Página 2 de 2
Re: Falenas locas
Publicado: Sab, 15 Feb 2025 1:12
por xaime oroza carballo
Ramón Carballal escribió: ↑Vie, 07 Feb 2025 10:03
Un poema dun lirismo espectacular que lévanos a lugares de misterio, a falenas que surcan mares perdidos entre a néboa do tempo. Acordeime ao lelo de Cunqueiro e o vello Simbad. Parabéns e unha aperta.
Pósme moi alto o listón coa comparanza, meu amigo. Agradezoa!
Vaia unha moi fonda aperta.
Re: Falenas locas
Publicado: Sab, 15 Feb 2025 1:16
por xaime oroza carballo
E. R. Aristy escribió: ↑Dom, 09 Feb 2025 11:42
xaime oroza carballo escribió: ↑Vie, 31 Ene 2025 0:20
AVELAÍÑAS TOLAS
No acubillo de pedra da encrucillada
gardan os ventos,
en segredo,
o tesouro do silencio das raiolas.
Choiva.
...............................................................
Vaise o sol,
busca-lo amencer,
polo cumio do monte
ás cinco.
...............................................................
Do monte ao mar foise xa o sol
buscando un amencer
e á luz do fanal do castelo de popa
voan os soños, coma avelaíñas tolas,
queima-la cor das ás.
...............................................................
No caderno maior
da bitácora das ondas,
riscamos
un poema de néboa nos ronseis,
onde navegámo-la mar da noite
coa lembranza do misterio do solpor.
...............................................................
Avelaíñas, tolas,
van queima-lo arcano da cor das ás
á luz do fanal do castelo de popa.
...............................................................
A raiola,
entre a choiva,
afaga os fentos,
aloumiña as ondas.
...............................................................
Á luz do fanal do castelo de popa
voan os soños.
...............................................................
FALENAS LOCAS
En el cobijo de piedra de la encrucijada
guardan los vientos,
en secreto,
el tesoro del silencio del rayo de sol.
Lluvia.
..........................................................................
Se va el sol,
a buscar el amanecer,
por la cumbre del monte
a las cinco.
..........................................................................
Del monte al mar se fue ya el sol
buscando un amanecer
y a la luz del fanal del castillo de popa
vuelan los sueños, como polillas locas,
a quemar el color de las alas.
..........................................................................
En el cuaderno mayor
de la bitácora de las ondas,
dibujamos un poema de niebla en las estelas,
donde navegamos el mar de la noche
con el recuerdo del misterio del crepúsculo.
..........................................................................
Falenas, locas,
van a quemar el arcano del color de las alas
a la luz del fanal del castillo de popa.
..........................................................................
La débil luz del sol,
entre la lluvia,
roza los helechos,
acaricia las olas.
..........................................................................
A La luz del fanal del castillo de popa
vuelan los sueños.
..........................................................................
Muíños, 160125
Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Que suaves penetran tus versos, son caricias, alivios, bálsamo para el alma, Xaime. Maravilloso poema! Abrazos
Tus palabras son siempre un gran aliento de brisa fresca para seguir navegando los sueños. Gracias, gracias ERA.
Unha moi fonda aperta.
Re: Falenas locas
Publicado: Sab, 15 Feb 2025 1:18
por xaime oroza carballo
Pilar Morte escribió: ↑Lun, 10 Feb 2025 13:41
Me encanta este lirismo suave y hermoso.
Cada verso es magia para disfrutar.
Un abrazo grande y felicidad
Grazas, Pilar. Estimo, moi fondamente, o teu sentimento e a túa complicidade cos meus soños.
Felicidade e unha aperta.
Re: Falenas locas
Publicado: Sab, 15 Feb 2025 1:20
por xaime oroza carballo
Estimo fondamente o espírito do teu latexo.
Grazas, compañeiro.
Unha aperta.
Re: Falenas locas
Publicado: Sab, 15 Feb 2025 1:22
por xaime oroza carballo
Francisco Lobo escribió: ↑Mié, 12 Feb 2025 16:59
Hermoso poema en el que se siente la luz y el mar. Me agrada muchísimo la disposición de los versos y, sobre todo el logrado final. Un aplauso y un abrazo, amigo. Paco.
Gracias, Paco, compañero de luz y mar.
Fonda aperta, meu amigo.
Re: Falenas locas
Publicado: Sab, 15 Feb 2025 1:25
por xaime oroza carballo
Julio Gonzalez Alonso escribió: ↑Mié, 12 Feb 2025 18:03
Es admirable la limpieza de tu escritura vestida de la compleja sencillez de la poesía. Gracias, Xaime. Un placer.
Gracias, maestro. Ah, esa compleja sencillez endiablada!
Unha moi fonda aperta.
Re: Falenas locas
Publicado: Jue, 20 Feb 2025 11:31
por Ramón Castro Méndez
Escucho en este maravilloso poema voces de nostalgia y melancolía. Tal vez el barde derramó alguna lágrima entre el bosque y el mar.
Noraboa, Xaime.
Fonda aperta.
Re: Falenas locas
Publicado: Dom, 02 Mar 2025 8:59
por Rafel Calle
Arriba con este trabajo de Xaime, que como es cotumbre se presenta bilingüe.