Página 1 de 5

Idas son

Publicado: Dom, 02 Oct 2022 23:24
por xaime oroza carballo
NO MAR DE CHARINHO


Naveguei as túas verbas
na mar en calma
		e na galerna

ningunha me fixo dor,

e viaxei na noite
cara á ningures
	coa soidade,

ningunha me fixo dor

requintei a maldade,
falei co espello escuro
para coller coas mans
a luz da lúa chea

ningunha me fixo dor,
ningunha me fixo dor.

Nos recunchos da almofada
deixo ancorados
soños de ti,
navegando
na maxia da luz
		da lúa chea,

ningunha me fixo dor


Idas son 
as sombras fuxidías,
		idas,
idas son as flores,
		idas,

idas son
	ao caos
	da man
cos meus amores.

Idas son 
as sombras,

idas son as flores,
		idas,

idas son 
cos meus amores.
	Idas son.

Ningunha me fixo dor.

Fóronse as flores,
idas son ao caos
da man
cos meus amores.

	Idas,
	idas son as flores,
idas son
cos meus amores.

Ningunha me fixo dor.



EN EL MAR DE CHARINHO

Navegué tus palabras en la mar en calma 
                                                y en la galerna,
ninguna me hizo dolor, 
                    y viajé en la noche hacia jamás 
                                                con la soledad, 

ninguna me hizo dolor;

refiné la maldad, 
hablé con el espejo oscuro  
                 para coger con las manos
                 la luz de la luna llena,

ninguna me hizo dolor, 
                                        ninguna me hizo dolor. 

En los rincones de la almohada dejo anclados 
                                       sueños de ti, 
                  navegando 
                  en la magia de la luz de la luna llena, 

ninguna me hizo dolor.

Idas son las sombras huidizas,
                                                       idas, 
idas son las flores,
                                idas,
          idas son al caos de la mano con mis amores. 

Idas son las sombras, 
idas son las flores, 
                              idas, 
                                      idas son con mis amores. 

Idas son. 

Ninguna me hizo dolor. 

Se fueron las flores, 
                        idas son 
                        al caos de la mano con mis amores. 

Idas, 
idas son las flores, 
idas son con mis amores. 

                                      Ninguna me hizo dolor.

Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/


Re: Idas son

Publicado: Lun, 03 Oct 2022 7:47
por Ana Muela Sopeña
Qué maravilla, Xaime:

Hay mucha belleza y fuerza expresiva en tu poema. Me encanta cómo recitas.

Lo llenas todo con tus voz. Haces magia con tus palabras. Parecen un sortilegio para ahuyentar el mal.

Aplausos a montones
Un beso
Ana

Re: Idas son

Publicado: Lun, 03 Oct 2022 11:06
por Óscar Distéfano
Solo la poesía tiene la magia de hacernos visualizar un mundo tan distinto al nuestro, y emocionarnos con ello. Me ha gustado mucho este canto al amor en una atmósfera casi onírica. También me han gustado esas repeticiones que remarcan la idea, la convicción del sentimiento. He dicho canto porque así lo siento, como un sostener la vida frente al tiempo. El ritmo: una perfecta complementación al tema. Desde ya, es una cualidad comprobada de tu arte de componer. Salud!

Un abrazo con palmadas.
Óscar

Re: Idas son

Publicado: Lun, 03 Oct 2022 17:59
por Ana García
Me parecía estar escuchando un coro de voces repitiendo el estribillo suavemente:

Idas,
idas son las flores,
idas son con mis amores.
Ninguna me hizo dolor.

Es un bello canto a la poesía. Eres un remanso que me hace soñar.
Un beso.

Re: Idas son

Publicado: Mar, 04 Oct 2022 11:02
por Mirta Elena Tessio
xaime oroza carballo escribió: Dom, 02 Oct 2022 23:24
NO MAR DE CHARINHO


Naveguei as túas verbas
na mar en calma
		e na galerna

ningunha me fixo dor,

e viaxei na noite
cara á ningures
	coa soidade,

ningunha me fixo dor

requintei a maldade,
falei co espello escuro
para coller coas mans
a luz da lúa chea

ningunha me fixo dor,
ningunha me fixo dor.

Nos recunchos da almofada
deixo ancorados
soños de ti,
navegando
na maxia da luz
		da lúa chea,

ningunha me fixo dor


Idas son 
as sombras fuxidías,
		idas,
idas son as flores,
		idas,

idas son
	ao caos
	da man
cos meus amores.

Idas son 
as sombras,

idas son as flores,
		idas,

idas son 
cos meus amores.
	Idas son.

Ningunha me fixo dor.

Fóronse as flores,
idas son ao caos
da man
cos meus amores.

	Idas,
	idas son as flores,
idas son
cos meus amores.

Ningunha me fixo dor.



EN EL MAR DE CHARINHO

Navegué tus palabras en la mar en calma 
                                                y en la galerna,
ninguna me hizo dolor, 
                    y viajé en la noche hacia jamás 
                                                con la soledad, 

ninguna me hizo dolor;

refiné la maldad, 
hablé con el espejo oscuro  
                 para coger con las manos
                 la luz de la luna llena,

ninguna me hizo dolor, 
                                        ninguna me hizo dolor. 

En los rincones de la almohada dejo anclados 
                                       sueños de ti, 
                  navegando 
                  en la magia de la luz de la luna llena, 

ninguna me hizo dolor.

Idas son las sombras huidizas,
                                                       idas, 
idas son las flores,
                                idas,
          idas son al caos de la mano con mis amores. 

Idas son las sombras, 
idas son las flores, 
                              idas, 
                                      idas son con mis amores. 

Idas son. 

Ninguna me hizo dolor. 

Se fueron las flores, 
                        idas son 
                        al caos de la mano con mis amores. 

Idas, 
idas son las flores, 
idas son con mis amores. 

                                      Ninguna me hizo dolor.

Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Gracias Xaime por dejarme navegar con tus palabras esa mar en calma.
Tu dices viajar hacia jamás, es como decir viajar hacia la nada y sin dolor.
Eso es mágico.
Es una fuerza voráz y contundente como tu recitado.Poeta y rapsoda.
Esos dones que tienes yo, personalmente te agradezo que los compartas en el foro.
Xaime un placer, un honor transitar tu magia sin dolor. Brindo por eso.
Cuando el sol empieza a nacer en mi horizonte, me quedo con tus versos y el sonido de tu voz.
Abrazos querido poeta y gracias por tanto.-


Re: Idas son

Publicado: Mar, 04 Oct 2022 11:56
por J. J. Martínez Ferreiro
hermoso, moi ferroso... estala o seu lirismo na sensibilidade do lector.

Por destacar algún sublime momento:

"requintei a maldade,
falei co espello escuro
para coller coas mans
a luz da lúa chea"


Todo un placer de lectura, boi meu.

Unha forte aperta.

Re: Idas son

Publicado: Mar, 04 Oct 2022 12:04
por Pilar Morte
Precioso poema, y su recitado en gallego es una maravilla en tu voz profunda y contundente. Me gustó mucho.
Abrazos

Re: Idas son

Publicado: Mar, 04 Oct 2022 16:09
por Julio Gonzalez Alonso
Poema de intensa belleza; demuestras poseer, amigo Xaime, un dominio total de la armonía y el ritmo que parecen brotar con naturalidad de tu mano, como nacen las flores y surge el agua en el manantial. Siempre es un regalo pasar por tus versos. Abrazo y salud.

Re: Idas son

Publicado: Vie, 07 Oct 2022 23:44
por xaime oroza carballo
Ana Muela Sopeña escribió: Lun, 03 Oct 2022 7:47 Qué maravilla, Xaime:

Hay mucha belleza y fuerza expresiva en tu poema. Me encanta cómo recitas.

Lo llenas todo con tus voz. Haces magia con tus palabras. Parecen un sortilegio para ahuyentar el mal.

Aplausos a montones
Un beso
Ana
Gracias por la cercanía de tus palabras, Ana.
En el vídeo también hay algunas imágenes de tu tierra y del mar que compartimos.
Un bico.

Re: Idas son

Publicado: Vie, 07 Oct 2022 23:47
por xaime oroza carballo
Óscar Distéfano escribió: Lun, 03 Oct 2022 11:06 Solo la poesía tiene la magia de hacernos visualizar un mundo tan distinto al nuestro, y emocionarnos con ello. Me ha gustado mucho este canto al amor en una atmósfera casi onírica. También me han gustado esas repeticiones que remarcan la idea, la convicción del sentimiento. He dicho canto porque así lo siento, como un sostener la vida frente al tiempo. El ritmo: una perfecta complementación al tema. Desde ya, es una cualidad comprobada de tu arte de componer. Salud!

Un abrazo con palmadas.
Óscar
Gracias, Óscar, amigo.
Fuerza para el canto, tu canto, que altamente, estimo.

Fonda aperta, meu.

Re: Idas son

Publicado: Sab, 08 Oct 2022 9:42
por Ramón Carballal
Para mín este poema e una lección de poesía, pola exquisitez do seu lirismo e polo brillante ritmo que ten. Parabéns e unha aperta.

Re: Idas son

Publicado: Dom, 09 Oct 2022 9:45
por Hallie Hernández Alfaro
.

"Idas son las flores,
idas son con mis amores."

El dolor desaparece en el viaje de las flores, en el fluir consciente de la transformación...

Gracias por estar, amigo.
Abrazos.

Re: Idas son

Publicado: Dom, 09 Oct 2022 10:10
por Marisa Peral
Tu poesía me parece siempre un canto de ángeles buenos, me encanta leerte, Xaime.

Hoy me han emocionado estos versos que dejo en mi firma, sin tu permiso.
Un abrazo inmenso.

Re: Idas son

Publicado: Dom, 09 Oct 2022 12:30
por Francisco Lobo
Original sí que es. También tiene ritmo y se lee gratamente. Un buen poema es. Un saludo.

Re: Idas son

Publicado: Mar, 18 Oct 2022 0:28
por xaime oroza carballo
Ana García escribió: Lun, 03 Oct 2022 17:59 Me parecía estar escuchando un coro de voces repitiendo el estribillo suavemente:

Idas,
idas son las flores,
idas son con mis amores.
Ninguna me hizo dolor.

Es un bello canto a la poesía. Eres un remanso que me hace soñar.
Un beso.
Gran elogio tus palabras, que agradezco como bálsamo.
Un beso.