Un trusgo (a O. Wilde)

Poemas en verso y/o en prosa de cualquier estructura y/o combinación.

Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle

Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3991
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Gerardo Mont escribió:Un poema de gran belleza y sentimiento. Uno lee y disfruta cada trazo de tu pluma, estimado poeta. Aplausos y un gran abrazo.
Gracias por tu paso y por tus palabras, Gerardo
Un abrazo
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3991
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Rafael Valdemar escribió:Sincero y sencillo mensaje llega de este bello poema que nos dejas Xaime. Lo disfruté leyendo

saludos

rafael
Gracias por tu paso y tu comentario, Rafael
Un abrazo
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3991
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ramón Carballal escribió:Delicados versos que fan voar a imaxinación. Gustóume moito. Unha aperta.
Sempre unha ledicia escoita-las túas verbas, Ramón
Un abrazo, meu
xaime oroza
Avatar de Usuario
Mirta Elena Tessio
Mensajes: 4155
Registrado: Jue, 06 Nov 2014 16:58
Ubicación: argentina

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por Mirta Elena Tessio »

xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)

No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros

polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,

morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua

coma a andoriña miúda,
soa no inverno,

crisálida fráxil
na vertixe do tempo



UN GUIÑO ( a O. Wilde)

En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños

por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,

morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua

como la golondrina menuda,
sola en invierno,

crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.


Trad: Shaim et Alza

http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Disfrute esta canción en tus palabras bellas.
Un abrazo poeta. Gracias por compartir.-
Porque después de todo he comprendido
por lo que el árbol tiene de florido
vive de lo que tiene sepultado.
Francisco Luis Bernárdez
M. Sánchez
Mensajes: 4458
Registrado: Sab, 10 Dic 2011 16:21
Ubicación: Madrid

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por M. Sánchez »

Directa, frágil, fresca, tu poesía.
Un gusto pasar por aquí.

Un fuerte abrazo.
Avatar de Usuario
Alejandro Costa
Mensajes: 6409
Registrado: Dom, 13 Mar 2016 18:27

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por Alejandro Costa »

Una buena cascada de versos.

Estoy con Carmen, los dos últimos una explosión de poesía.

Un abrazo.
Salud, paz y felicidad.



No sé por qué, no sé por qué ni cómo
me perdono la vida cada día.…


Me sobra el corazón (Miguel Hernández)
Ramón Castro Méndez
Mensajes: 6617
Registrado: Mar, 17 May 2016 8:24

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por Ramón Castro Méndez »

crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.

Precioso poema-cuento. Emociona el candor, el mimo, la delicada belleza que se desprende de estos versos, Xaime. Un placer leerte.

Un fuerte abrazo.
"¿Dices
que te tortura el no poder escribir
o que
no puedes escribir porque estás torturado?
¿Dices
que estos tiempos te han convertido en un escéptico
o que
estos tiempos confirman tu escepticismo?

SAM SHEPARD
Avatar de Usuario
Josefa A. Sánchez
Mensajes: 11455
Registrado: Mar, 27 Nov 2007 21:33
Ubicación: Bizkaia

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por Josefa A. Sánchez »

Un poema evocador y sencillo (que no simple) que pulsa las fibras del alma. Wilde es un paisaje al que siempre vuelvo. Gracias por el disfrute.
Un abrazo.
Pepa
Prefiero ser verbal
y no adjetiva.
Perfecta ¿para qué?
si no es amandote.
Avatar de Usuario
Rafel Calle
Mensajes: 25079
Registrado: Dom, 18 Nov 2007 18:27
Ubicación: Palma de Mallorca

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por Rafel Calle »

Hermoso trabajo de Xaime.
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3991
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Carmen Pla escribió:
xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)

No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros

polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,

morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua

coma a andoriña miúda,
soa no inverno,

crisálida fráxil
na vertixe do tempo



UN GUIÑO ( a O. Wilde)

En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños

por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,

morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua

como la golondrina menuda,
sola en invierno,

crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.


Trad: Shaim et Alza

http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Agradable lectura, Xaime, los dos últimos versos, fascinantes
Un abrazo
Muchas gracias por tu paso, y por la huella de tus comentarios
Un abrazo
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3991
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Celia Puerta escribió:Un guiño precioso, Xaime.
Inevitablemente me has llevado a El príncipe feliz. No se qué edad tendría cuando lo leí por primera vez pero sí sé cómo me emocionó y cómo lo conservo en la memoria.

Un fuerte abrazo.
Gracias por tu comentario, Celia. Gratificante tu paso
Un abrazo
xaime oroza
Avatar de Usuario
Julio Gonzalez Alonso
Mensajes: 14718
Registrado: Vie, 23 Nov 2007 20:56
Ubicación: Leonés en Vizcaya.
Contactar:

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por Julio Gonzalez Alonso »

La belleza intrínseca del poema se hace monumental en los últimos versos de cierre, a cada cual mejor. Con un abrazo.
Salud.
E. R. Aristy
Mensajes: 16320
Registrado: Dom, 11 May 2008 20:04
Ubicación: Estados Unidos
Contactar:

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por E. R. Aristy »

xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)

No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros

polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,

morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua

coma a andoriña miúda,
soa no inverno,

crisálida fráxil
na vertixe do tempo



UN GUIÑO ( a O. Wilde)

En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños

por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,

morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua

como la golondrina menuda,
sola en invierno,

crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.


Trad: Shaim et Alza

http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Imágenes como salidas de un cuento, pero, error de juicio, y soledad en el vértigo del tiempo. Un placer de lectura, Xaime. ERA
Imagen
E.R.A.
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3991
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Mirta Elena Tessio escribió:
xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)

No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros

polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,

morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua

coma a andoriña miúda,
soa no inverno,

crisálida fráxil
na vertixe do tempo



UN GUIÑO ( a O. Wilde)

En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños

por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,

morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua

como la golondrina menuda,
sola en invierno,

crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.


Trad: Shaim et Alza

http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Disfrute esta canción en tus palabras bellas.
Un abrazo poeta. Gracias por compartir.-
Gracias a ti por tu paso y tan amable comentario
Un abrazo
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3991
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Un trusgo (a O. Wilde)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Manuel Sánchez escribió:Directa, frágil, fresca, tu poesía.
Un gusto pasar por aquí.

Un fuerte abrazo.
Sabes que eres siempre bienvenido. Gracias por tu visita
Un abrazo
xaime oroza
Responder

Volver a “Foro de Poemas”