Página 1 de 1
Cantiga XV - Cando te soño
Publicado: Lun, 16 Feb 2015 13:21
por J. J. Martínez Ferreiro
Cando te soño,
o mar alóngase
é lourea nos ollos dunha mirada chea.
Cando te soño
o espazo móvese dentro de min,
nun silandeiro río prateado.
E cando é máis ancha a luz,
a auga cristaliza en pedra rubia...
mentres as miñas mans van dando
a túas formas a todo o que tocan
Cando comecei a soñarche
foi no solpor que vin
os paxaros escintilando
nos troncos dos piñeiros.
Cando comecei a soñarche,
o canto era innumerábel…
Falo dos ventos quentes e sonoros
que se encarnaban nos cabalos
disparatados polo monte
cara aos acantilados escumosos.
Cando comecei a soñarche,
algo sagrado sucedeu...
coma se xerminase en nos
unha flor moi antiga.
Versión en castellano
Cuando te sueño,
el mar siempre se alarga
y florece en los ojos de una mirada llena.
Cuando te sueño
el espacio se mueve dentro de mí,
en una rumorosa corriente plateada,
y cuando es más ancha la luz
el agua cristaliza en piedra rubia…
mientras mis manos dan
tu forma
a todo lo que tocan.
Cuando te comencé a soñar
fue la tarde en que vi
las aves reluciendo
en las agujas de los pinos.
Cuando te comencé a soñar,
el canto era innumerable.
Me refiero a los vientos sonoros y calientes
que se encarnaban en los caballos
disparatados por el monte
hacia los cantiles espumosos.
Cuando te comencé a soñar
algo sagrado sucedió…
Como si creciese en nosotros
una flor muy antigua.
Publicado: Lun, 16 Feb 2015 13:57
por Óscar Bartolomé Poy
"Cuando te comencé a soñar
algo sagrado sucedió…
Como si creciese en nosotros
una flor muy antigua."
Es uno de los poemas más románticos que te he leído, escrito en un lenguaje más claro y transparente, pero igual de evocador. La última estrofa me ha parecido muy bella y delicada, como esa flor a la que aludes. También me ha gustado mucho el verso "el canto era innumerable". La anáfora, por su parte, ahonda en ese bucle o rizoma que a menudo son los sueños.
Un abrazo, Ferreiro.
re: Cando comecei a soñarche (Poemas galegos XXVIII)
Publicado: Lun, 16 Feb 2015 14:18
por Concha Vidal
"...Hablo de aquellos vientos sonoros y calientes
que se encarnaban en los caballos ..
Ferreriro, siempre te llamé maestro ¿recuerdas? Imágenes personalísimas y originales las tuyas siempre... a pesar que a veces me aenture a decir cosas...
Pero sé que sabes las digo desde el tremendo respeto a tu palabra. Sólo y siempre, lo que me dicta el poema, digo.
Bico Ferreiro, siempre.
Publicado: Lun, 16 Feb 2015 20:43
por Manuel Alonso
Simplemente hermoso Ferreiro, y el final extraordinario, me ha gustado mucho, amigo, un fuerte abrazo.
re: Cando comecei a soñarche (Poemas galegos XXVIII)
Publicado: Mar, 17 Feb 2015 3:33
por Óscar Distéfano
Creo que este bello poema alcanza un altísimo aire neorromántico. Lo digo así porque lo siento trascender el mejor romanticismo, para llegar con una riqueza semántica refinada y sobrecogedora, y un ritmo perfecto, a apoderarse de nuestros espíritus. un poema libre de artificios que emociona.
Un abrazo, amigo.
Óscar
re: Cando comecei a soñarche (Poemas galegos XXVIII)
Publicado: Mar, 17 Feb 2015 6:55
por M. Sánchez
Un precioso poema que discurre por los caminos más frondosos de la sensualidad, que es arrastrado por una imaginación francamente poética. Ha sido un gusto su lectura.
Un fuerte abrazo.
Publicado: Mar, 17 Feb 2015 8:39
por Miguel Ángel Martínez Góm
Cuando te comencé a soñar
algo sagrado sucedió…
Como si creciese en nosotros
una flor muy antigua.
Un poema precioso, amigo Ferreiro. Un placer disfrutarlo.
Fuerte abrazo y enhorabuena.
Re: Cando comecei a soñarche (Poemas galegos XXVIII)
Publicado: Mar, 17 Feb 2015 11:33
por Marisa Peral
J. J. M. Ferreiro escribió:
Cando te soño,
o mar sempre lourea e alóngase
nos ollos
dunha mirada chea.
Versión en castellano
Cuando te comencé a soñar
algo sagrado sucedió…
Como si creciese en nosotros
una flor muy antigua.
Eres un maestro J.J. y me encantan estas dos estrofas muchísimo... La primera de la versión en galego porque tiene una dulce sonoridad que acaricia y la última en castellano porque es una ofrenda votiva de un amor inmarcesible.
¡¡¡Ays!!! el amor todo lo puede

Es un gusto leerte, amigo.
Biquiños.
Publicado: Mar, 17 Feb 2015 22:32
por J. J. Martínez Ferreiro
Óscar Bartolomé Poy escribió:Es uno de los poemas más románticos que te he leído, escrito en un lenguaje más claro y transparente, pero igual de evocador. La última estrofa me ha parecido muy bella y delicada, como esa flor a la que aludes. También me ha gustado mucho el verso "el canto era innumerable". La anáfora, por su parte, ahonda en ese bucle o rizoma que a menudo son los sueños.
Un abrazo, Ferreiro.
Gracias, querido amigo, por abrir este tema de tan generosas maneras. Celebro que lo hayas disfrutado con tan romántica lectura.
Un abrazo.
Re: Cando comecei a soñarche (Poemas galegos XXVIII)
Publicado: Mié, 18 Feb 2015 2:18
por Vicente Fernández-Cortés
Cuando te comencé a soñar
algo sagrado sucedió…
Como si creciese en nosotros
una flor muy antigua.
Un remate definitivo para un poema fascinante. Poesía en estado puro.
Un abrazo, poeta.
Publicado: Mié, 18 Feb 2015 2:46
por curra anguiano
que maravilla !!!!
Gracias
Curra
Re: re: Cando comecei a soñarche (Poemas galegos XXVIII)
Publicado: Mié, 18 Feb 2015 18:56
por J. J. Martínez Ferreiro
Concha Vidal escribió:"...Hablo de aquellos vientos sonoros y calientes
que se encarnaban en los caballos ..
Ferreriro, siempre te llamé maestro ¿recuerdas? Imágenes personalísimas y originales las tuyas siempre... a pesar que a veces me aenture a decir cosas...
Pero sé que sabes las digo desde el tremendo respeto a tu palabra. Sólo y siempre, lo que me dicta el poema, digo.
Bico Ferreiro, siempre.
Gracias, amiga Concha, por tu paso y generosos comentarios. Celebro que te haya gustado.
Y claro que se deben de "decir cosas"; siempre con respeto, frescura y confianza… tal como tú lo haces.
Biquños.
Publicado: Sab, 21 Feb 2015 21:34
por J. J. Martínez Ferreiro
Manuel Alonso escribió:Simplemente hermoso Ferreiro, y el final extraordinario, me ha gustado mucho, amigo, un fuerte abrazo.
Gracias, amigo Alonso, por tu paso y generosos comentarios.
Un abrazo.
Re: re: Cando comecei a soñarche (Poemas galegos XXVIII)
Publicado: Mié, 31 Ene 2018 14:35
por J. J. Martínez Ferreiro
Óscar Distéfano escribió:Creo que este bello poema alcanza un altísimo aire neorromántico. Lo digo así porque lo siento trascender el mejor romanticismo, para llegar con una riqueza semántica refinada y sobrecogedora, y un ritmo perfecto, a apoderarse de nuestros espíritus. un poema libre de artificios que emociona.
Un abrazo, amigo.
Óscar
Gracias, Oscar, ya sabes de mi manía de revisión y revisión continua. Ahora es éste el poema espero que ya no cambia. A ver si también te gusta así.
Un abrazo.
Re: re: Cando comecei a soñarche (Poemas galegos XXVIII)
Publicado: Mié, 31 Ene 2018 19:51
por J. J. Martínez Ferreiro
Manuel Sánchez escribió:Un precioso poema que discurre por los caminos más frondosos de la sensualidad, que es arrastrado por una imaginación francamente poética. Ha sido un gusto su lectura.
Un fuerte abrazo.
Gracia, Manuel, por tu paso y tus generosos comentarios.
Un fuerte abrazo.