Página 1 de 3
Le fils des fleurs
Publicado: Mié, 15 Dic 2021 1:33
por xaime oroza carballo
O FILLO DAS FLORES
O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira
para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,
da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores
para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía
as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban
mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,
e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,
e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores
a min me agasallaba,
e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,
eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves
mentres el pasaba;
e as aves cantaban,
siaban as aves;
mentres el pasaba
as aves,
siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,
e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira
para a súa amada
e as aves siaban
mentres el pasaba.
El HIJO DE LAS FLORES
El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo
para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,
del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores
para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía
las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban
mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,
y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,
y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores
a mí me agasajaba,
y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,
yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves
mientras él pasaba;
y las aves cantaban,
trinaban las aves;
mientras él pasaba
las aves,
trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,
y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo
para su amada
y las aves trinaban
mientras él pasaba.
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Mié, 15 Dic 2021 9:42
por J. J. Martínez Ferreiro
Subimos ao ritmo das ondas na barcarola da maxía e beleza dos teus versos.
Unha forte aperta, boi meu.
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Mié, 15 Dic 2021 9:56
por Ricardo López Castro
Bellísimas fuentes de amor, estimado xaime.
Me he quedado prendado entre sus formas y contornos.
Te felicito por este trabajo tan sumamente humanizadora y natural.
Gracias por compartir.
Abrazos y felicidad.
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Jue, 16 Dic 2021 10:16
por Pilar Morte
Qué bonito cantan tus versos,. Me gustan mucho.
Felicidades
Abrazos
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Jue, 16 Dic 2021 10:27
por José Manuel F. Febles
xaime oroza carballo escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 1:33
O FILLO DAS FLORES
O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira
para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,
da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores
para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía
as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban
mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,
e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,
e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores
a min me agasallaba,
e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,
eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves
mentres el pasaba;
e as aves cantaban,
siaban as aves;
mentres el pasaba
as aves,
siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,
e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira
para a súa amada
e as aves siaban
mentres el pasaba.
El HIJO DE LAS FLORES
El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo
para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,
del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores
para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía
las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban
mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,
y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,
y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores
a mí me agasajaba,
y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,
yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves
mientras él pasaba;
y las aves cantaban,
trinaban las aves;
mientras él pasaba
las aves,
trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,
y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo
para su amada
y las aves trinaban
mientras él pasaba.
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Preciso y bello juego de palabras, propio de un excelente poeta. Felicidades, amigo y compañero en la poesía.
Desde la soledad de mi isla, un fuerte abrazo.
José Manuel F. Febles.
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Jue, 16 Dic 2021 11:28
por Mirta Elena Tessio
xaime oroza carballo escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 1:33
O FILLO DAS FLORES
O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira
para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,
da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores
para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía
as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban
mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,
e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,
e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores
a min me agasallaba,
e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,
eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves
mentres el pasaba;
e as aves cantaban,
siaban as aves;
mentres el pasaba
as aves,
siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,
e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira
para a súa amada
e as aves siaban
mentres el pasaba.
El HIJO DE LAS FLORES
El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo
para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,
del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores
para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía
las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban
mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,
y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,
y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores
a mí me agasajaba,
y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,
yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves
mientras él pasaba;
y las aves cantaban,
trinaban las aves;
mientras él pasaba
las aves,
trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,
y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo
para su amada
y las aves trinaban
mientras él pasaba.
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Qué gusto y qué placer recibo en mi mañana, con esta pintura del trinar de las aves,y tú involucrándote, en versos escalonados y bien dibujados con la destreza de tu pluma. Me recuerda a los verso de Juan Ramón Jimenez
te regalo una estrofa sin demerecer tu tan estimada obra.
Y yo me iré. Y se quedarán los pájaros
cantando.
Y se quedará mi huerto con su verde árbol,
y con su pozo blanco.
Todas las tardes el cielo será azul y plácido,
y tocarán, como esta tarde están tocando,
las campanas del campanario.
JUAN RAMÓN JIMENEZ
UN ABRAZO NAVIDEÑO MI QUERIDO AMIGO Y POETA.-
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Jue, 16 Dic 2021 12:43
por Ramón Castro Méndez
Un poema realmente precioso como el trino de las aves o la flor del cerezo y toda la magia y naturaleza que lo impregna.
Mi felicitación.
Amigo Xaime, te deseo unas felices fiestas navideñas a ti y los tuyos.
Un fuerte abrazo.
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Jue, 16 Dic 2021 16:57
por Alonso Vicent
Me sorprendió el título en casi francés, o francés antiguo; pero me cautivó más el interior del poema. Y es que uno se transporta a otras épocas sin cambiar de escenario.
Poema, canción, romance de viva voz... como cuando los juglares de antaño.
Un abrazo, Xaime, desde el Mediterráneo interior.
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Jue, 16 Dic 2021 18:39
por Ana García
¡Qué bonito, Xaime! ¡Pero qué bellez! El juglar de Alaire vuelve a deleitarnos con este poema lleno de aromas, sonidos e imágenes.
¡Enhorabuena!
Un fuerte abrazo.
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Vie, 17 Dic 2021 1:05
por E. R. Aristy
xaime oroza carballo escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 1:33
O FILLO DAS FLORES
O fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira
para a súa amada
............................................
Entre os negros nubeiros
a maxia corría
da fráxil raiola,
da raiola fráxil
............................................
De cerdeira unha flor
levaba no peito
na raiola do outono
o fillo das flores
para a súa amada
............................................
Ao fillo das flores
vino eu vir
e mentres eu o vía
as aves cantaban
............................................
Vino eu pasar
ao fillo das flores;
as aves siaban
mentres el pasaba
............................................
Siaban as aves,
e cando el pasaba
ofreceume unha flor,
mirando sorrindo
cara á miña fiestra,
e as aves cantaban
............................................
E dende a miña fiestra
eu collín a flor
con que o fillo das flores
a min me agasallaba,
e as aves cantaban
mentres el pasaba.
............................................
Do fillo das flores
miña nai, ai deus!,
eu quedei prendada
............................................
e as aves siaban,
cantaban as aves
mentres el pasaba;
e as aves cantaban,
siaban as aves;
mentres el pasaba
as aves,
siaban.
............................................
No Castelo corría,
entre os nubeiros,
da raiola a maxia,
e o fillo das flores
no peito levaba
unha flor de cerdeira
para a súa amada
e as aves siaban
mentres el pasaba.
El HIJO DE LAS FLORES
El hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo
para su amada
............................................
Entre las negras nubes
la magia corría
del frágil amanecer,
del amanecer frágil
............................................
De cerezo una flor
llevaba en el pecho
en el amanecer de otoño
el hijo de las flores
para su amada
............................................
Al hijo de las flores
le vi yo venir
y mientras yo le veía
las aves cantaban
............................................
Le vi yo pasar
al hijo de las flores;
las aves trinaban
mientras él pasaba
............................................
trinaban las aves,
y cuando él pasaba
me ofreció una flor,
mirando sonriendo
hacia mi ventana,
y las aves cantaban
............................................
Y desde mi ventana
yo cogí la flor
con que el hijo de las flores
a mí me agasajaba,
y las aves cantaban
mientras él pasaba.
............................................
Del hijo de las flores
madre mía, ay dios!,
yo quedé prendada
............................................
y las aves trinaban,
cantaban las aves
mientras él pasaba;
y las aves cantaban,
trinaban las aves;
mientras él pasaba
las aves,
trinaban.
............................................
En el Castelo corría,
entre las nubes,
del amanecer la magia,
y el hijo de las flores
en el pecho llevaba
una flor de cerezo
para su amada
y las aves trinaban
mientras él pasaba.
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Que maravilla, Xaime! Me gusta también tu magnífica declamación. Un abrazo grande, poeta. ERA
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Vie, 17 Dic 2021 1:30
por xaime oroza carballo
J. J. Martínez Ferreiro escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 9:42
Subimos ao ritmo das ondas na barcarola da maxía e beleza dos teus versos.
Unha forte aperta, boi meu.
Hoxe estiven de birras con Tino pola mañá; non sei se che pitarían os oídos, pero falamos de ti, nada malo; só na lembranza da amizade. O poema, este, foi do revés, en vez de mandarlle eu ao do acordeón o texto, foi el o que atopuo unha partitura vella e mandouma por se tiña algo que lle encaixara, eu ter non tiña pero funaa armando coa axuda do Codax, non o do albariño, que tamén, máis o outro, o das cantigas e velaí o que saíu. El moi contento, paseamos de cando en vez e arranxamos o mundo con toda a complicidade.
Fonda aperta, meu e bo Nadal.
Un bico.
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Vie, 17 Dic 2021 17:50
por Víctor F. Mallada
Precioso y cantable tu "Fillo das flores",
da gusto leerlo en versión "galega".
"Moltas grazas", Xaime por aquesta entrega
de sentidos versos
y hermosos amores.
Víctor
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Vie, 17 Dic 2021 18:20
por Julio Gonzalez Alonso
Arrebatada recitación, con toda la fuerza de la lengua gallega, de este poema que bien se merecería una música acorde con su calidad para ser cantado por calles y plazas. Aplauso y abrazo, Xaime.
Salud.
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Sab, 18 Dic 2021 1:25
por xaime oroza carballo
Ricardo López Castro escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 9:56
Bellísimas fuentes de amor, estimado xaime.
Me he quedado prendado entre sus formas y contornos.
Te felicito por este trabajo tan sumamente humanizadora y natural.
Gracias por compartir.
Abrazos y felicidad.
Gracias a ti por llegar con dos epítetos, que son más que un regalo: "humano y natural".
Gran elogio, amigo mío. Reitero mi gratitud por tu amable lectura.
Un abrazo y bo Nadal.
Re: Le fills des fleurs
Publicado: Sab, 18 Dic 2021 1:29
por xaime oroza carballo
Pilar Morte escribió: ↑Jue, 16 Dic 2021 10:16
Qué bonito cantan tus versos,. Me gustan mucho.
Felicidades
Abrazos
Sabes que estimo mucho tu paso por mis, ¿como llamarles?, "ires y venires".
Un abrazo, Pilar.
Bo Nadal.