Página 1 de 3
a orfa
Publicado: Sab, 30 Oct 2021 23:03
por xaime oroza carballo
A ORFA
Bicando o reflexo,
bebendo a súa imaxe ,
velaí a maxia
do merlo de auga.
.....................................................................
Sempre quixen
saber que había
máis aló da curva
do outro lado da ponte
para chegar alí,
ao alén,
camiñando...
.....................................................................
E abro a porta á noite,
noite,
e só oio á curuxa
no castiñeiro
enchendo o negro,
negro;
.....................................................................
voo silandeiro,
branco o ouleo
enchendo o negro,
negro!
.....................................................................
Para vender ás leiteiras
unha nena, miúda, moi loira,
trae á Porta da Vila
unha xarra de vidro,
con auga fresca
da fonte do Cadafalso,
onde axustizaron ao pai
.....................................................................
Bebendo o reflexo,
o voo silandeiro;
branco,
branco na noite
o ouleo
fendendo o silencio negro.
.....................................................................
... disque é a filla da meiga.
La huérfana
I
Besando el reflejo,
bebiendo su imagen ,
he ahí la magia
del mirlo de agua.
.....................................................................
II
Siempre quise
saber que había
más allá de la curva
del otro lado del puente
para llegar allí,
al más allá,
caminando...
.....................................................................
III
Y abro la puerta a la noche,
noche,
y sólo oigo a la lechuza
en el castaño
llenando el negro,
negro!!!
.....................................................................
IV
vuelo silencioso,
blanco el ulular
llenando el negro,
negro!
.....................................................................
V
Para vender a las lecheras
una niña, menuda, muy rubia,
trae a la Puerta de la Villa
una jarra de vidrio,
con agua fresca
de la fuente del Cadafalso,
donde ejecutaron al padre
.....................................................................
VI
Bebiendo el reflejo,
el vuelo silencioso;
blanco,
blanco en la noche
el ulular
hendiendo el silencio negro.
.....................................................................
... dicen que es la hija de la bruja.
Muíños, out21
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Re: a orfa
Publicado: Dom, 31 Oct 2021 1:12
por Mirta Elena Tessio
xaime oroza carballo escribió: ↑Sab, 30 Oct 2021 23:03
A ORFA
Bicando o reflexo,
bebendo a súa imaxe ,
velaí a maxia
do merlo de auga.
.....................................................................
Sempre quixen
saber que había
máis aló da curva
do outro lado da ponte
para chegar alí,
ao alén,
camiñando...
.....................................................................
E abro a porta á noite,
noite,
e só oio á curuxa
no castiñeiro
enchendo o negro,
negro;
.....................................................................
voo silandeiro,
branco o ouleo
enchendo o negro,
negro!
.....................................................................
Para vender ás leiteiras
unha nena, miúda, moi loira,
trae á Porta da Vila
unha xarra de vidro,
con auga fresca
da fonte do Cadafalso,
onde axustizaron ao pai
.....................................................................
Bebendo o reflexo,
o voo silandeiro;
branco,
branco na noite
o ouleo
fendendo o silencio negro.
.....................................................................
... disque é a filla da meiga.
La huérfana
I
Besando el reflejo,
bebiendo su imagen ,
he ahí la magia
del mirlo de agua.
.....................................................................
II
Siempre quise
saber que había
más allá de la curva
del otro lado del puente
para llegar allí,
al más allá,
caminando...
.....................................................................
III
Y abro la puerta a la noche,
noche,
y sólo oigo a la lechuza
en el castaño
llenando el negro,
negro!!!
.....................................................................
IV
vuelo silencioso,
blanco el ulular
llenando el negro,
negro!
.....................................................................
V
Para vender a las lecheras
una niña, menuda, muy rubia,
trae a la Puerta de la Villa
una jarra de vidrio,
con agua fresca
de la fuente del Cadafalso,
donde ejecutaron al padre
.....................................................................
VI
Bebiendo el reflejo,
el vuelo silencioso;
blanco,
blanco en la noche
el ulular
hendiendo el silencio negro.
.....................................................................
... dicen que es la hija de la bruja.
Muíños, out21
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Gracias por compartir tu bello poema.- Te mando un abrazo grande.
Re: a orfa
Publicado: Dom, 31 Oct 2021 8:37
por Concha Vidal
La niña de jarras de agua, en mitad del poema negro, negro, enternece y hace, de la bruja, un sentimiento de amor .
Abrazos mediterráneos.
Re: a orfa
Publicado: Dom, 31 Oct 2021 12:17
por Pilar Morte
Nace del lirismo muy hermoso de tus versos un sentimiento que emociona.
Abrazos
Re: a orfa
Publicado: Dom, 31 Oct 2021 13:13
por J. J. Martínez Ferreiro
Unha maravilla de frescura e ritmo, meu!!
Tamén faise necesario escoitalo no recitado, porque tamén sentimos o arcordeón do maestro Simón.
Todo un pracer de lectura e audición.
Unha forte aperta.
Re: a orfa
Publicado: Dom, 31 Oct 2021 21:36
por Ana García
La niña tiene que ser la bruja que juega con el mirlo blanco de agua. Me ha encantado la imagen de la negrura alrededor de un mirlo y la niña. Bueno, así lo he visto yo y me ha encantado.
Una voz potente para un poema mágico.
Un abrazo.
Re: a orfa
Publicado: Mié, 03 Nov 2021 8:07
por Rafel Calle
Hermoso y evocador trabajo, amigo Xaime.
Felicidades.
Abrazos.
Re: a orfa
Publicado: Mié, 03 Nov 2021 17:20
por Julio Gonzalez Alonso
xaime oroza carballo escribió: ↑Sab, 30 Oct 2021 23:03
.....................................................................
Para vender ás leiteiras
unha nena, miúda, moi loira,
trae á Porta da Vila
unha xarra de vidro,
con auga fresca
da fonte do Cadafalso,
onde axustizaron ao pai
.....................................................................
.....................................................................
V
Para vender a las lecheras
una niña, menuda, muy rubia,
trae a la Puerta de la Villa
una jarra de vidrio,
con agua fresca
de la fuente del Cadafalso,
donde ejecutaron al padre
.....................................................................
Hermoso el lenguaje que imprime la melodía del poema y conmovedor en su conjunto, del que destaco la estrofa V. Felicitaciones, Xaime. Con un abrazo. Salud.
Re: a orfa
Publicado: Jue, 04 Nov 2021 0:05
por xaime oroza carballo
Mirta Elena Tessio escribió: ↑Dom, 31 Oct 2021 1:12
xaime oroza carballo escribió: ↑Sab, 30 Oct 2021 23:03
A ORFA
Bicando o reflexo,
bebendo a súa imaxe ,
velaí a maxia
do merlo de auga.
.....................................................................
Sempre quixen
saber que había
máis aló da curva
do outro lado da ponte
para chegar alí,
ao alén,
camiñando...
.....................................................................
E abro a porta á noite,
noite,
e só oio á curuxa
no castiñeiro
enchendo o negro,
negro;
.....................................................................
voo silandeiro,
branco o ouleo
enchendo o negro,
negro!
.....................................................................
Para vender ás leiteiras
unha nena, miúda, moi loira,
trae á Porta da Vila
unha xarra de vidro,
con auga fresca
da fonte do Cadafalso,
onde axustizaron ao pai
.....................................................................
Bebendo o reflexo,
o voo silandeiro;
branco,
branco na noite
o ouleo
fendendo o silencio negro.
.....................................................................
... disque é a filla da meiga.
La huérfana
I
Besando el reflejo,
bebiendo su imagen ,
he ahí la magia
del mirlo de agua.
.....................................................................
II
Siempre quise
saber que había
más allá de la curva
del otro lado del puente
para llegar allí,
al más allá,
caminando...
.....................................................................
III
Y abro la puerta a la noche,
noche,
y sólo oigo a la lechuza
en el castaño
llenando el negro,
negro!!!
.....................................................................
IV
vuelo silencioso,
blanco el ulular
llenando el negro,
negro!
.....................................................................
V
Para vender a las lecheras
una niña, menuda, muy rubia,
trae a la Puerta de la Villa
una jarra de vidrio,
con agua fresca
de la fuente del Cadafalso,
donde ejecutaron al padre
.....................................................................
VI
Bebiendo el reflejo,
el vuelo silencioso;
blanco,
blanco en la noche
el ulular
hendiendo el silencio negro.
.....................................................................
... dicen que es la hija de la bruja.
Muíños, out21
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Gracias por compartir tu bello poema.- Te mando un abrazo grande.
Gracias a ti por abrir esta entrega, Mirta. Un placer sentirte al lado con tus comentarios.
Un abrazo.
Re: a orfa
Publicado: Jue, 04 Nov 2021 0:08
por xaime oroza carballo
Concha Vidal escribió: ↑Dom, 31 Oct 2021 8:37
La niña de jarras de agua, en mitad del poema negro, negro, enternece y hace, de la bruja, un sentimiento de amor .
Abrazos mediterráneos.
Siempre tuvieron (y tienen) su corazón y es un placer contar con sus latidos arropando los sueños.
Gracias, Concha.
Abrazos.
Re: a orfa
Publicado: Jue, 04 Nov 2021 22:28
por Ramón Carballal
Moi fermoso! Parabéns, Xaime.
Re: a orfa
Publicado: Vie, 05 Nov 2021 0:49
por xaime oroza carballo
Pilar Morte escribió: ↑Dom, 31 Oct 2021 12:17
Nace del lirismo muy hermoso de tus versos un sentimiento que emociona.
Abrazos
Gracias, Pilar, por enviarme tu sentimiento. Siempre inestimables tus palabras.
Abrazos.
Re: a orfa
Publicado: Vie, 05 Nov 2021 0:56
por xaime oroza carballo
J. J. Martínez Ferreiro escribió: ↑Dom, 31 Oct 2021 13:13
Unha maravilla de frescura e ritmo, meu!!
Tamén faise necesario escoitalo no recitado, porque tamén sentimos o arcordeón do maestro Simón.
Todo un pracer de lectura e audición.
Unha forte aperta.
Grazas por descubri-la frescura, meu amigo.
Falando do músico e da escoita, está empeñado en que lle poño moito volume ao acordeón ao gravala pero, xa sabes como son, vou ir sub´índollo, gradualmente, ata que trague o anzó con todo o cebo. Xa parece que vai cedendo. (Terco coma unha mula). Seguimos loitando, que xa é un trunfo!
Xa falamos. (a ver cando)
Fonda aperta, meu.
Re: a orfa
Publicado: Vie, 05 Nov 2021 1:00
por Lunamar Solano
Precioso el recorrido... marcando la muy sensible historia... muy bello querido amigo...
Un gusto leerte...te abrazo con todo mi cariño...
Nancy
Re: a orfa
Publicado: Sab, 06 Nov 2021 1:01
por xaime oroza carballo
Ana García escribió: ↑Dom, 31 Oct 2021 21:36
La niña tiene que ser la bruja que juega con el mirlo blanco de agua. Me ha encantado la imagen de la negrura alrededor de un mirlo y la niña. Bueno, así lo he visto yo y me ha encantado.
Una voz potente para un poema mágico.
Un abrazo.
Gracias por el enorme regalo de tu visión, Ana.
Un abrazo.