Volando con el humo

Poemas en verso y/o en prosa de cualquier estructura y/o combinación.

Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle

Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3974
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Volando con el humo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

VOANDO CO FUME NO AR

Despois de recolle-la ferramenta,
para que non quede estrada ao relento,

         que fago cos soños de lume?
............................................................
Os gardas da noite deixaron
         pasa-lo torpedo de luz.
............................................................
Cos soños de lume fixen un poema;
         esperei que a lapa esvaera,

e os meus soños de lume medraron
         voando co fume no ar.
............................................................
Amenceu na fonte segreda
         do patio interior.
............................................................
Navegando, da escuridade, o silencio,
na mansedume fonda do berro afogado,
         das imaxes espallar o misterio.

Os meus soños medraron
         voando co fume no ar,
............................................................
e amenceu, cun estoupido, na fonte segreda.
............................................................
Amenceu a choiva na fonte segreda
         do patio interior,

         e os meus soños medraron,
voando, ás caladas, co fume no ar.

VOLANDO CON EL HUMO EN El AIRE

Después de recoger la herramienta,
para que no quede expuesta al relente,

      que hago con los sueños de fuego?
............................................................
Los guardias de la noche dejaron
      pasar el torpedo de luz.
............................................................
Con los sueños de fuego hice un poema;
         esperé que la lumbre se esluyera,

y mis sueños de fuego crecieron
         volando con el humo en el aire.
............................................................
Amaneció en la fuente segreda
         del patio interior.
............................................................
Navegando, de la oscuridad, el silencio,
en la mansedumbre honda del grito ahogado,
de las imágenes dispersar el misterio.

         Mis sueños crecieron
volando con el humo en el aire,
............................................................
y amaneció, con una explosión, en la fuente secreta.
............................................................
Amaneció la lluvia en la fuente secreta
         del patio interior,

         y mis sueños crecieron,
volando, calladamente, con el humo en el aire.



Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

xaime oroza
Avatar de Usuario
Alejandro Costa
Mensajes: 6249
Registrado: Dom, 13 Mar 2016 18:27

Re: Volando con el humo

Mensaje sin leer por Alejandro Costa »

Magníficos versos utilizando el humo, junto con la niebla, me encanta entre los versos, como metáfora e hilo conductor.

Me ha gustado, Xaime.

Dejemos que vuele y que los demás disfruten de él.

Un abrazo.
Salud, paz y felicidad.



No sé por qué, no sé por qué ni cómo
me perdono la vida cada día.…


Me sobra el corazón (Miguel Hernández)
Avatar de Usuario
Ramón Carballal
Mensajes: 21423
Registrado: Vie, 28 Dic 2007 16:24
Ubicación: A Coruña
Contactar:

Re: Volando con el humo

Mensaje sin leer por Ramón Carballal »

Gran beleza nos teus versos, es un mestre da poesía lírica, que eses soños sigan voando co fume no ar. Parabéns e unha forte aperta.
http://laverdadazul59.blogspot.com/

"El poema eres tú recomponiendo el espejo que cada día rompes".

"Comprender es unificar lo invisible".

"Elijo la lluvia, porque al derramarse, muere".

"El mar está aquí, en tu silencio".
Ana Muela Sopeña
Mensajes: 13275
Registrado: Sab, 29 Dic 2007 14:18
Ubicación: España - Bilbao

Re: Volando con el humo

Mensaje sin leer por Ana Muela Sopeña »

Preciosos versos que nos acercan a los misterios del fuego y del humo.

Siempre me gusta recorrer tus versos en ambos idiomas.

Enhorabuena, Xaime

Un abrazo grande
Ana
La Luz y la Tierra, explosión que abre el corazón del espacio.
Hallie Hernández Alfaro
Mensajes: 19671
Registrado: Mié, 16 Ene 2008 23:20

Re: Volando con el humo

Mensaje sin leer por Hallie Hernández Alfaro »

Hermoso, vivo, limpio como el alba novísima y resilente.

Abrazo fuerte, querido poeta.
.

"Sé con el bueno como una suave seda
porque sí, es lo correcto;
con el vil sé la daga, la tempestad, la piedra
porque el que al perverso deja paso
es responsable de sus futuras víctimas."

Sé, de Lisandro Sánchez
Avatar de Usuario
J. J. Martínez Ferreiro
Mensajes: 14969
Registrado: Lun, 19 Nov 2007 13:27
Ubicación: Santiago de Compostela

Re: Volando con el humo

Mensaje sin leer por J. J. Martínez Ferreiro »

"Navegando, da escuridade, o silencio,
na mansedume fonda do berro afogado,
das imaxes espallar o misterio.

Os meus soños medraron
voando co fume no ar,
............................................................
e amenceu, cun estoupido, na fonte segreda.
............................................................
Amenceu a choiva na fonte segreda
do patio interior,

e os meus soños medraron,
voando, ás caladas, co fume no ar"


Esta vez paschesté nesta maxia de silenzo escuridade, soños, fume e choiva.

Todo un pracer de lectura, boi meu.

Unha forte aperta.
"Yo es otro" (Arthur Rimbaud)
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3974
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Volando con el humo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Alejandro Costa escribió: Jue, 10 Jul 2025 20:21 Magníficos versos utilizando el humo, junto con la niebla, me encanta entre los versos, como metáfora e hilo conductor.

Me ha gustado, Xaime.

Dejemos que vuele y que los demás disfruten de él.

Un abrazo.
Gracias por tus palabras para el vuelo, amigo.
A veces, entre la niebla y el humo, surge un rayo de luz.

Fonda aperta, irmao.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3974
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Volando con el humo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ramón Carballal escribió: Dom, 13 Jul 2025 19:34 Gran beleza nos teus versos, es un mestre da poesía lírica, que eses soños sigan voando co fume no ar. Parabéns e unha forte aperta.
Que faríamos sen eles, meu? Ti ben sabes como estamos os que vivimos no val ao pé do mar alén da Gañidoira.

Grazas, meu amigo.
Unha aperta.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3974
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Volando con el humo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ana Muela Sopeña escribió: Lun, 14 Jul 2025 0:09 Preciosos versos que nos acercan a los misterios del fuego y del humo.

Siempre me gusta recorrer tus versos en ambos idiomas.

Enhorabuena, Xaime

Un abrazo grande
Ana
Inestimábel o teu alento, a túa lectura, a túa presenza, Ana.
Grazas.

Fonda aperta, raíña.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3974
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Volando con el humo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Hallie Hernández Alfaro escribió: Lun, 14 Jul 2025 19:22 Hermoso, vivo, limpio como el alba novísima y resilente.

Abrazo fuerte, querido poeta.
Estimo, hondamente, tu presencia, Hallie.
Gracias por estar.

Fonda aperta.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 3974
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: Volando con el humo

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

J. J. Martínez Ferreiro escribió: Mar, 15 Jul 2025 16:22 "Navegando, da escuridade, o silencio,
na mansedume fonda do berro afogado,
das imaxes espallar o misterio.

Os meus soños medraron
voando co fume no ar,
............................................................
e amenceu, cun estoupido, na fonte segreda.
............................................................
Amenceu a choiva na fonte segreda
do patio interior,

e os meus soños medraron,
voando, ás caladas, co fume no ar"


Esta vez paschesté nesta maxia de silenzo escuridade, soños, fume e choiva.

Todo un pracer de lectura, boi meu.

Unha forte aperta.
Non podía, por menos, que esperar do "rei dos esquemas", senón unha síntese primixenia da música, que debulla o eixo do poema.
Ti ben sabes como é o tempo ao pasa-la Gañidoira.

Veña esa aperta. Bicos boi meu.
xaime oroza
Responder

Volver a “Foro de Poemas”