Página 7 de 8

Re:

Publicado: Mié, 30 Sep 2020 11:41
por J. J. Martínez Ferreiro
Carlos Justino Caballero escribió:J. J. M. Ferreiro, Esas viejas casas y singulares recuerdos escritos con arte especial. Mi enhorabuena, poeta!
Gracias, Carlos, por tu paso y generosos comentarios.

Abrazos y salud.

Re: La vieja casa

Publicado: Jue, 01 Oct 2020 21:37
por J. J. Martínez Ferreiro
Minona McEwen escribió:Estupendo poema lleno de ternura y melancolía. Un saludo.
Gracias Minona por paso y generosos comentarios.

Bicos e saúde.

Re: La vieja casa

Publicado: Vie, 02 Oct 2020 0:43
por Arturo Rodríguez Milliet
Conmovedor y afectivamente próximo,
la gran red que unen en fatiga y calidez
los extremos del punto de partida y el reencuentro.
Disfrute mucho el ámbito intimo que perfilan estos versos.
Un cordial abrazo mi amigo.

Re:

Publicado: Vie, 14 Ene 2022 23:13
por J. J. Martínez Ferreiro
F. Enrique escribió: Mar, 25 Mar 2014 21:37 Muy hermoso, Ferreiro.

Un abrazo.
Gracias, amigo Enrique, siempre sin honor tenerte por aquí.

Abrazos y salud.

Re: La vieja casa

Publicado: Sab, 15 Ene 2022 1:54
por xaime oroza carballo
J. J. Martínez Ferreiro escribió: Sab, 09 Feb 2008 19:59 A Teresa, mi hermana

Nos tocamos el humo de las manos,
y se endurece en un obelisco del gesto.

Está claro que juntos pisaremos los astros de la acera,
esa luz que se aleja hundiéndose en los charcos.
Está claro que es nuestra la memoria.
Son nuestros los destinos contrariados,
pero también variados tránsitos
razonablemente felices.

La vieja casa nos espera abierta
sobre una mirada reciente,
y es ella quien nos mira;
nosotros somos su espontánea trascendencia,
su efímera memoria, quizá no transmisible.

No espero algún tesoro de los cuerpos que fueron.
Pero acuérdate, nuestros nombres serán la luz
que desde aquí siempre fue nuestra.
Serán el mar con la sangre que lo conduce
a través de sus reverberaciones.

Sí, desde aquí seremos nosotros mismos,
con una insistencia sonámbula.
"Está claro que juntos pisaremos los astros de la acera,
esa luz que se aleja hundiéndose en los charcos."


Está claro por moi lonxe que esteamos.

Bico boi meu.

Re: La vieja casa

Publicado: Sab, 15 Ene 2022 12:31
por J. J. Martínez Ferreiro
Arturo Rodríguez Milliet escribió: Vie, 02 Oct 2020 0:43 Conmovedor y afectivamente próximo,
la gran red que unen en fatiga y calidez
los extremos del punto de partida y el reencuentro.
Disfrute mucho el ámbito intimo que perfilan estos versos.
Un cordial abrazo mi amigo.
Graciñas, Arturo, por tu paso y generosos comentarios. Es un honor que hayas disfrutado de estos versos.

Abrazos y salud.

Re: La vieja casa

Publicado: Sab, 15 Ene 2022 12:48
por Ricardo López Castro
Constancia en lo realmente bello de tus poemas.
Bien arriba el listón, y nunca baja.
Felicitaciones.
Abrazos, amigo Ferreiro.

Re: La vieja casa

Publicado: Lun, 17 Ene 2022 18:17
por Ramón Castro Méndez
Todo el poema es una maravilla, amigo Ferreiro, una hermosa precipitación de felices imágenes, pero yo me quedaría, con tu permiso, con estos versos:

"La vieja casa nos espera abierta
sobre una mirada reciente.
Es ella quien nos mira;
nosotros somos
su espontánea trascendencia.
Su efímera memoria, quizá no transmisible".

Norabua.
Un fuerte abrazo.

Re: La vieja casa

Publicado: Mié, 19 Ene 2022 1:04
por J. J. Martínez Ferreiro
xaime oroza carballo escribió: Sab, 15 Ene 2022 1:54

Está claro por moi lonxe que esteamos.

Bico boi meu.
Graciñas, meu. Este o lemos en Ferrol e en Viveiro có maestro Simón ao acordeón... momentos xa inesquecíbeis.

Unha forte aperta.

Re: La vieja casa

Publicado: Mié, 19 Ene 2022 1:31
por xaime oroza carballo
J. J. Martínez Ferreiro escribió: Mié, 19 Ene 2022 1:04
xaime oroza carballo escribió: Sab, 15 Ene 2022 1:54

Está claro por moi lonxe que esteamos.

Bico boi meu.
Graciñas, meu. Este o lemos en Ferrol e en Viveiro có maestro Simón ao acordeón... momentos xa inesquecíbeis.

Unha forte aperta.
Lembro ben as imaxes, e riba de todo, a maxia especial da presenza do sentimento dos teus en Ferrol. Como esquecelo?

Fonda isa aperta, meu.

Re: La vieja casa

Publicado: Jue, 20 Ene 2022 9:16
por Alonso Vicent
... Y la vieja casa seguirá en pie, e inventará otros moradores. Pero será refugio, recuerdo y vuelta a los orígenes.
Una unión de casa, familia y poesía en esta tan preciada obra.
Un abrazo, J J, y un placer leerte desde esta otra vieja casa.

Re: La vieja casa

Publicado: Mar, 01 Feb 2022 10:33
por J. J. Martínez Ferreiro
Ricardo López Castro escribió: Sab, 15 Ene 2022 12:48 Constancia en lo realmente bello de tus poemas.
Bien arriba el listón, y nunca baja.
Felicitaciones.
Abrazos, amigo Ferreiro.
Gracias, Ricardo, por tu paso y generosos comentarios. Celebros este positivo y motivador (para mí) seguimiento que haces de mi trabajo poético.

Apertas e saúde.

Re: La vieja casa

Publicado: Mar, 01 Feb 2022 12:36
por Pilar Morte
Hay que subir este estupendo poema. Es del 2008 y qué precioso escribías. Me encanta recordarlo.
Abrazos

Re: La vieja casa

Publicado: Mar, 01 Feb 2022 17:25
por J. J. Martínez Ferreiro
Ramón Castro Méndez escribió: Lun, 17 Ene 2022 18:17 Todo el poema es una maravilla, amigo Ferreiro, una hermosa precipitación de felices imágenes, pero yo me quedaría, con tu permiso, con estos versos:

"La vieja casa nos espera abierta
sobre una mirada reciente.
Es ella quien nos mira;
nosotros somos
su espontánea trascendencia.
Su efímera memoria, quizá no transmisible".

Norabua.
Un fuerte abrazo.
Graciñas, primo Ramón :D , por tan generosos comentarios que viertes sobre estos versos. Celebro que los hayas disfrutado.

Abrazos y salud.

Re: La vieja casa

Publicado: Mar, 01 Feb 2022 21:21
por J. J. Martínez Ferreiro
xaime oroza carballo escribió: Mié, 19 Ene 2022 1:31
J. J. Martínez Ferreiro escribió: Mié, 19 Ene 2022 1:04
xaime oroza carballo escribió: Sab, 15 Ene 2022 1:54

Está claro por moi lonxe que esteamos.

Bico boi meu.
Graciñas, meu. Este o lemos en Ferrol e en Viveiro có maestro Simón ao acordeón... momentos xa inesquecíbeis.

Unha forte aperta.
Lembro ben as imaxes, e riba de todo, a maxia especial da presenza do sentimento dos teus en Ferrol. Como esquecelo?

Fonda isa aperta, meu.
Graciñas, meu, por traer a colación aqueles entrañables momentos. A túa participación e apoio foi imprescindible.

Unha forte aperta.