
Primeiro foi o lume...
Si, rosean os teus primeiros lumes
no alento das aves que pasan,
e escoitase a caixa de música
no fondo do teu ventre, extraviada.
Despois xorde a fonte,
e a auga vai destrenzando as túas cadeiras.
Logo aséntase a mármore
da túa fronte,
e cara a ti achéganse aboiando
as palabras
nos teus cabelos despregadas;
as palabras larvarias,
os versos
aínda non pronunciados.
Ao final, ábrense os teus ollos,
crisálides de todas as miradas.
Versión en castellano:
Primero se encendió tu fuego…
Sí, brotan tus primeros fuegos
en el aliento
de las aves que pasan,
y se oye la caja de música,
al fondo de tu vientre, extraviada.
Después nace la fuente,
y el agua
va destrenzando tus caderas.
Luego se asienta el mármol de tu frente,
y hacia ti arriban nadando
las palabras
en tus cabellos desplegadas,
las palabras larvarias,
los versos
aún no pronunciados.
Finalmente, se abren
tus ojos,
crisálidas de todas las miradas.