A TOLA DA FONTE Antes de que veña a choiva, unha raiola corre na tona do espello da pucharca negra. Cando pasei deume os bos días, quedaba na fonte falando, soa, coa auga das fadas. Tamén eu bebín con ela, largacías, nos ventos do norte. Da charca os reflexos, á tola na fonte, merqueille eu, os soños. Cando pasei, a tola, deume os bos días, merqueille os soños cando eu pasaba. Antes de que a choiva veña, moi doce, acoitela o paporrubo a néboa, azul, o asubío. LA LOCA DE LA FUENTE Antes de que venga la lluvia, un débil rayo de sol corre sobre la corteza del espejo de la charca negra. Cuando pasé me dio los buenos días, quedaba en la fuente hablando, sola, con el agua de las hadas. También yo bebí con ella, la vastedad, en los vientos del norte. De la charca los reflejos, a la loca en la fuente, le compré yo, los sueños. Cuando pasé, la loca, me dio los buenos días, le compré los sueños cuando yo pasaba. Antes de que la lluvia venga, muy dulce, acuchilla el petirrojo la niebla, azul, el trino. Muíños, 221122
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/