subimos ao ritmo das ondas na barcarola da maxía e beleza dos teus versos.

Unha forte aperta, boi meu.
"Yo es otro" (Arthur Rimbaud)
Ricardo López Castro
Mensajes: 2651
Registrado: Mié, 15 Jul 2020 12:14
Ubicación: A Coruña, España

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por Ricardo López Castro »

Bellísimas fuentes de amor, estimado xaime.
Me he quedado prendado entre sus formas y contornos.
Te felicito por este trabajo tan sumamente humanizadora y natural.
Gracias por compartir.
Abrazos y felicidad.
… Quiere…
… Ya lo hago…
… Hazlo…
… Hazlo como si nunca lo pensases…



Ricardo Manuel López Castro
Pilar Morte
Mensajes: 30757
Registrado: Mié, 09 Abr 2008 10:21

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por Pilar Morte »

Qué bonito cantan tus versos,. Me gustan mucho.
Felicidades
Abrazos
Avatar de Usuario
José Manuel F. Febles
Mensajes: 7402
Registrado: Dom, 09 Dic 2007 15:45
Ubicación: Sta. Cruz de Tenerife

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por José Manuel F. Febles »

xaime oroza carballo escribió: Mié, 15 Dic 2021 1:33
O FILLO DAS FLORES

O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,

da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores

para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía

as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban

mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,

e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,

e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores

a min me agasallaba,

e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,

eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves

mentres el pasaba;

e as aves cantaban,
siaban as aves;

mentres el pasaba
as aves,
	siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,

e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada

e as aves siaban
mentres el pasaba.


El HIJO DE LAS FLORES

El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,

del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores

para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía

las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban

mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,

y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,

y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores

a mí me agasajaba,

y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,

yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves

mientras él pasaba;

y las aves cantaban,
trinaban las aves;

mientras él pasaba
las aves,
	trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,

y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada

y las aves trinaban
mientras él pasaba.


Trad:   Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/




Preciso y bello juego de palabras, propio de un excelente poeta. Felicidades, amigo y compañero en la poesía.

Desde la soledad de mi isla, un fuerte abrazo.

José Manuel F. Febles.

Todo idealismo es una mentira frente a la necesidad.
Nietzsche.
Avatar de Usuario
Mirta Elena Tessio
Mensajes: 4155
Registrado: Jue, 06 Nov 2014 16:58
Ubicación: argentina

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por Mirta Elena Tessio »

xaime oroza carballo escribió: Mié, 15 Dic 2021 1:33
O FILLO DAS FLORES

O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,

da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores

para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía

as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban

mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,

e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,

e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores

a min me agasallaba,

e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,

eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves

mentres el pasaba;

e as aves cantaban,
siaban as aves;

mentres el pasaba
as aves,
	siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,

e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada

e as aves siaban
mentres el pasaba.


El HIJO DE LAS FLORES

El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,

del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores

para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía

las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban

mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,

y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,

y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores

a mí me agasajaba,

y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,

yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves

mientras él pasaba;

y las aves cantaban,
trinaban las aves;

mientras él pasaba
las aves,
	trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,

y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada

y las aves trinaban
mientras él pasaba.


Trad:   Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Qué gusto y qué placer recibo en mi mañana, con esta pintura del trinar de las aves,y tú involucrándote, en versos escalonados y bien dibujados con la destreza de tu pluma. Me recuerda a los verso de Juan Ramón Jimenez

te regalo una estrofa sin demerecer tu tan estimada obra.

Y yo me iré. Y se quedarán los pájaros
cantando.
Y se quedará mi huerto con su verde árbol,​

y con su pozo blanco.​

Todas las tardes el cielo será azul y plácido,​

y tocarán, como esta tarde están tocando,​

las campanas del campanario.
JUAN RAMÓN JIMENEZ​


UN ABRAZO NAVIDEÑO MI QUERIDO AMIGO Y POETA.-
Porque después de todo he comprendido
por lo que el árbol tiene de florido
vive de lo que tiene sepultado.
Francisco Luis Bernárdez
Ramón Castro Méndez
Mensajes: 6740
Registrado: Mar, 17 May 2016 8:24

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por Ramón Castro Méndez »

Un poema realmente precioso como el trino de las aves o la flor del cerezo y toda la magia y naturaleza que lo impregna.
Mi felicitación.
Amigo Xaime, te deseo unas felices fiestas navideñas a ti y los tuyos.

Un fuerte abrazo.
"¿Dices
que te tortura el no poder escribir
o que
no puedes escribir porque estás torturado?
¿Dices
que estos tiempos te han convertido en un escéptico
o que
estos tiempos confirman tu escepticismo?

SAM SHEPARD
Avatar de Usuario
Alonso Vicent
Mensajes: 2898
Registrado: Dom, 30 Ago 2015 16:07
Ubicación: Valencia

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por Alonso Vicent »

Me sorprendió el título en casi francés, o francés antiguo; pero me cautivó más el interior del poema. Y es que uno se transporta a otras épocas sin cambiar de escenario.
Poema, canción, romance de viva voz... como cuando los juglares de antaño.
Un abrazo, Xaime, desde el Mediterráneo interior.
Avatar de Usuario
Ana García
Mensajes: 3925
Registrado: Lun, 08 Abr 2019 22:58

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por Ana García »

¡Qué bonito, Xaime! ¡Pero qué bellez! El juglar de Alaire vuelve a deleitarnos con este poema lleno de aromas, sonidos e imágenes.
¡Enhorabuena!
Un fuerte abrazo.
E. R. Aristy
Mensajes: 16402
Registrado: Dom, 11 May 2008 20:04
Ubicación: Estados Unidos
Contactar:

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por E. R. Aristy »

xaime oroza carballo escribió: Mié, 15 Dic 2021 1:33
O FILLO DAS FLORES

O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,

da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores

para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía

as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban

mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,

e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,

e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores

a min me agasallaba,

e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,

eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves

mentres el pasaba;

e as aves cantaban,
siaban as aves;

mentres el pasaba
as aves,
	siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,

e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira

para a súa amada

e as aves siaban
mentres el pasaba.


El HIJO DE LAS FLORES

El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,

del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores

para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía

las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban

mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,

y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,

y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores

a mí me agasajaba,

y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,

yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves

mientras él pasaba;

y las aves cantaban,
trinaban las aves;

mientras él pasaba
las aves,
	trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,

y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo

para su amada

y las aves trinaban
mientras él pasaba.


Trad:   Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Que maravilla, Xaime! Me gusta también tu magnífica declamación. Un abrazo grande, poeta. ERA
Imagen
E.R.A.
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

J. J. Martínez Ferreiro escribió: Mié, 15 Dic 2021 9:42 Subimos ao ritmo das ondas na barcarola da maxía e beleza dos teus versos.

Unha forte aperta, boi meu.
Hoxe estiven de birras con Tino pola mañá; non sei se che pitarían os oídos, pero falamos de ti, nada malo; só na lembranza da amizade. O poema, este, foi do revés, en vez de mandarlle eu ao do acordeón o texto, foi el o que atopuo unha partitura vella e mandouma por se tiña algo que lle encaixara, eu ter non tiña pero funaa armando coa axuda do Codax, non o do albariño, que tamén, máis o outro, o das cantigas e velaí o que saíu. El moi contento, paseamos de cando en vez e arranxamos o mundo con toda a complicidade.

Fonda aperta, meu e bo Nadal.
Un bico.
xaime oroza
Avatar de Usuario
Víctor F. Mallada
Mensajes: 4188
Registrado: Dom, 26 Dic 2010 9:39
Ubicación: madrid

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por Víctor F. Mallada »

Precioso y cantable tu "Fillo das flores",
da gusto leerlo en versión "galega".
"Moltas grazas", Xaime por aquesta entrega
de sentidos versos
y hermosos amores.

Víctor
Última edición por Víctor F. Mallada el Dom, 19 Dic 2021 5:25, editado 2 veces en total.
Avatar de Usuario
Julio Gonzalez Alonso
Mensajes: 14826
Registrado: Vie, 23 Nov 2007 20:56
Ubicación: Leonés en Vizcaya.
Contactar:

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por Julio Gonzalez Alonso »

Arrebatada recitación, con toda la fuerza de la lengua gallega, de este poema que bien se merecería una música acorde con su calidad para ser cantado por calles y plazas. Aplauso y abrazo, Xaime.
Salud.
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ricardo López Castro escribió: Mié, 15 Dic 2021 9:56 Bellísimas fuentes de amor, estimado xaime.
Me he quedado prendado entre sus formas y contornos.
Te felicito por este trabajo tan sumamente humanizadora y natural.
Gracias por compartir.
Abrazos y felicidad.
Gracias a ti por llegar con dos epítetos, que son más que un regalo: "humano y natural".
Gran elogio, amigo mío. Reitero mi gratitud por tu amable lectura.
Un abrazo y bo Nadal.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4063
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Le fills des fleurs

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Pilar Morte escribió: Jue, 16 Dic 2021 10:16 Qué bonito cantan tus versos,. Me gustan mucho.
Felicidades
Abrazos
Sabes que estimo mucho tu paso por mis, ¿como llamarles?, "ires y venires".
Un abrazo, Pilar.
Bo Nadal.
xaime oroza
Responder

Volver a “Foro de Poemas”