Página 1 de 2

Cantiga XI - O primitivo compás

Publicado: Sab, 12 Ene 2013 21:25
por J. J. Martínez Ferreiro
Imagen
Fotografía de Xaime Oroza

Saír ao encontro das formas, ao ronsel
dunha estrela; pegada
que a beleza devolve aos corpos
no sanguento revés da luz
ou na memoria da súa ferida,
da súa efémera correspondencia.

Ás sen rastro de vento
en plenaria caída aos ríos íntimos.
Chegar así ao encontro,
polo espertar do encontro,
cando as voces esquecen as palabras;
a quietude que recoñezo,
o alento
do seu primitivo compás.


Versión en castellano:

Ir al encuentro de las formas,
al surco de una estrella,
rastro que la belleza restituye a los cuerpos
en el sangriento dorso de la luz,
en la memoria de su herida,
de su fugaz correspondencia.

Alas sin residuos de viento
en plenaria caída a los torrentes íntimos.
Llegar así al encuentro,
por el despertar del encuentro,
cuando las voces
olvidan las palabras;
la placidez que reconozco,
el soplo
de su primitivo compás.

Publicado: Sab, 12 Ene 2013 21:44
por Josefa A. Sánchez
Amigo Ferreiro. No sabes como estoy disfrutando esta serie de poemas. Creo que hay mucho de tu iconografía poética en ellos. Del retorno a la naturaleza, a la búsqueda incansable de los orígenes. Puede que sea una percepción mía, pero en todo caso me ha gustado mucho. Un privilegio inaugurar estos hermosos versos.
Un abrazo.
Pepa

Publicado: Dom, 13 Ene 2013 12:05
por Hallie Hernández Alfaro
Magnífico, poeta, magnífico. Hay una profundísima belleza en estos poemas galegos. Es como reescribir la historia desde su seno matriarcal.

Aplausos y más aplausos, querido Ferreiro.

Hallie

Publicado: Dom, 13 Ene 2013 13:29
por Ramón Carballal
Moi fermoso poema. De verdade que foi un pracer a lectura. A miña felicitación e unha aperta.

re: O primitivo compás (Poemas galegos VI)

Publicado: Dom, 13 Ene 2013 13:48
por Ramón Ataz
Saír ao encontro,
á feitura ou ao suco dunha estrela;
rastro
que a beleza retorna aos corpos
no
sanguento revés da luz
ou na memoria
da súa ferida,
da súa eterna correspondencia.

Esta estrofa, amigo, alcanza plenitud poética, o la roza, que siempre hay que dejar un poquito para el siguiente poema. De los poemas galegos que hasta ahora te he leído, este me ha dejado una huella especial. Llevo dando vueltas a ese surco casi toda mi vida poética, nunca había soñado con expresarlo tan bien como aquí tú lo haces.

Un abrazo.

Publicado: Dom, 13 Ene 2013 14:37
por Luis Oroz
Yo veo en el poema esa comtemplación que nos hace humanos, la grandeza de la quietud en movimiento.

Tu Poesía siempre tiene esa peculiaridad, hay algo mucho más grande que el propio pensamiento que sostiene tus palabras, la magnitud de lo mirado desde la "pequeñez" de la palabra escrita.
El contraste es emocionante.
Una joya, esta serie de Poemas.

Un abrazo, Jota.

re: O primitivo compás (Poemas galegos VI)

Publicado: Dom, 13 Ene 2013 20:41
por Pilar Morte
Un poema con versos hermosísimos, que habla y atrapa
Besos
Pilar

Publicado: Lun, 14 Ene 2013 9:52
por J. J. Martínez Ferreiro
Josefa A. Sánchez escribió:Amigo Ferreiro. No sabes como estoy disfrutando esta serie de poemas. Creo que hay mucho de tu iconografía poética en ellos. Del retorno a la naturaleza, a la búsqueda incansable de los orígenes. Puede que sea una percepción mía, pero en todo caso me ha gustado mucho. Un privilegio inaugurar estos hermosos versos.
Un abrazo.
Pepa
Gracias Pepa, celebro que disfrutes de estos intentos poéticos en gallego. Tienes razón, los poemas van por ese camino que tu señalas, pero no de una manera intencionada... es lo que me sale. Pocas veces voy con una intención previa en busca del poema. Es más un ejercicio de descubrimiento o de conocimiento, no sé lo que me voy a encontrar.

Bicos.

re: O primitivo compás (Poemas galegos VI)

Publicado: Lun, 14 Ene 2013 12:16
por Julio Gonzalez Alonso
Muy inspirado en esta serie de poemas gallegos, Ferreiro. Cada publicación, una sorpresa y todas las sorpresas muy agradables. Enhorabuena.
Salud.

Publicado: Mar, 15 Ene 2013 7:52
por J. J. Martínez Ferreiro
Hallie Hernández Alfaro escribió:Magnífico, poeta, magnífico. Hay una profundísima belleza en estos poemas galegos. Es como reescribir la historia desde su seno matriarcal.

Aplausos y más aplausos, querido Ferreiro.

Hallie
Gracias Hallie, por tu continuo apoyo a este intento de obra poética en gallego.

Un abrazo.

Publicado: Mié, 16 Ene 2013 10:59
por J. J. Martínez Ferreiro
Ramón Carballal escribió:Moi fermoso poema. De verdade que foi un pracer a lectura. A miña felicitación e unha aperta.
Graciñas, colega. É todo un honor que, sobre todo un poeta galego, disfrute en estos versos.

Unha aperta.

Publicado: Mié, 16 Ene 2013 12:15
por Luis M
Amigo Ferreiro, me gustan de verdad estos "poemas galegos", en los que se respira un aire casi mágico de armonía interior y con el entorno, y que llegan al lector de una manera muy asequible y envueltos de una profunda belleza. ...Todo un deleite su lectura, Poeta. Un abrazo.

Re: O primitivo compás (Poemas galegos VI)

Publicado: Jue, 17 Ene 2013 8:07
por Roberto López
[quote="J. J. M. Ferreiro"]Versión en castellano:
O primitivo compás



El encuentro es la vuelta a la esencia, a la intimidad, sin necesidad de palabras o razones, sin gestos. Es recuperar el ritmo primigenio olvidado en la aplastante realidad de lo cotidiano. Poema profundo y lleno de belleza. Un saludo.

Re: re: O primitivo compás (Poemas galegos VI)

Publicado: Vie, 18 Ene 2013 10:20
por J. J. Martínez Ferreiro
Juan Fionello escribió:Saír ao encontro,
á feitura ou ao suco dunha estrela;
rastro
que a beleza retorna aos corpos
no
sanguento revés da luz
ou na memoria
da súa ferida,
da súa eterna correspondencia.

Esta estrofa, amigo, alcanza plenitud poética, o la roza, que siempre hay que dejar un poquito para el siguiente poema. De los poemas galegos que hasta ahora te he leído, este me ha dejado una huella especial. Llevo dando vueltas a ese surco casi toda mi vida poética, nunca había soñado con expresarlo tan bien como aquí tú lo haces.

Un abrazo.
Gracias Juan, por tan profundos y generosos comentarios. Es un honor que te hayan llegado estos versos de la maneras que dices.

Un abrazo.

Publicado: Vie, 18 Ene 2013 15:53
por Maria Pilar Gonzalo
Un suspiro mágico.

Precioso de principio a fin.

Abrazos.