Outonía

Poemas en verso y/o en prosa de cualquier estructura y/o combinación.

Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle

Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3948
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Outonía

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

OUTONÍA NA PONTE DE CHAOS
(Dionisio na lembranza)

               Polos camiños da outonía fai música o vento
coas cores da follas murchas no chan da choiva fría
para engaiola-la raiola fuxidía, que vai ao alén.

Sutil o reclamo no panterlo eterno; por riba da néboa,
saíndo do feitizo arremuiñado, navegando norte,
               vai a raiola enxel alén da gaiola.

               Polos camiños do outono fai música o vento
coas cores das follas murchas no chan azul de choiva fría.

               No asfalto azul mareiro riba da ponte vella
repenica o vento coa cor das follas murchas da outonía

               e o río, baixo continuo, vai muxindo, xordo,
murmurando ao contrapunto, de pedra, a cantiga da harpía.

               Polos camiños do outono fai música o vento
coas cores das follas murchas no asfalto azul de choiva fría.

      Por riba da néboa,
                                 navegando norte,
                                                   vai ,
                                                   a raiola. 




OTOÑO EN El PUENTE DE CHAOS
(Dionisio in memoriam)

               Por los caminos de otoño hace música el viento
con los colores de la hojas secas en el suelo de lluvia fría
para engañar al amanecer huidizo, que se va al más allá.

Sutil el reclamo de cadena perpetua; por encima de la niebla,
saliendo del hechizo arremolinado, navegando norte,
               va sencilla el alba al más allá de la jaula de vidrio.

Por los caminos del otoño hace música el viento con los colores 
               de las hojas secas en el suelo azul de lluvia fría.

En el asfalto azul cobalto sobre el puente tamborilea 
               el viento con el color de las hojas secas del otoño

y el río, bajo continuo, va mugiendo, sordo, murmurando 
               al contrapunto, de piedra, la cantiga de la harpía.

Por los caminos de otoño hace música el viento con los colores 
               de las hojas secas en el asfalto azul de lluvia fría.

Más allá de la niebla, 
                                 navegando norte, 
                                                            va, 
huidizo, 
mínimo,
				 el frágil rayo de sol.


Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

xaime oroza
Avatar de Usuario
Julio Gonzalez Alonso
Mensajes: 14574
Registrado: Vie, 23 Nov 2007 20:56
Ubicación: Leonés en Vizcaya.
Contactar:

Re: Outonía

Mensaje sin leer por Julio Gonzalez Alonso »

Se nos va el otoño y nos llegan tus versos pintados de ocres y hojas al viento para que sus días nos acompañen en un invierno de castañas asadas, calor del hogar e historias y cuentos de filandones en las largas noches. Un placer encontrar siempre tu poesía en este espacio. Abrazo y salud.
Avatar de Usuario
Ramón Carballal
Mensajes: 21339
Registrado: Vie, 28 Dic 2007 16:24
Ubicación: A Coruña
Contactar:

Re: Outonía

Mensaje sin leer por Ramón Carballal »

Qué preciosidade de poema, Xaime, o outono vístese de gala cos teus versos. Unha forte aperta.
http://laverdadazul59.blogspot.com/

"El poema eres tú recomponiendo el espejo que cada día rompes".

"Comprender es unificar lo invisible".

"Elijo la lluvia, porque al derramarse, muere".

"El mar está aquí, en tu silencio".
Avatar de Usuario
Armilo Brotón
Mensajes: 654
Registrado: Lun, 29 Nov 2021 20:34
Ubicación: Monasterio Corumelo, Al-Castrada do Carallo

Re: Outonía

Mensaje sin leer por Armilo Brotón »

¡Ay, hermano! ¿Qué habrá en esos rincones de Galicia que os inspira tan bellos poemas y cantos? Xaime Oroza, Ferreiro, Ramón Carballal, Ricardo López, impresionante. Estoy pensando en pedir la nacionaldad galega a ver si me saliera algo decente algún año de estos.
Maravilloso Outonía, eufonía absoluta en galego y también en español.
Un homenaje tomando el otoño como figura retórica de muchos quilates, tal como nos tienes malacostumbrados.
Un abrazote y muchas noches de canciones
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3948
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Outonía

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Julio Gonzalez Alonso escribió: Jue, 05 Dic 2024 10:28 Se nos va el otoño y nos llegan tus versos pintados de ocres y hojas al viento para que sus días nos acompañen en un invierno de castañas asadas, calor del hogar e historias y cuentos de filandones en las largas noches. Un placer encontrar siempre tu poesía en este espacio. Abrazo y salud.
Agradezco, siempre, la presencia de tu voz en la noche, compañero.

Saúde, irmao.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3948
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Outonía

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ramón Carballal escribió: Vie, 06 Dic 2024 19:52 Qué preciosidade de poema, Xaime, o outono vístese de gala cos teus versos. Unha forte aperta.
Dionisio Pasarín merecía moito, moitísimo máis que as miñas galas para o outono no que se foi na soidade. Grazas polo teu sentir.

Saúde, irmao.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3948
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Outonía

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Armilo Brotón escribió: Sab, 07 Dic 2024 1:59 ¡Ay, hermano! ¿Qué habrá en esos rincones de Galicia que os inspira tan bellos poemas y cantos? Xaime Oroza, Ferreiro, Ramón Carballal, Ricardo López, impresionante. Estoy pensando en pedir la nacionaldad galega a ver si me saliera algo decente algún año de estos.
Maravilloso Outonía, eufonía absoluta en galego y también en español.
Un homenaje tomando el otoño como figura retórica de muchos quilates, tal como nos tienes malacostumbrados.
Un abrazote y muchas noches de canciones
Y, a estas horas, con estos hábitos talares, ¿crees que íbamos a soportarnos?
Algo si nos haría falta de tu desenfadado bullir, por lo que, tienes la nacionalidad asegurada, a ver si así, por ósmosis, dejamos de llorar.

Un abrazote e saúde, irmao.
xaime oroza
Avatar de Usuario
Marisa Peral
Mensajes: 11644
Registrado: Mié, 30 Jun 2010 19:06
Contactar:

Re: Outonía

Mensaje sin leer por Marisa Peral »

El otoño en tus versos cobra un valor innegable y este obituario, dedicado al amigo, nos llena el corazón de puro sentimiento.
Sabes que siempre es mágico el momento del encuentro con tu poesía.

Felicidades y bicos, Xaime.
—-
Marisa Peral Sánchez

¡Nunca te dejes poner
el tornillo que te falta.
Corre y se feliz!

—-
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3948
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Outonía

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Marisa Peral escribió: Vie, 20 Dic 2024 8:18 El otoño en tus versos cobra un valor innegable y este obituario, dedicado al amigo, nos llena el corazón de puro sentimiento.
Sabes que siempre es mágico el momento del encuentro con tu poesía.

Felicidades y bicos, Xaime.
"Fondamente" agradecido por tu atento seguimiento, Marisa. Inestimable.
Bicos, miña amiga.
xaime oroza
Pilar Morte
Mensajes: 30530
Registrado: Mié, 09 Abr 2008 10:21

Re: Outonía

Mensaje sin leer por Pilar Morte »

Qué bonito escribes siempre. Me encanta el sentimiento y ternura que pones en cada verso. Un placer leerte.
Un abrazo grande y felicidad
Julio Bonal
Mensajes: 397
Registrado: Mié, 16 Mar 2011 16:36

Re: Outonía

Mensaje sin leer por Julio Bonal »

Outonia, preciosísima palabra, con esas vocales que lo abren todo a los cuatro puntos cardinales, a los horizontes amplios. Hay ecos machadianos, claro, pero algo así como traducidos a la informalidad de los vientos, del aire que lleva hojas y pensamientos, esos versos largos... Muy bueno.

Una abraçada.
Ana Muela Sopeña
Mensajes: 13235
Registrado: Sab, 29 Dic 2007 14:18
Ubicación: España - Bilbao

Re: Outonía

Mensaje sin leer por Ana Muela Sopeña »

Me dejo impregnar por tu otoño melancólico y bello. Tus versos son de una inusitada belleza, Xaime.

Un beso
Enhorabuena
Ana
La Luz y la Tierra, explosión que abre el corazón del espacio.
Ricardo López Castro
Mensajes: 2655
Registrado: Mié, 15 Jul 2020 12:14
Ubicación: A Coruña, España

Re: Outonía

Mensaje sin leer por Ricardo López Castro »

xaime oroza carballo escribió: Jue, 05 Dic 2024 1:09
OUTONÍA NA PONTE DE CHAOS
(Dionisio na lembranza)

               Polos camiños da outonía fai música o vento
coas cores da follas murchas no chan da choiva fría
para engaiola-la raiola fuxidía, que vai ao alén.

Sutil o reclamo no panterlo eterno; por riba da néboa,
saíndo do feitizo arremuiñado, navegando norte,
               vai a raiola enxel alén da gaiola.

               Polos camiños do outono fai música o vento
coas cores das follas murchas no chan azul de choiva fría.

               No asfalto azul mareiro riba da ponte vella
repenica o vento coa cor das follas murchas da outonía

               e o río, baixo continuo, vai muxindo, xordo,
murmurando ao contrapunto, de pedra, a cantiga da harpía.

               Polos camiños do outono fai música o vento
coas cores das follas murchas no asfalto azul de choiva fría.

      Por riba da néboa,
                                 navegando norte,
                                                   vai ,
                                                   a raiola. 




OTOÑO EN El PUENTE DE CHAOS
(Dionisio in memoriam)

               Por los caminos de otoño hace música el viento
con los colores de la hojas secas en el suelo de lluvia fría
para engañar al amanecer huidizo, que se va al más allá.

Sutil el reclamo de cadena perpetua; por encima de la niebla,
saliendo del hechizo arremolinado, navegando norte,
               va sencilla el alba al más allá de la jaula de vidrio.

Por los caminos del otoño hace música el viento con los colores 
               de las hojas secas en el suelo azul de lluvia fría.

En el asfalto azul cobalto sobre el puente tamborilea 
               el viento con el color de las hojas secas del otoño

y el río, bajo continuo, va mugiendo, sordo, murmurando 
               al contrapunto, de piedra, la cantiga de la harpía.

Por los caminos de otoño hace música el viento con los colores 
               de las hojas secas en el asfalto azul de lluvia fría.

Más allá de la niebla, 
                                 navegando norte, 
                                                            va, 
huidizo, 
mínimo,
				 el frágil rayo de sol.


Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Xaime! Fenomenal!
Qué bien haberte leído, me ha resultado un poema de gran destilación emocional, y por otro lado, relajante, con ese giro que resulta a veces tan necesario.
Muy fluido, muy bien estructurado, perfectamente narrado, con deconstrucción incluida, y con ella, ese cierre de diez.
Felicidades por esta "Outonía".
Abrazos y felicidad, amigo!!
… Quiere…
… Ya lo hago…
… Hazlo…
… Hazlo como si nunca lo pensases…



Ricardo Manuel López Castro
Avatar de Usuario
J. J. Martínez Ferreiro
Mensajes: 14939
Registrado: Lun, 19 Nov 2007 13:27
Ubicación: Santiago de Compostela

Re: Outonía

Mensaje sin leer por J. J. Martínez Ferreiro »

Outra maxia do lenguaxe poético, queda a paisaxe como suspendida e intocabel nos teus versos.

Unha forte aperta, boi meu.
"Yo es otro" (Arthur Rimbaud)
Avatar de Usuario
Alejandro Costa
Mensajes: 6128
Registrado: Dom, 13 Mar 2016 18:27

Re: Outonía

Mensaje sin leer por Alejandro Costa »

Preciosos versos, muy bien engalanados.

Sinceramente, diría que es de lo mejor que te he leído.

Desprende realidad y sentimiento.

Y ello, tan solo, es capaz de plasmarlo un gran poeta.

Un abrazo.
Salud, paz y felicidad.



No sé por qué, no sé por qué ni cómo
me perdono la vida cada día.…


Me sobra el corazón (Miguel Hernández)
Responder

Volver a “Foro de Poemas”