Ás veces ven a maxia e non estou preparado, seino; hoxe perdinme no monte cos cans, ía ás présas sen papel nin lápis, cando cheguei á casa esquecerao todo, logo veu o soño.J. J. M. Ferreiro escribió:Un poema eso.... mágico, perdido en una extensión preciososa, donde residen las cosas verdaderas e intocables.
Unha aperta, colega.
Grazas polas túas verbas.
Fonda aperta meu