Página 3 de 3

Re: En la garganta de las estrellas

Publicado: Jue, 02 Jun 2022 23:39
por xaime oroza carballo
Jerónimo Muñoz escribió: Mié, 04 May 2022 10:47 Qué maravilla tu forma de declamar. Y qué maravilla de poema, pleno de aciertos líricos y de originalidad, esa que tanto necesitamos.
Un abrazo.

Jerónimo
Considero inestimables tus palabras, las palabras de alguien a quién considero un maestro.
Fuerte abrazo, amigo mío.

Re: En la garganta de las estrellas

Publicado: Jue, 02 Jun 2022 23:48
por xaime oroza carballo
J. J. Martínez Ferreiro escribió: Mié, 04 May 2022 12:15 Precioso, un xoia poética. Poucas veces te vin nun lirismo tan intenso,
que xa e dicir!!

... e esa voz cada vez máis profunda, e ese mestre do acordeón cada vez máis dentro dos versos.

Todo un agasajo para estes foros.

Todo un pracer de lectura, boi meu.



Unha forte aperta.
Grazas, Xota, polas túas verbas, polos teus sentimentos, irmao boi.
Ao do acordeón non hai quén o pare, xa está cismando con cambiarlle o formato ás presentacións (iso é bo, moi bo), xa che irei contando ou xa irás vendoo.
Para min o agasallo é este foro que, xa o sei, xa o sei, non visito coa frecuencia que debería.

Fonda aperta.

Ha!, último dato: sabes que se retira o Fouce?

Re: En la garganta de las estrellas

Publicado: Jue, 02 Jun 2022 23:52
por xaime oroza carballo
Mirta Elena Tessio escribió: Mié, 04 May 2022 21:43
xaime oroza carballo escribió: Mié, 30 Mar 2022 1:05
NA GORXA DAS ESTRELAS

O salouco, fondo e xordo, no silencio da soidade;
moi dentro o son do río na gorxa das pantasmas
dos que non puideron sobrevir do desamor e o abandono.

	Coas pegadas, nómades no chan do monte,
		vai o asubío, coma un poema espido,
	fendendo, azul, coa beleza, o ar frío do val,
	axexando,
		rexo,

			a raiola núa do albor.

	E non entendo o que me dis,
	a túa voz cómea o balbordo (das estrelas).

Só sei que vés comigo
	e iso, iso éme de abondo.

	Éme de abondo o teu sorriso
	polo medio do balbordo das estrelas

			no silencio nú, da soidade.

EN LA GARGANTA DE LAS ESTRELLAS

El lamento, fondo y sordo, en el silencio de la soledad.
Muy dentro, la canción del río en la garganta de los fantasmas
de los que no pudieron sobrevenir del desamor y el abandono.

	Con las huellas, nómadas, en el suelo del monte
		va el silbido, como un poema, desnudo,
	hendiendo, azul, con la belleza, el aire frío del valle,
	acechando,
		firme,

			la caricia desnuda del albor.

	Y no entiendo lo que me dices,
		tu voz	la come el murmullo (de las estrellas).

Sólo sé que vienes conmigo,
	y eso, eso me es suficiente.

	Me es suficiente tu sonrisa
	por el medio del revuelo de las estrellas

			en el silencio, nudo, de la soledad.

      

Trad: Xaim Et Alza
Muíños, 240322
Desapareció mi comentario que decía algo así.

Me agrada el poema porque veo un gran potencial en tus versos.Creces como la enredadera.
Eres rapsoda como yo, y eso conmueve a los que te escuchamos y leemos.
Gracias Xaime por la magia y los misterios por regalarnos la traducción.Abrazos poeta.-
Gracias, siempre, a ti, Mirta, sobre todo por la complicidad y apoyo que supone tu llegada.
Un abrazo.

Re: En la garganta de las estrellas

Publicado: Jue, 02 Jun 2022 23:54
por xaime oroza carballo
Hallie Hernández Alfaro escribió: Sab, 07 May 2022 9:54 .

Hermoso Xaime, muy hermoso.
Me he quedado en las cuerdas vocales de tu canto, en la pureza de sus notas.

Felicidades y un abrazo grande.
Sabes que estimo, hondamente, tu paso.
Fonda aperta, Hallie.

Re: En la garganta de las estrellas

Publicado: Jue, 02 Jun 2022 23:56
por Francesch Vicent
Siento el aire frío del valle y el canto del río y el silencio de la noche estrellada cuando leo este bellísimo y mágico poema.
Un cordial saludo, amigo y admirado poeta.

Re: En la garganta de las estrellas

Publicado: Vie, 03 Jun 2022 7:04
por F. Enrique
De lo mejor que te he leído, Xaime.

Re: En la garganta de las estrellas

Publicado: Vie, 03 Jun 2022 16:24
por Ramón Carballal
Unha preciosidade de poema. O teu xogo coa natureza é admirable. Parabéns e unha forte aperta.

Re: En la garganta de las estrellas

Publicado: Sab, 04 Jun 2022 23:53
por xaime oroza carballo
Francesch Vicent escribió: Jue, 02 Jun 2022 23:56 Siento el aire frío del valle y el canto del río y el silencio de la noche estrellada cuando leo este bellísimo y mágico poema.
Un cordial saludo, amigo y admirado poeta.
Y yo siento tu cercanía, amigo, y agradezco la calidez de tu palabra.

Un abrazo.

Re: En la garganta de las estrellas

Publicado: Sab, 04 Jun 2022 23:55
por xaime oroza carballo
F. Enrique escribió: Vie, 03 Jun 2022 7:04 De lo mejor que te he leído, Xaime.
Va por días.
Gracias, compañero.

Un abrazo.

Re: En la garganta de las estrellas

Publicado: Sab, 04 Jun 2022 23:57
por xaime oroza carballo
Ramón Carballal escribió: Vie, 03 Jun 2022 16:24 Unha preciosidade de poema. O teu xogo coa natureza é admirable. Parabéns e unha forte aperta.
Grazas, meu. Teño pouco máis pero, xúroche que me é de abondo.
Fonda aperta.