Página 2 de 3
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mar, 20 Sep 2016 18:27
por xaime oroza carballo
Gerardo Mont escribió:Un poema de gran belleza y sentimiento. Uno lee y disfruta cada trazo de tu pluma, estimado poeta. Aplausos y un gran abrazo.
Gracias por tu paso y por tus palabras, Gerardo
Un abrazo
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mar, 20 Sep 2016 18:29
por xaime oroza carballo
Rafael Valdemar escribió:Sincero y sencillo mensaje llega de este bello poema que nos dejas Xaime. Lo disfruté leyendo
saludos
rafael
Gracias por tu paso y tu comentario, Rafael
Un abrazo
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mar, 20 Sep 2016 18:31
por xaime oroza carballo
Ramón Carballal escribió:Delicados versos que fan voar a imaxinación. Gustóume moito. Unha aperta.
Sempre unha ledicia escoita-las túas verbas, Ramón
Un abrazo, meu
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mar, 20 Sep 2016 18:32
por Mirta Elena Tessio
xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)
No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros
polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,
morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua
coma a andoriña miúda,
soa no inverno,
crisálida fráxil
na vertixe do tempo
UN GUIÑO ( a O. Wilde)
En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños
por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,
morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua
como la golondrina menuda,
sola en invierno,
crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.
Trad:
Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Disfrute esta canción en tus palabras bellas.
Un abrazo poeta. Gracias por compartir.-
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mié, 21 Sep 2016 5:11
por M. Sánchez
Directa, frágil, fresca, tu poesía.
Un gusto pasar por aquí.
Un fuerte abrazo.
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mié, 21 Sep 2016 9:13
por Alejandro Costa
Una buena cascada de versos.
Estoy con Carmen, los dos últimos una explosión de poesía.
Un abrazo.
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mié, 21 Sep 2016 18:03
por Ramón Castro Méndez
crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.
Precioso poema-cuento. Emociona el candor, el mimo, la delicada belleza que se desprende de estos versos, Xaime. Un placer leerte.
Un fuerte abrazo.
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Vie, 23 Sep 2016 1:54
por Josefa A. Sánchez
Un poema evocador y sencillo (que no simple) que pulsa las fibras del alma. Wilde es un paisaje al que siempre vuelvo. Gracias por el disfrute.
Un abrazo.
Pepa
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Dom, 25 Sep 2016 6:40
por Rafel Calle
Hermoso trabajo de Xaime.
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Dom, 25 Sep 2016 20:09
por xaime oroza carballo
Carmen Pla escribió:xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)
No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros
polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,
morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua
coma a andoriña miúda,
soa no inverno,
crisálida fráxil
na vertixe do tempo
UN GUIÑO ( a O. Wilde)
En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños
por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,
morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua
como la golondrina menuda,
sola en invierno,
crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.
Trad:
Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Agradable lectura, Xaime, los dos últimos versos, fascinantes
Un abrazo
Muchas gracias por tu paso, y por la huella de tus comentarios
Un abrazo
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Dom, 25 Sep 2016 20:11
por xaime oroza carballo
Celia Puerta escribió:Un guiño precioso, Xaime.
Inevitablemente me has llevado a El príncipe feliz. No se qué edad tendría cuando lo leí por primera vez pero sí sé cómo me emocionó y cómo lo conservo en la memoria.
Un fuerte abrazo.
Gracias por tu comentario, Celia. Gratificante tu paso
Un abrazo
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mar, 27 Sep 2016 16:13
por Julio Gonzalez Alonso
La belleza intrínseca del poema se hace monumental en los últimos versos de cierre, a cada cual mejor. Con un abrazo.
Salud.
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mié, 28 Sep 2016 0:35
por E. R. Aristy
xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)
No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros
polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,
morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua
coma a andoriña miúda,
soa no inverno,
crisálida fráxil
na vertixe do tempo
UN GUIÑO ( a O. Wilde)
En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños
por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,
morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua
como la golondrina menuda,
sola en invierno,
crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.
Trad:
Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Imágenes como salidas de un cuento, pero, error de juicio, y soledad en el vértigo del tiempo. Un placer de lectura, Xaime. ERA
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mié, 28 Sep 2016 20:13
por xaime oroza carballo
Mirta Elena Tessio escribió:xaime oroza carballo escribió:UN TRUSGO (a O. Wilde)
No ar o recendo
dos encenos marelos
dos castiñeiros
polo camiño de terra
baixa un carro de cabalos,
baixa a carroza
ú a princesa soña co príncipe azul
que deixou eivado de amor
na estreita volta dos eidos,
ata,
cansa de voar,
bicando o vento
dos soños das ausencias,
morrer deitada,
espida, núa, baleira,
riba da neve
ao pé da estatua
coma a andoriña miúda,
soa no inverno,
crisálida fráxil
na vertixe do tempo
UN GUIÑO ( a O. Wilde)
En el aire el aroma
de las flores amarillas
de los castaños
por el camino de tierra
baja un carro de caballos,
baja una carroza
donde la princesa sueña con el príncipe azul
que dejó malherido de amor
en la estrecha vuelta de la historia,
hasta que,
cansada de volar,
besando el viento
de los sueños de las ausencias,
morir acostada,
desnuda, descubierta, vacía,
sobre la nieve
junto a la estatua
como la golondrina menuda,
sola en invierno,
crisálida frágil
en el vértigo del tiempo.
Trad:
Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Disfrute esta canción en tus palabras bellas.
Un abrazo poeta. Gracias por compartir.-
Gracias a ti por tu paso y tan amable comentario
Un abrazo
Re: Un trusgo (a O. Wilde)
Publicado: Mié, 28 Sep 2016 20:14
por xaime oroza carballo
Manuel Sánchez escribió:Directa, frágil, fresca, tu poesía.
Un gusto pasar por aquí.
Un fuerte abrazo.
Sabes que eres siempre bienvenido. Gracias por tu visita
Un abrazo