Gracias por tu paso y por tus palabras, GerardoGerardo Mont escribió:Un poema de gran belleza y sentimiento. Uno lee y disfruta cada trazo de tu pluma, estimado poeta. Aplausos y un gran abrazo.
Un abrazo
Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle
Gracias por tu paso y por tus palabras, GerardoGerardo Mont escribió:Un poema de gran belleza y sentimiento. Uno lee y disfruta cada trazo de tu pluma, estimado poeta. Aplausos y un gran abrazo.
Gracias por tu paso y tu comentario, RafaelRafael Valdemar escribió:Sincero y sencillo mensaje llega de este bello poema que nos dejas Xaime. Lo disfruté leyendo
saludos
rafael
Sempre unha ledicia escoita-las túas verbas, RamónRamón Carballal escribió:Delicados versos que fan voar a imaxinación. Gustóume moito. Unha aperta.
xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)
No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros
polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,
morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua
coma a andoriña miúda,
soa no inverno,
crisálida fráxil
na vertixe do tempo
UN GUIÑO ( a O. Wilde)
En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños
por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,
morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua
como la golondrina menuda,
sola en invierno,
crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Muchas gracias por tu paso, y por la huella de tus comentariosCarmen Pla escribió:Agradable lectura, Xaime, los dos últimos versos, fascinantesxaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)
No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros
polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,
morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua
coma a andoriña miúda,
soa no inverno,
crisálida fráxil
na vertixe do tempo
UN GUIÑO ( a O. Wilde)
En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños
por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,
morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua
como la golondrina menuda,
sola en invierno,
crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Un abrazo
Gracias por tu comentario, Celia. Gratificante tu pasoCelia Puerta escribió:Un guiño precioso, Xaime.
Inevitablemente me has llevado a El príncipe feliz. No se qué edad tendría cuando lo leí por primera vez pero sí sé cómo me emocionó y cómo lo conservo en la memoria.
Un fuerte abrazo.
xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)
No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros
polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,
morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua
coma a andoriña miúda,
soa no inverno,
crisálida fráxil
na vertixe do tempo
UN GUIÑO ( a O. Wilde)
En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños
por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,
morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua
como la golondrina menuda,
sola en invierno,
crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Gracias a ti por tu paso y tan amable comentarioMirta Elena Tessio escribió:xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)
No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros
polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,
morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua
coma a andoriña miúda,
soa no inverno,
crisálida fráxil
na vertixe do tempo
UN GUIÑO ( a O. Wilde)
En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños
por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,
morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua
como la golondrina menuda,
sola en invierno,
crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Disfrute esta canción en tus palabras bellas.
Un abrazo poeta. Gracias por compartir.-
Sabes que eres siempre bienvenido. Gracias por tu visitaManuel Sánchez escribió:Directa, frágil, fresca, tu poesía.
Un gusto pasar por aquí.
Un fuerte abrazo.