Página 1 de 2

CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Dom, 29 Nov 2015 20:52
por xaime oroza carballo
Á MORTE DO XOGRAR (O fillo do ferreiro)

Detrás das paredes das vellas tombas góticas
hai estrelas fuxidías no cemiterio civil,
tombas de terra sen campás nin cruceiros
e chega ata nos a súa voz na escuridade da noite
...................................................................................

“no norte hai un mar que é máis alto ca o ceo”
dixeches un día.
...................................................................................

Noite na costa,
ouvir muxir o mar e non velo,
do negro vén unha cantiga oca
só se adiviña o mar
muxindo no cantil da Roncadoira,
non se ve,

ás apalpadas
un faro raña a noite, lene,
moi lene, moi lenemente.

Esta noite (por ti) xeme o mar nos Netos
coma un aceno amable
na tempestade da noite pecha.
...................................................................................

Segue a zoar o lume na forxa de Vulcano,
soa a campá da media nunha igrexa perdida
que se eslúe no muxido oco do teu mar.
...................................................................................

Vamos, veña, cántame outra cantiga,
cóntame outra historia pero que nunca acabe,
coma un aceno no ar, esvaíndose,
rañando o ceo das tebras coma un faro feble
por riba do muxido xordo do mar da Roncadoira nos Netos.
...................................................................................

E chega ata nos a túa voz
na escuridade da noite,
rañando o ceo, lene, moi lene,
moi, moi lenemente,
oca, fonda, acariñante,
tan preto que fai alumear á ardora,
onde xogan coas ninfas os xograres
por riba dos muros que marcan
os lindeiros dos mundos.



S.Roman do Val 21 11 2015
Muíños de S.Pedro 22 11 2015
Pereiró de Vigo 23 11 2015



Trad: Shaim et Alza

A LA MUERTE DEL JUGLAR (El hijo del herrero)

Detrás de las paredes de las viejas tumbas góticas
hay estrellas huidizas en el cementerio civil,
tumbas de tierra sin campanas ni cruces
y llega hasta nosotros su voz en la oscuridad de la noche
...................................................................................
“en el norte hay un mar que es más alto que el cielo”
dijiste un día.
...................................................................................
Noche en la costa,
oír mugir el mar y no verlo,
del negro viene una cantiga hueca
sólo se adivina el mar
mugiendo en el acantilado de la Roncadoira,
no se ve,
a tientas
un faro rasca la noche, leve,
muy leve, muy levemente.

Esta noche (por ti) gime el mar en los Netos
como una señal amable
en la tempestad de la noche oscura.
...................................................................................
Sigue a crepitar el fuego en la forja de Vulcano,
suena la campana de las medias en una iglesia perdida
que se diluye en el mugido hueco de tu mar.
...................................................................................
Vamos, venga, cántame otra cantiga,
cuéntame otra historia pero que nunca acabe,
como una señal en el aire, diluyéndose,
rascando el cielo de las tinieblas como un faro endeble
por encima del mugido sordo del mar de la Roncadoira en los Netos.
...................................................................................
Y llega hasta nosotros tu voz
en la oscuridad de la noche,
rascando el cielo, leve, muy leve,
muy, muy levemente,
hueca, honda, acariciante,
tan cerca que hace alumbrar la ardora,
donde juegan con las ninfas los juglares
por encima de los muros que marcan los linderos de los mundos.



Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Dom, 29 Nov 2015 21:01
por Guillermo Cumar.
La voz honda de tu magnífico sentir nos llega en dos idiomas, o sea doble, por dos veces para aquellos que hablen en gallego.
Yo no, pero aplaudo esa lírica forma de presentar con rigor poético los signo y sensaciones que dejó Carlos Oroza a instancias
familiares de tu buena pluma. D.E.P.

un abrazo

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 0:33
por Hallie Hernández Alfaro
Es hermosísimo y grande este poema/elegía, amigo. Sólo espero que haya mucha fuerza y luz para acompañar los sentimientos.

Abrazo enorme.

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 2:16
por Ana Muela Sopeña
Xaime:

Bellísima elegía como gran poeta que eres.

Te acompaño en el sentimiento ante esta pérdida familiar.

Mi abrazo en el silencio
Ana

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 4:24
por Manuel Alonso
Hermoso Xaime, me ha gustado mucho, un abrazo, amigo.

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 12:11
por xaime oroza carballo
Guillermo Cuesta escribió:La voz honda de tu magnífico sentir nos llega en dos idiomas, asea doble, por dos veces para aquellos que hablen en gallego.
Yo no, pero aplaudo esa lírica forma de presentar con rigor poético los signo y sensaciones que dejó Carlos Oroza a instancias
familiares de tu buena pluma. D.E.P.

un abrazo
Gracias por tu amable lectura y por tus palabras, Guillermo.
Un abrazo

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 12:46
por Marisa Peral
[quote="xaime oroza carballo"]

Preciosa y sentida elegía Xaime, como siempre con tus letras magníficas que tanto me gustan.
Te envío mi abrazo y mi sentimiento, que te llegue al corazón.

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 12:56
por Pilar Morte
Hermoso y muy emotivo poema, escrito con belleza y ritmo. Me gustó leerte
Besos
Pilar

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 13:30
por Ramón Carballal
Fermosísimo homenaxe ao grande Carlos Oroza recentemente falecido. Un pracer de lectura. Unha aperta.

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 16:39
por J. J. Martínez Ferreiro
Unha homenaxe de un lirismo sobrecogedor, alto como ese már máis alto co ceo.

Lo que quizá pocos saben es que el pasado sábado día 21 de Noviembre murió, a los 92 años, Carlos Oroza, tío del gran poeta autor de este homenaje, Xaime Oroza.
Carlos Oroza nació en Viveiro el 13 de mayo de 1923 y es uno de los poetas mayores del siglo pasado, tanto en galego como en castellano. Os recomiendo, si lo queréis conocer, su última publicación, “Évame”, (palabra inventada por el autor) donde se recoge una muestra de lo más importante de su obra.

Siempre pasa así, quizá ahora, tras su muerte, su poesía se haga más conocida para el gran público. Creo que todo nos merecemos a Carlos Oroza.

Unha forte aperta, Xaime.

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 21:04
por xaime oroza carballo
Hallie Hernández Alfaro escribió:Es hermosísimo y grande este poema/elegía, amigo. Sólo espero que haya mucha fuerza y luz para acompañar los sentimientos.

Abrazo enorme.
Navegando de bolina por los mundos te agradezco tus deseos de fuerza y luz, Hallie.
Unha fonda aperta

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 21:07
por xaime oroza carballo
Ana Muela Sopeña escribió:Xaime:

Bellísima elegía como gran poeta que eres.

Te acompaño en el sentimiento ante esta pérdida familiar.

Mi abrazo en el silencio
Ana
Gracias, Ana, por tu abrazo, por tu silencio.

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Lun, 30 Nov 2015 21:08
por xaime oroza carballo
Manuel Alonso escribió:Hermoso Xaime, me ha gustado mucho, un abrazo, amigo.
Un abrazo, Manuel. Gracias por tu presencia.

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Mar, 01 Dic 2015 7:24
por Rafel Calle
Muy bella elegía, amigo Xaime. Es de agradecer que Ferreiro nos haya informado de tus raíces; procuraré leer a tu tío.
Enhorabuena por esta obra.
Abrazos.

Re: CARLOS OROZA (In memoriam)

Publicado: Mar, 01 Dic 2015 12:20
por Óscar Distéfano
El poema, en verdad, emociona. El sentimiento llega con toda su sinceridad. La cadencia es muy ajustada al tema. Me gustó mucho, compañero.

Un abrazo fraterno.
Óscar