Os álamos de Area
Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle
-
- Mensajes: 2790
- Registrado: Lun, 19 Nov 2007 12:51
Re: Os álamos de Area
Un cordial abrazo.
- J. J. Martínez Ferreiro
- Mensajes: 14961
- Registrado: Lun, 19 Nov 2007 13:27
- Ubicación: Santiago de Compostela
Re: Os álamos de Area
Un fuerte abrazo.
- Ramón Carballal
- Mensajes: 21419
- Registrado: Vie, 28 Dic 2007 16:24
- Ubicación: A Coruña
- Contactar:
Re: Os álamos de Area
"El poema eres tú recomponiendo el espejo que cada día rompes".
"Comprender es unificar lo invisible".
"Elijo la lluvia, porque al derramarse, muere".
"El mar está aquí, en tu silencio".
- José M. F. Febles
- Mensajes: 133
- Registrado: Sab, 19 Abr 2025 8:51
Re: Os álamos de Area
MI FELICITACIÓN Y UN FUERTE ABRAZO, DESDE LA SOLEDAD DE MI ISLA.J. J. Martínez Ferreiro escribió: ↑Sab, 11 Jun 2016 10:08
Area, es una playa de la costas de Viveiro
Os meus ollos abritan unha leira de acougo
aquí, nos álamos de Area,
mentres sinto morrer ao mar.
É no bater costeiro onde o alma sucumbe.
Ah... as vizosas augas de fondas criadeiras!
Nesta quietude que respiro,
penetra en min o arcano dos insectos,
o aire maduro dun á,
a colleita nova da terra.
Alá, ao lonxe, os cumes do Vicedo
xiran a todo vento
o desatino dos muiños
aquí, moi preto, o varal
creba a súa luz de pau seco,
ceiba o ferreiro os seus filigranas no aire,
refulxen ao Sol os pedais no alto
a bicicleta, e detrás, ao fondo,
farfalla a escuma un remuíño excéntrico.
De súpeto, todo se aquieta.
Enmudece a prata dos álamos ao cegador azul.
Silencio.
Hoxe, a mañá
discorreu a través de min,
e ollei doutra maneira.
Version en castellano:
Mis ojos entretienen el aliento,
aquí, bajo los álamos de Area,
mientras siento morir al mar.
Es en el retumbar costero
donde mi alma se derrumba.
¡Ah… las fértiles aguas de profundas matrices!
En esta quietud que respiro,
penetra en mí el arcano de los insectos,
el aire maduro de un ala,
la cosecha reciente de la tierra.
Allá, lejanas, las cumbres de O Vicedo
giran a todo viento locuras de veleta,
aquí, muy cerca, la baranda
cruje su luz de palo seco,
un carbonero lanza al aire sus filigranas,
brillan al Sol los pedales en alto
la bicicleta, y detrás, al fondo,
balbucea la espuma un remolino excéntrico.
De repente, todo se aquieta.
Enmudece la plata de los álamos
al cegador azul.
Silencio.
Hoy, la mañana
ha fluido a través de mí,
y he mirado de otra manera.
- Julio Gonzalez Alonso
- Mensajes: 14633
- Registrado: Vie, 23 Nov 2007 20:56
- Ubicación: Leonés en Vizcaya.
- Contactar:
Re: Os álamos de Area
-
- Mensajes: 13272
- Registrado: Sab, 29 Dic 2007 14:18
- Ubicación: España - Bilbao
Re: Os álamos de Area
Un lirismo suave envuelve todos los versos. Además, hay dos niveles de percepción del poema: el de la realidad del paisaje y el surrealista de la mirada interna de ese paisaje.
Me ha gustado mucho.
Enhorabuena por el galardón de la semana.
Aplausos... muchos
Un beso
Ana
- Lisandro Sánchez
- Mensajes: 274
- Registrado: Vie, 25 Abr 2025 5:50
- Ubicación: Varvarco, Neuquén, Argentina
Re: Os álamos de Area
Con respecto a la versión gallega, no entiendo una jota de gallego, pero igual la encuentro muy sonora, acompasada, danzante, por ejemplo en:
"ceiba o ferreiro os seus filigranas no aire,
refulxen ao Sol os pedais no alto
a bicicleta, e detrás, ao fondo,
farfalla a escuma un remuíño excéntrico".
Gracias por el emocionante viaje. Y felicitaciones por el reconocimiento; con toda seguridad, más que merecido.
Lisandro