Vértigo

Poemas en verso y/o en prosa de cualquier estructura y/o combinación.

Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle

Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3552
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Vértigo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

SOMBRAS FRÍAS

Pasan, a cabalo da luz, 
as sombras frías polos vidros da fiestra;
recollendo, de ferro, os alicerces,
                        deitándoos na herba
e deixan a música, enxel, da verba
pendurada do ceo por derriba do tempo,
onde se eslúen os ronseis das arelas.
.........................................................................

                                 Ías con présa?
                                 Non! Ía só!
.........................................................................

Mentres falamos loitan no ceo os nubeiros
por abrirse paso, sen tempo, cara á raiola, 
                                                   fuxidía,
que xa vai acolá, 
                                 que xa se foi.
.........................................................................

Gárgolas, que gardan a carraxe, fera, 
do vento e da choiva,
                                 na vertixe, 
               onde xermolan
                                 facianas 
                                 e mosaicos.
.........................................................................

               E aló imos,
                                 sombras frías,
               para volver,
                                 sen présas,
polos ronseis, 
               esfumados,

                                 das arelas.

SOMBRAS FRÍAS

Pasan, a caballo de la luz, 
las sombras frías por los vidrios de la ventana;
recogiendo, de hierro, los pilares,
                                 acostándolos en la hierba
y dejan la música, sencilla, de la palabra,
colgada del cielo por encima del tiempo,
donde se esluyen las estelas de los anhelos.
.........................................................................

                                 ¿Ibas con prisa?
                                 ¡No! ¡Iba solo!
.........................................................................

Mientras hablamos luchan en el cielo las nubes
por abrirse paso, sin tiempo, 
hacia el amanecer, 
                                 huídizo,
que ya va más allá, 
                                 que ya se fue.
.........................................................................

Gárgolas, que guardan la cólera, fiera, 
del viento y de la lluvia,
                                 en el vértigo, 
               donde brotan
                                 caras 
                                 y mosaicos.
.........................................................................

               Y allá vamos,
                                 sombras frías,
para volver,
               sin prisas,
por las estelas, 
               esfumadas,

                                 de los anhelos.

Trad: Shaim et Alza
Muíños, 01042024
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

xaime oroza
Avatar de Usuario
Raul Muñoz
Mensajes: 4901
Registrado: Mié, 21 May 2014 20:58
Ubicación: Barcelona
Contactar:

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por Raul Muñoz »

La caída de la palabra, resbalando por el vidrio. Me gustó la idea poética, que bien adornas con imágenes muy sugerentes. Un gusto para la contemplación leerte. Mi enhorabuena, Xaime. Gracias por compartir.

Un abrazo.
Tu profecía, poeta.
-Mañana hablarán los mudos:
el corazón y la piedra.

-¿Mas el arte?..
-Es puro juego,
que es igual a pura vida,
que es igual a puro fuego.
Veréis el ascua encendida.

Antonio Machado ( Proverbios y cantares ).

https://transitando-la-palabra.webnode.es/
Avatar de Usuario
Armilo Brotón
Mensajes: 147
Registrado: Lun, 29 Nov 2021 20:34
Ubicación: Monasterio Corumelo, Al-Castrada do Carallo

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por Armilo Brotón »

Es una delicia, amigo bardo barbón, pasear por la ciudad de tus versos. Las calles de la imaginación tan bien trazadas. Se huele la luz en tu catedral. En sus aledaños las gárgolas cobran vida enseñándonos el camino de la belleza. La magia se hace evidente a través de tu hermosa voz y ese acordeón pone su acento en la sílaba precisa, reforzando la intensidad de tu palabra.
No escucho la gaita hermano, ya no sé si es que te está fallando últimamente, me preocupó.
Los druidas tienen remedio para todo y como tú eres su enchufado seguro que te recetan algo para la consumación del alejandrino, verso sabio, verso amigo.

Que te quiero mucho,
un abrazote bien apretado.
Avatar de Usuario
J. J. Martínez Ferreiro
Mensajes: 14210
Registrado: Lun, 19 Nov 2007 13:27
Ubicación: Santiago de Compostela

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por J. J. Martínez Ferreiro »

Como sempre brillantez, maxía e beleza por doquier.
Esta primeira estrofa:

"Pasan, a cabalo da luz,
as sombras frías polos vidros da fiestra;
recollendo, de ferro, os alicerces,
deitándoos na herba
e deixan a música, enxel, da verba
pendurada do ceo por derriba do tempo,
onde se eslúen os ronseis das arelas"


Esta primeira estrofa recordoume os primeiros momentos desa obra de arte cinematofráfica: "Doctor Zhivago" de David Lean, que a revisei estes días. A escena referida é cando, depois do enterro da nai, o rapaz Zhivago deitado na cama mira o ventanuco, de azul noite iluminado, onde unha rama golpea un cristal rítmicamente, mentres, sobre o magnífico tema musical, escóitase ouvear o vento sobre as árbores.
"Yo es otro" (Arthur Rimbaud)
Avatar de Usuario
Ramón Carballal
Mensajes: 20416
Registrado: Vie, 28 Dic 2007 16:24
Ubicación: A Coruña
Contactar:

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por Ramón Carballal »

Un poema moi fermoso, moi lírico, gústame a forma en que poetizas sobre os elementos naturais en particular os da nosa terra. Es un mestre deste tipo de poesía. Parabéns e unha aperta.
http://laverdadazul59.blogspot.com/

"El poema eres tú recomponiendo el espejo que cada día rompes".

"Comprender es unificar lo invisible".

"Elijo la lluvia, porque al derramarse, muere".
Avatar de Usuario
Marisa Peral
Mensajes: 10157
Registrado: Mié, 30 Jun 2010 19:06
Contactar:

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por Marisa Peral »

Precioso y como siempre lleno de magia.
La primera estrofa es una maravilla y me gustan las gárgolas y las estelas esfumadas de los anhelos.

Gracias por la belleza, Xaime.
Bucos.
—-
Marisa Peral Sánchez
Avatar de Usuario
Ricardo López Castro
Mensajes: 2044
Registrado: Mié, 15 Jul 2020 12:14
Ubicación: A Coruña, España

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por Ricardo López Castro »

Me ha gustado mucho, es todo un acierto literario.
Gracias por ese ritmo que engancha a la lectura.
Gracias también por compartir.
Abrazos y felicidad, amigo!!
Gracias por leerme 😃
Avatar de Usuario
Ramón Castro Méndez
Mensajes: 6014
Registrado: Mar, 17 May 2016 8:24

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por Ramón Castro Méndez »

Como siempre, amigo Xaime, tus versos nos acercan a esa atmósfera de magia, belleza, profundidad, naturaleza, creando un clima propicio para integrarse, como lector, dentro del poema.

Noraboa.

Fonda aperta.
"¿Dices
que te tortura el no poder escribir
o que
no puedes escribir porque estás torturado?
¿Dices
que estos tiempos te han convertido en un escéptico
o que
estos tiempos confirman tu escepticismo?

SAM SHEPARD
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3552
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Raul Muñoz escribió: Lun, 01 Abr 2024 18:06 La caída de la palabra, resbalando por el vidrio. Me gustó la idea poética, que bien adornas con imágenes muy sugerentes. Un gusto para la contemplación leerte. Mi enhorabuena, Xaime. Gracias por compartir.

Un abrazo.
Agradecido yo a ti por la generosidad de tu atenta lectura.

Unha aperta, compañeiro.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3552
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Armilo Brotón escribió: Mar, 02 Abr 2024 15:19 Es una delicia, amigo bardo barbón, pasear por la ciudad de tus versos. Las calles de la imaginación tan bien trazadas. Se huele la luz en tu catedral. En sus aledaños las gárgolas cobran vida enseñándonos el camino de la belleza. La magia se hace evidente a través de tu hermosa voz y ese acordeón pone su acento en la sílaba precisa, reforzando la intensidad de tu palabra.
No escucho la gaita hermano, ya no sé si es que te está fallando últimamente, me preocupó.
Los druidas tienen remedio para todo y como tú eres su enchufado seguro que te recetan algo para la consumación del alejandrino, verso sabio, verso amigo.

Que te quiero mucho,
un abrazote bien apretado.
Colgada está la gaita en el balcón a serenar, ya nadie mete diente a la palleta, y soplar, soplar ya no me dejan. A la vuelta de la esquina hay un desierto de hortensias.
Mutuo el sentimiento, hermano. Y la razón no tiene argumentos contra eso.

Moi fonda aperta, irmao.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3552
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

J. J. Martínez Ferreiro escribió: Mar, 02 Abr 2024 18:12 Como sempre brillantez, maxía e beleza por doquier.
Esta primeira estrofa:

"Pasan, a cabalo da luz,
as sombras frías polos vidros da fiestra;
recollendo, de ferro, os alicerces,
deitándoos na herba
e deixan a música, enxel, da verba
pendurada do ceo por derriba do tempo,
onde se eslúen os ronseis das arelas"


Esta primeira estrofa recordoume os primeiros momentos desa obra de arte cinematofráfica: "Doctor Zhivago" de David Lean, que a revisei estes días. A escena referida é cando, depois do enterro da nai, o rapaz Zhivago deitado na cama mira o ventanuco, de azul noite iluminado, onde unha rama golpea un cristal rítmicamente, mentres, sobre o magnífico tema musical, escóitase ouvear o vento sobre as árbores.
Fermoso galano co que agasallas, boi meu. Estimoo fondamente.

Un bico.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3552
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ramón Carballal escribió: Mar, 02 Abr 2024 18:22 Un poema moi fermoso, moi lírico, gústame a forma en que poetizas sobre os elementos naturais en particular os da nosa terra. Es un mestre deste tipo de poesía. Parabéns e unha aperta.
Grazas pola xenerosidade das túas verbas, que dan forza ao meu facer, Ramón.

Fonda aperta, meu.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3552
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Marisa Peral escribió: Mar, 02 Abr 2024 20:12 Precioso y como siempre lleno de magia.
La primera estrofa es una maravilla y me gustan las gárgolas y las estelas esfumadas de los anhelos.

Gracias por la belleza, Xaime.
Bucos.
Gracias a ti por la generosidad de tus palabras, Marisa. Por tu presencia cómplice.

Bicos, raíña.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3552
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ricardo López Castro escribió: Mié, 03 Abr 2024 19:29 Me ha gustado mucho, es todo un acierto literario.
Gracias por ese ritmo que engancha a la lectura.
Gracias también por compartir.
Abrazos y felicidad, amigo!!
Agradecido eu a ti pola túa xenerosidade.

Unha moi fonda aperta, meu amigo.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3552
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Vértigo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ramón Castro Méndez escribió: Mié, 03 Abr 2024 19:40 Como siempre, amigo Xaime, tus versos nos acercan a esa atmósfera de magia, belleza, profundidad, naturaleza, creando un clima propicio para integrarse, como lector, dentro del poema.

Noraboa.

Fonda aperta.
Gracias por la profunda huella de tu lectura, Ramón.

Fonda aperta, meu.
xaime oroza
Responder

Volver a “Foro de Poemas”