Señardade

Poemas en verso y/o en prosa de cualquier estructura y/o combinación.

Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle

Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3990
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Señardade

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

SEÑARDADE


Déixame ir ve-lo azul da mar andar coas ondas 
nas mans frías, de ferro, do nordés.
...............................................................................................
                                 Déixame ir ve-la cor da mar.
...............................................................................................

No serán baixou a lúa polos prados 
                                                      deitarse no mar
...............................................................................................

e as unllas das áncoras vellas dos pecios, afundidos, 
rañan cantigas azuis, de cego á alba, 
                                na area da praia do fondo do mar
para os ollos negros da serea do mascarón de proa, 
do lanzal vaixel pirata, que aloumiña o reflexo da lúa 
                                                        no espello do mar.
...............................................................................................

Coa cor azul da mar nos ollos,
                                            sen tempo, 
                                                           voei nos soños.
...............................................................................................

                  Camiño cara ao alén do paraíso esquecido,
sempre perdes, na loita continua 
                                                    contra o espello baleiro.
...............................................................................................

Voei nos soños coa cor azul da mar nos ollos,
coma cantiga do cego, que lle canta á alba da lúa 
                                                    co Nordés.


SOLEDAD

Déjame ir a ver el azul del mar andar con las ondas 
en las manos frías, de hierro, del nordés.
...............................................................................................
                                  Déjame ir a ver el color de la mar.
...............................................................................................
Por la tarde bajó la luna por los prados 
                                                 acostarse en el mar
...............................................................................................
y las uñas de las anclas viejas de los pecios, hundidos, 
rascan cantigas azules, de ciego al alba, 
                       en la arena de la playa del fondo del mar
para los ojos negros de la sirena del mascarón de proa, 
del altivo bajel pirata, que acaricia el reflejo de la luna 
                                              en el espejo del mar.
...............................................................................................
Con el color azul de la mar en los ojos,
                                                 sin tiempo, 
                                                     volé en los sueños.
...............................................................................................
              Camino hacia el más allá del paraíso olvidado,
siempre pierdes, en la lucha continua 
                                                contra el espejo vacío.
...............................................................................................
Volé en los sueños 
                            con el color azul de la mar en los ojos,
como cantiga del ciego, 
                            que le canta al alba de la luna, 
                                                              con el Nordés.


Muíños, 010825


Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

xaime oroza
Hallie Hernández Alfaro
Mensajes: 19737
Registrado: Mié, 16 Ene 2008 23:20

Re: Señardade

Mensaje sin leer por Hallie Hernández Alfaro »

Fuerza y emoción a raudales en el corazón del poema, querido Xaime.

Gracias por estar; abrazo y felicidad.
.

No fueron, los ojos, hechos para durar, los corazones explotan si se les demanda en exceso, se forman andenes translúcidos en el borde de cuanto ama por ese océano con que Amor nos lleva en su inagotable exhaución....

Raum und zeit, Julio Bonal
Avatar de Usuario
Marisa Peral
Mensajes: 11752
Registrado: Mié, 30 Jun 2010 19:06
Contactar:

Re: Señardade

Mensaje sin leer por Marisa Peral »

Precioso este canto al Mar, a su color y a su Soledad.
Hay una fuerza mágica en tus versos, Xaime, gracias siempre.

Bicos.
—-
Marisa Peral Sánchez

¡Nunca te dejes poner
el tornillo que te falta.
Corre y se feliz!

—-
Avatar de Usuario
Alejandro Costa
Mensajes: 6355
Registrado: Dom, 13 Mar 2016 18:27

Re: Señardade

Mensaje sin leer por Alejandro Costa »

Un canto magnífico al mar, con tu elegante pluma.

Ha sido un placer leerte.

Un abrazo.
Salud, paz y felicidad.



No sé por qué, no sé por qué ni cómo
me perdono la vida cada día.…


Me sobra el corazón (Miguel Hernández)
Julio Bonal
Mensajes: 432
Registrado: Mié, 16 Mar 2011 16:36

Re: Señardade

Mensaje sin leer por Julio Bonal »

No sé si a este poema le hacía falta traducción, puede que no hubiera de tenerla ninguno. Esa apertura que la abiertas vocales marcan, por donde entran y salen horizontes, vientos, soles, noches, días, ollos!, tienen superávit de sentido, emoción y encuentro por ellas mismas, tal como fueron dadas a la luz.

Una abraçada.
Responder

Volver a “Foro de Poemas”