Página 1 de 1

Lábil conjunción

Publicado: Vie, 25 Abr 2025 0:20
por xaime oroza carballo
LÁBIL CONXUNCIÓN

Arrástranse os trasnos polas pucharcas,
que hai no chan da estrada,
cos ollos moi abertos 
                                 van buscando raiolas.

Cegos asubíos estarrecen 
as ás das couzas rubias,
                                 que voaban no ar, 
                                                   lábiles, 
coas ninfas etéreas,
gardando o segredo dos soños 
                                 nos abrochos das osmundas.

Hai couzas, azuis e amarelas, 
                                 pousadas na herba vermella.

Danme as dúas da mañá 
                                 baixando as escaleiras,
                                 coma unha pantasma;

veño de arroupa-las ninfas, 
                                 que dormen no sobrado,
iranse ás caladas,
caladamente coa alba 

                                 Caladamente á alba
soa a cantiga no cuarto dos soños,
coma un murmurio azul,
                                                   e chove fóra.

Arrástranse os trasnos polas pucharcas,
que hai no chan da estrada,
                                 cos ollos moi abertos 
van buscando raiolas
					da alba. 



LÁBIL CONJUNCIÓN

Se arrastran los duendes por las charcas,
que hay en el suelo de la carretera,
con los ojos muy abiertos 
                               van buscando amaneceres.

Ciegos silbidos estremecen 
                               las alas de las polillas rojizas,
que volaban en el aire, lábiles, 
con las ninfas etéreas,
guardando el secreto de los sueños 
                              en los brotes de las osmundas.

Hay polillas, azules y amarillas, 
                               posadas en la hierba roja.

Me dan las dos de la mañana 
                               bajando las escaleras,
                               como un fantasma;

vengo de arropar a las ninfas, 
                      que duermen en el primer piso,
se irán en silencio,
calladamente con el alba.

                               Calladamente al alba
suena la cantiga en el cuarto de los sueños,
como un murmullo azul,
                               y llueve fuera.

Se arrastran los duendes por las charcas,
que hay en el suelo de la carretera,
                               con los ojos muy abiertos 
van buscando los rayos de sol
				               del alba. 


Muíños, 04 abril 2025
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/


Re: Lábil conjunción

Publicado: Vie, 25 Abr 2025 8:52
por Ana García
Estoy segura de que viven contigo las ninfas y los duendes.
Qué bonito escribes, amigo mío. Tienes un duende que nos transporta a otros mundos mucho más bellos que este en el que habitamos.
Gracias por ello.
Un fuerte abrazo.

Re: Lábil conjunción

Publicado: Vie, 25 Abr 2025 11:31
por Alejandro Costa
Tus versos siempre están llenos de duendes.

Precioso poema, compañero.

Lo he disfrutado.

Un abrazo.

Re: Lábil conjunción

Publicado: Vie, 25 Abr 2025 23:01
por Pilar Morte
Corroboro todo lo que te dice Ana. Es una delicia leerte.
Un abrazo grande y felicidad

Re: Lábil conjunción

Publicado: Jue, 01 May 2025 18:06
por J. J. Martínez Ferreiro
En maxia húmida e luz verde báñanse os ollos nas puras e intactas, soñadas, vexetacións dos teus versos.

Todo un pracer de lectura, boi meu.

Un forte aperta.

Re: Lábil conjunción

Publicado: Lun, 05 May 2025 9:12
por Ramón Carballal
Moi fermoso, Hai nos teus poemas un mundo máxico que atrapa ao lector. Parabéns e unha forte aperta.

Re: Lábil conjunción

Publicado: Lun, 05 May 2025 16:32
por Alonso Vicent
Una situación un poema, un espacio que comparte su magia y sus presencias. Un día desde el ocaso hasta el amanecer.
Me gustan tus mundos reales y los paralelos.
Un abrazo, Xaime, desde el Mediterráneo.

Re: Lábil conjunción

Publicado: Sab, 10 May 2025 23:18
por xaime oroza carballo
Ana García escribió: Vie, 25 Abr 2025 8:52 Estoy segura de que viven contigo las ninfas y los duendes.
Qué bonito escribes, amigo mío. Tienes un duende que nos transporta a otros mundos mucho más bellos que este en el que habitamos.
Gracias por ello.
Un fuerte abrazo.
Gracias a ti, Ana. Es muy hermoso lo que me dices.

Fonda aperta.

Re: Lábil conjunción

Publicado: Sab, 10 May 2025 23:22
por xaime oroza carballo
Alejandro Costa escribió: Vie, 25 Abr 2025 11:31 Tus versos siempre están llenos de duendes.

Precioso poema, compañero.

Lo he disfrutado.

Un abrazo.
Me están colonizando, compañero. Me acompañan hasta cuando camino con el perro, él los conoce mejor que yo. Así andamos.

Gracias por tus palabras.
Fonda aperta.

Re: Lábil conjunción

Publicado: Sab, 10 May 2025 23:24
por xaime oroza carballo
Pilar Morte escribió: Vie, 25 Abr 2025 23:01 Corroboro todo lo que te dice Ana. Es una delicia leerte.
Un abrazo grande y felicidad
Grazas por vir ao meu mundo, Pilar. Unha honra as túas visitas.

Bicos.

Re: Lábil conjunción

Publicado: Sab, 10 May 2025 23:29
por xaime oroza carballo
J. J. Martínez Ferreiro escribió: Jue, 01 May 2025 18:06 En maxia húmida e luz verde báñanse os ollos nas puras e intactas, soñadas, vexetacións dos teus versos.

Todo un pracer de lectura, boi meu.

Un forte aperta.
Fermoso galano o comentario co que me agasallas, boi meu!

Quérote, irmao!

Un bico.

Re: Lábil conjunción

Publicado: Sab, 10 May 2025 23:33
por xaime oroza carballo
Ramón Carballal escribió: Lun, 05 May 2025 9:12 Moi fermoso, Hai nos teus poemas un mundo máxico que atrapa ao lector. Parabéns e unha forte aperta.
Tamén me gustaría vivir aí, Ramón, pero sen moitas présas.
Honrado pola túa presenza, meu.

Unha aperta, irmao.

Re: Lábil conjunción

Publicado: Sab, 10 May 2025 23:41
por xaime oroza carballo
Alonso Vicent escribió: Lun, 05 May 2025 16:32 Una situación un poema, un espacio que comparte su magia y sus presencias. Un día desde el ocaso hasta el amanecer.
Me gustan tus mundos reales y los paralelos.
Un abrazo, Xaime, desde el Mediterráneo.
Escueto y perfecto el análisis. Ahí vivo con la rosa de los vientos totalmente loca cada mañana.

Grazas, compañeiro.
Fonda aperta.