Página 1 de 1

outonía na ponte de Chaos

Publicado: Jue, 08 Nov 2012 9:52
por xaime oroza carballo
OUTONÍA NA PONTE DE CHAOS

En Chaos na ponte vella,
dedos de ferro o vento
fai música
riba da estrada azul da choiva
coa cor das follas murchas.

Cantiga de cores
que se funde no ar
co ouco son do río.





TIEMPO DE OTOÑO EN EL PUENTE DE CHAOS
En el viejo puente de Chaos/ dedos de hierro, el viento/ hace música/
sobre la carretera azul de la lluvia/ con el color de las hojas marchitas./
Canción de colores/ que se fusiona en el aire/ con el ronco son del río.
(Traducción de Shaim et Alza)

Publicado: Jue, 08 Nov 2012 9:59
por F. Enrique
Vuelves a aparecer, Xaime, y lo haces dejando un sello de buena poesía. Aunque reconozco que me gustó más tu anterior entrega, tengo que admitir que es un poema muy bello y de mucha calidad, muy ligado a la canción tradicional, lleno de amor hacia el paisaje.

Un saludo.

re: outonía na ponte de Chaos

Publicado: Jue, 08 Nov 2012 10:45
por J. J. Martínez Ferreiro
Outra pequena xoia do teu tesouro, colega Xaime.

En pocos versos, manejas con maestría de mago las palabras que nombran los elementos de la naturaleza.
En tu idea poética, las imágenes de la naturaleza se vuelven únicas y trascendentes, y a partir de este momento se hacen profundamente sentimentales.

Unha aperta

re: outonía na ponte de Chaos

Publicado: Jue, 08 Nov 2012 14:00
por Pilar Morte
Qué bonito escribes y cómo lo he disfrutado. Se me hizo corto
Abrazos
Pilar

Publicado: Jue, 08 Nov 2012 21:42
por Josefa A. Sánchez
Me gusta la poesía que se inspira en la naturaleza y sus paisajes y se transforma a través de las sensaciones de quien la observa. Bellos versos.
Un abrazo.
Pepa

Re: outonía na ponte de Chaos

Publicado: Jue, 08 Nov 2012 23:32
por Roberto López
[quote="xaime oroza carballo"]

Hay un espíritu antiguo en tus versos, medieval, de película en blanco y negro, no sé cómo decirte, pero te envuelven de belleza. Saludos, amigo.

Publicado: Vie, 09 Nov 2012 10:47
por xaime oroza carballo
F. Enrique escribió:Vuelves a aparecer, Xaime, y lo haces dejando un sello de buena poesía. Aunque reconozco que me gustó más tu anterior entrega, tengo que admitir que es un poema muy bello y de mucha calidad, muy ligado a la canción tradicional, lleno de amor hacia el paisaje.

Un saludo.
Gracias, Enrique, es sólo otoño personificado, sacando fuera a la gente, incluso a mi mismo que escribo sobre el puente, sueños y utopías. Seguimos, reitero las gracias por leerlo.

Re: outonía na ponte de Chaos

Publicado: Dom, 11 Nov 2012 12:22
por Hallie Hernández Alfaro
xaime oroza carballo escribió:OUTONÍA NA PONTE DE CHAOS

En Chaos na ponte vella,
dedos de ferro o vento
fai música
riba da estrada azul da choiva
coa cor das follas murchas.

Cantiga de cores
que se funde no ar
co ouco son do río.





TIEMPO DE OTOÑO EN EL PUENTE DE CHAOS
En el viejo puente de Chaos/ dedos de hierro, el viento/ hace música/
sobre la carretera azul de la lluvia/ con el color de las hojas marchitas./
Canción de colores/ que se fusiona en el aire/ con el ronco son del río.
(Traducción de Shaim et Alza)




Xaime, hermoso transitar por la natura del ponte de Chaos y su lírica notable.

Salud y felicidad,

Hallie

Publicado: Dom, 11 Nov 2012 12:44
por Aurora Zarco
Tiene q ser precioso el puente con todos los colores del otoño adornándolo, bonitas letras, un besiito
aurora

Re: re: outonía na ponte de Chaos

Publicado: Mar, 13 Nov 2012 12:51
por xaime oroza carballo
J. J. M. Ferreiro escribió:Outra pequena xoia do teu tesouro, colega Xaime.

En pocos versos, manejas con maestría de mago las palabras que nombran los elementos de la naturaleza.
En tu idea poética, las imágenes de la naturaleza se vuelven únicas y trascendentes, y a partir de este momento se hacen profundamente sentimentales.

Unha aperta


Grazas especiais querido porque realmente sei que ti estás especialmente sumerxido nesa natureza amada onde só navegamos coma lixo.

Publicado: Mar, 13 Nov 2012 13:02
por xaime oroza carballo
Aurora Zarco escribió:Tiene q ser precioso el puente con todos los colores del otoño adornándolo, bonitas letras, un besiito
aurora


Tendrías que verlo, pero mejor que te lo imagines de esa forma, es un viejo puente estrecho por el que circula una carretera comarcal con bastante tráfico, la mejor sensación visual es desde abajo por donde circula un río diminuto con su son especial, en realidad creo que él, el río, es quién hace el milagro de la transubstanciación con la canción del viento y las hojas tamborileando en el asfalto. Gracias por tu lectura.

Re: outonía na ponte de Chaos

Publicado: Lun, 19 Nov 2012 11:59
por xaime oroza carballo
Hallie Hernández Alfaro escribió:
xaime oroza carballo escribió:OUTONÍA NA PONTE DE CHAOS

En Chaos na ponte vella,
dedos de ferro o vento
fai música
riba da estrada azul da choiva
coa cor das follas murchas.

Cantiga de cores
que se funde no ar
co ouco son do río.





TIEMPO DE OTOÑO EN EL PUENTE DE CHAOS
En el viejo puente de Chaos/ dedos de hierro, el viento/ hace música/
sobre la carretera azul de la lluvia/ con el color de las hojas marchitas./
Canción de colores/ que se fusiona en el aire/ con el ronco son del río.
(Traducción de Shaim et Alza)




Xaime, hermoso transitar por la natura del ponte de Chaos y su lírica notable.

Salud y felicidad,

Hallie
Gracias Hallie por tus palabras, por cierto he tenido la fortuna de deslizarme por la elegancia de tus versos, gracias dobles.

Re: re: outonía na ponte de Chaos

Publicado: Mar, 04 Dic 2012 12:54
por xaime oroza carballo
Pilar Morte escribió:Qué bonito escribes y cómo lo he disfrutado. Se me hizo corto
Abrazos
Pilar


Hay momentos en no cabe nada ni nadie más, porque algo inconcebible lo ocupa todo. Gracias por tu aliento.

Publicado: Mar, 04 Dic 2012 12:58
por xaime oroza carballo
Josefa A. Sánchez escribió:Me gusta la poesía que se inspira en la naturaleza y sus paisajes y se transforma a través de las sensaciones de quien la observa. Bellos versos.
Un abrazo.
Pepa


Gracias Pepa por tus palabras, estoy cayendo en el vicio de intentar ir diluyéndome poco a poco en el paisaje, volver es otra historia del crisol íntimo. Abrazos. Xaime