José Manuel F. Febles escribió: ↑Jue, 16 Dic 2021 10:27La llegada de tu palabra supone para mi todo un aliciente, compañero. Un aliento sincero que estimo muy profundamente.xaime oroza carballo escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 1:33O FILLO DAS FLORES O fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada ............................................ Entre os negros nubeiros a maxia corría da fráxil raiola, da raiola fráxil ............................................ De cerdeira unha flor levaba no peito na raiola do outono o fillo das flores para a súa amada ............................................ Ao fillo das flores vino eu vir e mentres eu o vía as aves cantaban ............................................ Vino eu pasar ao fillo das flores; as aves siaban mentres el pasaba ............................................ Siaban as aves, e cando el pasaba ofreceume unha flor, mirando sorrindo cara á miña fiestra, e as aves cantaban ............................................ E dende a miña fiestra eu collín a flor con que o fillo das flores a min me agasallaba, e as aves cantaban mentres el pasaba. ............................................ Do fillo das flores miña nai, ai deus!, eu quedei prendada ............................................ e as aves siaban, cantaban as aves mentres el pasaba; e as aves cantaban, siaban as aves; mentres el pasaba as aves, siaban. ............................................ No Castelo corría, entre os nubeiros, da raiola a maxia, e o fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada e as aves siaban mentres el pasaba. El HIJO DE LAS FLORES El hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada ............................................ Entre las negras nubes la magia corría del frágil amanecer, del amanecer frágil ............................................ De cerezo una flor llevaba en el pecho en el amanecer de otoño el hijo de las flores para su amada ............................................ Al hijo de las flores le vi yo venir y mientras yo le veía las aves cantaban ............................................ Le vi yo pasar al hijo de las flores; las aves trinaban mientras él pasaba ............................................ trinaban las aves, y cuando él pasaba me ofreció una flor, mirando sonriendo hacia mi ventana, y las aves cantaban ............................................ Y desde mi ventana yo cogí la flor con que el hijo de las flores a mí me agasajaba, y las aves cantaban mientras él pasaba. ............................................ Del hijo de las flores madre mía, ay dios!, yo quedé prendada ............................................ y las aves trinaban, cantaban las aves mientras él pasaba; y las aves cantaban, trinaban las aves; mientras él pasaba las aves, trinaban. ............................................ En el Castelo corría, entre las nubes, del amanecer la magia, y el hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada y las aves trinaban mientras él pasaba. Trad: Shaim et Alza http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Preciso y bello juego de palabras, propio de un excelente poeta. Felicidades, amigo y compañero en la poesía.
Desde la soledad de mi isla, un fuerte abrazo.
José Manuel F. Febles.
Gracias amigo mío.
Un abrazo.
Le fils des fleurs
Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
Querido hermano: no he pasado, todavía, la promoción de la hoz de hierro, procuro afilarla cada día, pero el muérdago se está saliendo de madre entre las ramas de los robles. La marmita sigue borboteando a fuego lento y el alambique gorgotea, despacio, para ir cubriendo la vida de los sueños.Armilo Brotón escribió: ↑Jue, 16 Dic 2021 10:42 Bárbaro druida. Cuando te leo es como beber un trago de la pócima de Panorámix, me lleno de energía y me siento capaz de derrotar a los gigantes del nihilismo.
Sigue recolectando hierbas en los bosques de la lírica para que tu olla esté siempre lista para el trago; de orujo también, que no sólo de versos vive el hombre.
Un abrazote hasta tu hermosa tierra.
Un fuerte abrazo, amigo mío.
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
Harto generoso el halago que estimo, amiga mía.Mirta Elena Tessio escribió: ↑Jue, 16 Dic 2021 11:28xaime oroza carballo escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 1:33O FILLO DAS FLORES O fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada ............................................ Entre os negros nubeiros a maxia corría da fráxil raiola, da raiola fráxil ............................................ De cerdeira unha flor levaba no peito na raiola do outono o fillo das flores para a súa amada ............................................ Ao fillo das flores vino eu vir e mentres eu o vía as aves cantaban ............................................ Vino eu pasar ao fillo das flores; as aves siaban mentres el pasaba ............................................ Siaban as aves, e cando el pasaba ofreceume unha flor, mirando sorrindo cara á miña fiestra, e as aves cantaban ............................................ E dende a miña fiestra eu collín a flor con que o fillo das flores a min me agasallaba, e as aves cantaban mentres el pasaba. ............................................ Do fillo das flores miña nai, ai deus!, eu quedei prendada ............................................ e as aves siaban, cantaban as aves mentres el pasaba; e as aves cantaban, siaban as aves; mentres el pasaba as aves, siaban. ............................................ No Castelo corría, entre os nubeiros, da raiola a maxia, e o fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada e as aves siaban mentres el pasaba. El HIJO DE LAS FLORES El hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada ............................................ Entre las negras nubes la magia corría del frágil amanecer, del amanecer frágil ............................................ De cerezo una flor llevaba en el pecho en el amanecer de otoño el hijo de las flores para su amada ............................................ Al hijo de las flores le vi yo venir y mientras yo le veía las aves cantaban ............................................ Le vi yo pasar al hijo de las flores; las aves trinaban mientras él pasaba ............................................ trinaban las aves, y cuando él pasaba me ofreció una flor, mirando sonriendo hacia mi ventana, y las aves cantaban ............................................ Y desde mi ventana yo cogí la flor con que el hijo de las flores a mí me agasajaba, y las aves cantaban mientras él pasaba. ............................................ Del hijo de las flores madre mía, ay dios!, yo quedé prendada ............................................ y las aves trinaban, cantaban las aves mientras él pasaba; y las aves cantaban, trinaban las aves; mientras él pasaba las aves, trinaban. ............................................ En el Castelo corría, entre las nubes, del amanecer la magia, y el hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada y las aves trinaban mientras él pasaba. Trad: Shaim et Alza http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Qué gusto y qué placer recibo en mi mañana, con esta pintura del trinar de las aves,y tú involucrándote, en versos escalonados y bien dibujados con la destreza de tu pluma. Me recuerda a los verso de Juan Ramón Jimenez
te regalo una estrofa sin demerecer tu tan estimada obra.
Y yo me iré. Y se quedarán los pájaros
cantando.
Y se quedará mi huerto con su verde árbol,
y con su pozo blanco.
Todas las tardes el cielo será azul y plácido,
y tocarán, como esta tarde están tocando,
las campanas del campanario.
JUAN RAMÓN JIMENEZ
UN ABRAZO NAVIDEÑO MI QUERIDO AMIGO Y POETA.-
Hermoso regalo tus palabras y el poema de Juan Ramón Jiménez.
Un abrazo y feliz Nadal.
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
Gracias por venir con tu voz, amigo mío.Ramón Castro Méndez escribió: ↑Jue, 16 Dic 2021 12:43 Un poema realmente precioso como el trino de las aves o la flor del cerezo y toda la magia y naturaleza que lo impregna.
Mi felicitación.
Amigo Xaime, te deseo unas felices fiestas navideñas a ti y los tuyos.
Un fuerte abrazo.
Un abrazo y felices fiestas.
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
Tienes toda la razón del mundo, hasta a mi también me sorprendió el título tanto que, gracias a tu comentario y al de Víctor, reedité y corregí lo que quería ser un homenaje al acordeonista y a su intención más honda de recuerdo a un amigo común.Alonso Vicent escribió: ↑Jue, 16 Dic 2021 16:57 Me sorprendió el título en casi francés, o francés antiguo; pero me cautivó más el interior del poema. Y es que uno se transporta a otras épocas sin cambiar de escenario.
Poema, canción, romance de viva voz... como cuando los juglares de antaño.
Un abrazo, Xaime, desde el Mediterráneo interior.
Reitero mi agradecimiento por tus atentas e inestimables lectura y escucha.
Un abrazo, amigo mío y felices fiestas.
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
Gracias por todo tu aliento, Ana.Ana García escribió: ↑Jue, 16 Dic 2021 18:39 ¡Qué bonito, Xaime! ¡Pero qué bellez! El juglar de Alaire vuelve a deleitarnos con este poema lleno de aromas, sonidos e imágenes.
¡Enhorabuena!
Un fuerte abrazo.
Inestimable.
Un abrazo y bo Nadal.
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
E. R. Aristy escribió: ↑Vie, 17 Dic 2021 1:05Que maravilla, Xaime! Me gusta también tu magnífica declamación. Un abrazo grande, poeta. ERAxaime oroza carballo escribió: ↑Mié, 15 Dic 2021 1:33O FILLO DAS FLORES O fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada ............................................ Entre os negros nubeiros a maxia corría da fráxil raiola, da raiola fráxil ............................................ De cerdeira unha flor levaba no peito na raiola do outono o fillo das flores para a súa amada ............................................ Ao fillo das flores vino eu vir e mentres eu o vía as aves cantaban ............................................ Vino eu pasar ao fillo das flores; as aves siaban mentres el pasaba ............................................ Siaban as aves, e cando el pasaba ofreceume unha flor, mirando sorrindo cara á miña fiestra, e as aves cantaban ............................................ E dende a miña fiestra eu collín a flor con que o fillo das flores a min me agasallaba, e as aves cantaban mentres el pasaba. ............................................ Do fillo das flores miña nai, ai deus!, eu quedei prendada ............................................ e as aves siaban, cantaban as aves mentres el pasaba; e as aves cantaban, siaban as aves; mentres el pasaba as aves, siaban. ............................................ No Castelo corría, entre os nubeiros, da raiola a maxia, e o fillo das flores no peito levaba unha flor de cerdeira para a súa amada e as aves siaban mentres el pasaba. El HIJO DE LAS FLORES El hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada ............................................ Entre las negras nubes la magia corría del frágil amanecer, del amanecer frágil ............................................ De cerezo una flor llevaba en el pecho en el amanecer de otoño el hijo de las flores para su amada ............................................ Al hijo de las flores le vi yo venir y mientras yo le veía las aves cantaban ............................................ Le vi yo pasar al hijo de las flores; las aves trinaban mientras él pasaba ............................................ trinaban las aves, y cuando él pasaba me ofreció una flor, mirando sonriendo hacia mi ventana, y las aves cantaban ............................................ Y desde mi ventana yo cogí la flor con que el hijo de las flores a mí me agasajaba, y las aves cantaban mientras él pasaba. ............................................ Del hijo de las flores madre mía, ay dios!, yo quedé prendada ............................................ y las aves trinaban, cantaban las aves mientras él pasaba; y las aves cantaban, trinaban las aves; mientras él pasaba las aves, trinaban. ............................................ En el Castelo corría, entre las nubes, del amanecer la magia, y el hijo de las flores en el pecho llevaba una flor de cerezo para su amada y las aves trinaban mientras él pasaba. Trad: Shaim et Alza http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Gracias por todo tu apoyo, ERA.
Un abrazo y bo Nadal.
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
Agradezco sobremanera tu visita y el contenido del paréntesis (desaparecido tras mi edición para corregir el error de la "l" pulsada doblemente y no vista). Gracias por tu cercanía, amigo mío.Víctor F. Mallada escribió: ↑Vie, 17 Dic 2021 17:50 Precioso y cantable tu "Fillo das flores",
da gusto leerlo en versión "galega".
"Moltas grazas", Xaime por aquesta entrega
de sentidos versos
y hermosos amores.
Víctor
Un abrazo y felices fiestas.
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fills des fleurs
Gracias, amigo mío. Tus palabras están muy de acorde con el músico que me acompaña y que dice que para un poema así no hace falta su música, pero quiero que siga con lo que le salga del alma.Julio Gonzalez Alonso escribió: ↑Vie, 17 Dic 2021 18:20 Arrebatada recitación, con toda la fuerza de la lengua gallega, de este poema que bien se merecería una música acorde con su calidad para ser cantado por calles y plazas. Aplauso y abrazo, Xaime.
Salud.
Salud.
Un fuerte abrazo y felices fiestas.
- Rafel Calle
- Mensajes: 25149
- Registrado: Dom, 18 Nov 2007 18:27
- Ubicación: Palma de Mallorca
Re: Le fils des fleurs
Feliz Navidad y mucha salud.
Abrazos.
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fils des fleurs
Gracias y Felices Fiestas, bienquerido Rafel.Rafel Calle escribió: ↑Dom, 26 Dic 2021 6:38 Hermoso y muy sentido trabajo, amigo Xaime. Bilingüe y recitado para conformar un post muuy recomendable.
Feliz Navidad y mucha salud.
Abrazos.
Salud y "fonda aperta".
- Javier Dicenzo
- Mensajes: 8140
- Registrado: Mié, 12 Mar 2008 1:19
- Ubicación: San Pedro. Argentina
- Contactar:
Re: Le fils des fleurs
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fils des fleurs
Gracias por tu presencia en la simplicidad de mi naturaleza.Javier Dicenzo escribió: ↑Mar, 28 Dic 2021 9:02 Hermoso por su naturaleza viva un placer pasar por tu obra.
Un abrazo y Felices Fiestas, amigo mío.
-
Hallie Hernández Alfaro
- Mensajes: 19835
- Registrado: Mié, 16 Ene 2008 23:20
- xaime oroza carballo
- Mensajes: 4063
- Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56
Re: Le fils des fleurs
Agradezco hondamente tu visita y tus palabras, Hallie.Hallie Hernández Alfaro escribió: ↑Mar, 04 Ene 2022 0:17 Sube para deleite de todos.
Abrazos, querido poeta.
Abrazos, amiga mía.