O FILLO DAS FLORES O fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada ............................................ Entre os negros nubeiros a maxia corría da fráxil raiola, da raiola fráxil ............................................ De cerdeira unha flor levaba no peito na raiola do outono o fillo das flores para a súa amada ............................................ Ao fillo das flores vino eu vir e mentres eu o vía as aves cantaban ............................................ Vino eu pasar ao fillo das flores; as aves siaban mentres el pasaba ............................................ Siaban as aves, e cando el pasaba ofreceume unha flor, mirando sorrindo cara á miña fiestra, e as aves cantaban ............................................ E dende a miña fiestra eu collín a flor con que o fillo das flores a min me agasallaba, e as aves cantaban mentres el pasaba. ............................................ Do fillo das flores miña nai, ai deus!, eu quedei prendada ............................................ e as aves siaban, cantaban as aves mentres el pasaba; e as aves cantaban, siaban as aves; mentres el pasaba as aves, siaban. ............................................ No Castelo corría, entre os nubeiros, da raiola a maxia, e o fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada e as aves siaban mentres el pasaba. El HIJO DE LAS FLORES El hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada ............................................ Entre las negras nubes la magia corría del frágil amanecer, del amanecer frágil ............................................ De cerezo una flor llevaba en el pecho en el amanecer de otoño el hijo de las flores para su amada ............................................ Al hijo de las flores le vi yo venir y mientras yo le veía las aves cantaban ............................................ Le vi yo pasar al hijo de las flores; las aves trinaban mientras él pasaba ............................................ trinaban las aves, y cuando él pasaba me ofreció una flor, mirando sonriendo hacia mi ventana, y las aves cantaban ............................................ Y desde mi ventana yo cogí la flor con que el hijo de las flores a mí me agasajaba, y las aves cantaban mientras él pasaba. ............................................ Del hijo de las flores madre mía, ay dios!, yo quedé prendada ............................................ y las aves trinaban, cantaban las aves mientras él pasaba; y las aves cantaban, trinaban las aves; mientras él pasaba las aves, trinaban. ............................................ En el Castelo corría, entre las nubes, del amanecer la magia, y el hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada y las aves trinaban mientras él pasaba. Trad: Shaim et Alza http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Le fils des fleurs
Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Le fils des fleurs
- J. J. Martínez Ferreiro
- Mensajes: 15122
- Registrado: Lun, 19 Nov 2007 13:27
- Ubicación: Santiago de Compostela
Re: Le fills des fleurs
Unha forte aperta, boi meu.
-
Ricardo López Castro
- Mensajes: 2651
- Registrado: Mié, 15 Jul 2020 12:14
- Ubicación: A Coruña, España
Re: Le fills des fleurs
Me he quedado prendado entre sus formas y contornos.
Te felicito por este trabajo tan sumamente humanizadora y natural.
Gracias por compartir.
Abrazos y felicidad.
… Ya lo hago…
… Hazlo…
… Hazlo como si nunca lo pensases…
Ricardo Manuel López Castro
-
Pilar Morte
- Mensajes: 30757
- Registrado: Mié, 09 Abr 2008 10:21
Re: Le fills des fleurs
Felicidades
Abrazos
- José Manuel F. Febles
- Mensajes: 7402
- Registrado: Dom, 09 Dic 2007 15:45
- Ubicación: Sta. Cruz de Tenerife
Re: Le fills des fleurs
xaime oroza carballo escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 1:33O FILLO DAS FLORES O fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada ............................................ Entre os negros nubeiros a maxia corría da fráxil raiola, da raiola fráxil ............................................ De cerdeira unha flor levaba no peito na raiola do outono o fillo das flores para a súa amada ............................................ Ao fillo das flores vino eu vir e mentres eu o vía as aves cantaban ............................................ Vino eu pasar ao fillo das flores; as aves siaban mentres el pasaba ............................................ Siaban as aves, e cando el pasaba ofreceume unha flor, mirando sorrindo cara á miña fiestra, e as aves cantaban ............................................ E dende a miña fiestra eu collín a flor con que o fillo das flores a min me agasallaba, e as aves cantaban mentres el pasaba. ............................................ Do fillo das flores miña nai, ai deus!, eu quedei prendada ............................................ e as aves siaban, cantaban as aves mentres el pasaba; e as aves cantaban, siaban as aves; mentres el pasaba as aves, siaban. ............................................ No Castelo corría, entre os nubeiros, da raiola a maxia, e o fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada e as aves siaban mentres el pasaba. El HIJO DE LAS FLORES El hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada ............................................ Entre las negras nubes la magia corría del frágil amanecer, del amanecer frágil ............................................ De cerezo una flor llevaba en el pecho en el amanecer de otoño el hijo de las flores para su amada ............................................ Al hijo de las flores le vi yo venir y mientras yo le veía las aves cantaban ............................................ Le vi yo pasar al hijo de las flores; las aves trinaban mientras él pasaba ............................................ trinaban las aves, y cuando él pasaba me ofreció una flor, mirando sonriendo hacia mi ventana, y las aves cantaban ............................................ Y desde mi ventana yo cogí la flor con que el hijo de las flores a mí me agasajaba, y las aves cantaban mientras él pasaba. ............................................ Del hijo de las flores madre mía, ay dios!, yo quedé prendada ............................................ y las aves trinaban, cantaban las aves mientras él pasaba; y las aves cantaban, trinaban las aves; mientras él pasaba las aves, trinaban. ............................................ En el Castelo corría, entre las nubes, del amanecer la magia, y el hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada y las aves trinaban mientras él pasaba. Trad: Shaim et Alza http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Preciso y bello juego de palabras, propio de un excelente poeta. Felicidades, amigo y compañero en la poesía.
Desde la soledad de mi isla, un fuerte abrazo.
José Manuel F. Febles.
Nietzsche.
- Mirta Elena Tessio
- Mensajes: 4155
- Registrado: Jue, 06 Nov 2014 16:58
- Ubicación: argentina
Re: Le fills des fleurs
xaime oroza carballo escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 1:33O FILLO DAS FLORES O fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada ............................................ Entre os negros nubeiros a maxia corría da fráxil raiola, da raiola fráxil ............................................ De cerdeira unha flor levaba no peito na raiola do outono o fillo das flores para a súa amada ............................................ Ao fillo das flores vino eu vir e mentres eu o vía as aves cantaban ............................................ Vino eu pasar ao fillo das flores; as aves siaban mentres el pasaba ............................................ Siaban as aves, e cando el pasaba ofreceume unha flor, mirando sorrindo cara á miña fiestra, e as aves cantaban ............................................ E dende a miña fiestra eu collín a flor con que o fillo das flores a min me agasallaba, e as aves cantaban mentres el pasaba. ............................................ Do fillo das flores miña nai, ai deus!, eu quedei prendada ............................................ e as aves siaban, cantaban as aves mentres el pasaba; e as aves cantaban, siaban as aves; mentres el pasaba as aves, siaban. ............................................ No Castelo corría, entre os nubeiros, da raiola a maxia, e o fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada e as aves siaban mentres el pasaba. El HIJO DE LAS FLORES El hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada ............................................ Entre las negras nubes la magia corría del frágil amanecer, del amanecer frágil ............................................ De cerezo una flor llevaba en el pecho en el amanecer de otoño el hijo de las flores para su amada ............................................ Al hijo de las flores le vi yo venir y mientras yo le veía las aves cantaban ............................................ Le vi yo pasar al hijo de las flores; las aves trinaban mientras él pasaba ............................................ trinaban las aves, y cuando él pasaba me ofreció una flor, mirando sonriendo hacia mi ventana, y las aves cantaban ............................................ Y desde mi ventana yo cogí la flor con que el hijo de las flores a mí me agasajaba, y las aves cantaban mientras él pasaba. ............................................ Del hijo de las flores madre mía, ay dios!, yo quedé prendada ............................................ y las aves trinaban, cantaban las aves mientras él pasaba; y las aves cantaban, trinaban las aves; mientras él pasaba las aves, trinaban. ............................................ En el Castelo corría, entre las nubes, del amanecer la magia, y el hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada y las aves trinaban mientras él pasaba. Trad: Shaim et Alza http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
te regalo una estrofa sin demerecer tu tan estimada obra.
cantando.
Y se quedará mi huerto con su verde árbol,
y con su pozo blanco.
Todas las tardes el cielo será azul y plácido,
y tocarán, como esta tarde están tocando,
las campanas del campanario.
JUAN RAMÓN JIMENEZ
por lo que el árbol tiene de florido
vive de lo que tiene sepultado.
Francisco Luis Bernárdez
-
Ramón Castro Méndez
- Mensajes: 6740
- Registrado: Mar, 17 May 2016 8:24
Re: Le fills des fleurs
Mi felicitación.
Amigo Xaime, te deseo unas felices fiestas navideñas a ti y los tuyos.
Un fuerte abrazo.
que te tortura el no poder escribir
o que
no puedes escribir porque estás torturado?
¿Dices
que estos tiempos te han convertido en un escéptico
o que
estos tiempos confirman tu escepticismo?
SAM SHEPARD
- Alonso Vicent
- Mensajes: 2898
- Registrado: Dom, 30 Ago 2015 16:07
- Ubicación: Valencia
Re: Le fills des fleurs
Poema, canción, romance de viva voz... como cuando los juglares de antaño.
Un abrazo, Xaime, desde el Mediterráneo interior.
- Ana García
- Mensajes: 3925
- Registrado: Lun, 08 Abr 2019 22:58
Re: Le fills des fleurs
¡Enhorabuena!
Un fuerte abrazo.
-
E. R. Aristy
- Mensajes: 16402
- Registrado: Dom, 11 May 2008 20:04
- Ubicación: Estados Unidos
- Contactar:
Re: Le fills des fleurs
Que maravilla, Xaime! Me gusta también tu magnífica declamación. Un abrazo grande, poeta. ERAxaime oroza carballo escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 1:33O FILLO DAS FLORES O fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada ............................................ Entre os negros nubeiros a maxia corría da fráxil raiola, da raiola fráxil ............................................ De cerdeira unha flor levaba no peito na raiola do outono o fillo das flores para a súa amada ............................................ Ao fillo das flores vino eu vir e mentres eu o vía as aves cantaban ............................................ Vino eu pasar ao fillo das flores; as aves siaban mentres el pasaba ............................................ Siaban as aves, e cando el pasaba ofreceume unha flor, mirando sorrindo cara á miña fiestra, e as aves cantaban ............................................ E dende a miña fiestra eu collín a flor con que o fillo das flores a min me agasallaba, e as aves cantaban mentres el pasaba. ............................................ Do fillo das flores miña nai, ai deus!, eu quedei prendada ............................................ e as aves siaban, cantaban as aves mentres el pasaba; e as aves cantaban, siaban as aves; mentres el pasaba as aves, siaban. ............................................ No Castelo corría, entre os nubeiros, da raiola a maxia, e o fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada e as aves siaban mentres el pasaba. El HIJO DE LAS FLORES El hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada ............................................ Entre las negras nubes la magia corría del frágil amanecer, del amanecer frágil ............................................ De cerezo una flor llevaba en el pecho en el amanecer de otoño el hijo de las flores para su amada ............................................ Al hijo de las flores le vi yo venir y mientras yo le veía las aves cantaban ............................................ Le vi yo pasar al hijo de las flores; las aves trinaban mientras él pasaba ............................................ trinaban las aves, y cuando él pasaba me ofreció una flor, mirando sonriendo hacia mi ventana, y las aves cantaban ............................................ Y desde mi ventana yo cogí la flor con que el hijo de las flores a mí me agasajaba, y las aves cantaban mientras él pasaba. ............................................ Del hijo de las flores madre mía, ay dios!, yo quedé prendada ............................................ y las aves trinaban, cantaban las aves mientras él pasaba; y las aves cantaban, trinaban las aves; mientras él pasaba las aves, trinaban. ............................................ En el Castelo corría, entre las nubes, del amanecer la magia, y el hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada y las aves trinaban mientras él pasaba. Trad: Shaim et Alza http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
Hoxe estiven de birras con Tino pola mañá; non sei se che pitarían os oídos, pero falamos de ti, nada malo; só na lembranza da amizade. O poema, este, foi do revés, en vez de mandarlle eu ao do acordeón o texto, foi el o que atopuo unha partitura vella e mandouma por se tiña algo que lle encaixara, eu ter non tiña pero funaa armando coa axuda do Codax, non o do albariño, que tamén, máis o outro, o das cantigas e velaí o que saíu. El moi contento, paseamos de cando en vez e arranxamos o mundo con toda a complicidade.J. J. Martínez Ferreiro escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 9:42 Subimos ao ritmo das ondas na barcarola da maxía e beleza dos teus versos.
Unha forte aperta, boi meu.
Fonda aperta, meu e bo Nadal.
Un bico.
- Víctor F. Mallada
- Mensajes: 4188
- Registrado: Dom, 26 Dic 2010 9:39
- Ubicación: madrid
Re: Le fills des fleurs
da gusto leerlo en versión "galega".
"Moltas grazas", Xaime por aquesta entrega
de sentidos versos
y hermosos amores.
Víctor
- Julio Gonzalez Alonso
- Mensajes: 14826
- Registrado: Vie, 23 Nov 2007 20:56
- Ubicación: Leonés en Vizcaya.
- Contactar:
Re: Le fills des fleurs
Salud.
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
Gracias a ti por llegar con dos epítetos, que son más que un regalo: "humano y natural".Ricardo López Castro escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 9:56 Bellísimas fuentes de amor, estimado xaime.
Me he quedado prendado entre sus formas y contornos.
Te felicito por este trabajo tan sumamente humanizadora y natural.
Gracias por compartir.
Abrazos y felicidad.
Gran elogio, amigo mío. Reitero mi gratitud por tu amable lectura.
Un abrazo y bo Nadal.
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
Sabes que estimo mucho tu paso por mis, ¿como llamarles?, "ires y venires".Pilar Morte escribió: ↑Jue, 16 Dic 2021 10:16 Qué bonito cantan tus versos,. Me gustan mucho.
Felicidades
Abrazos
Un abrazo, Pilar.
Bo Nadal.
