O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Poemas en verso y/o en prosa de cualquier estructura y/o combinación.

Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle

Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4009
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

𝙊 𝘾𝘼𝙍𝙍𝙀𝙄𝙍𝙊 𝘿𝘼𝙎 𝘽𝘼𝙇𝙀𝘼𝙎

𝙊𝙡𝙡𝙤𝙨 𝙙𝙚 𝙢𝙖𝙧, 𝙦𝙪𝙚 𝙡𝙚𝙫𝙖𝙣 𝙖𝙤 𝙞𝙣𝙛𝙞𝙣𝙙𝙤 𝙣𝙖𝙨 𝙡𝙖𝙧𝙜𝙖𝙘𝙞́𝙖𝙨 𝙙𝙖𝙨 𝙖𝙧𝙚𝙡𝙖𝙨, 
𝙪́ 𝙨𝙚 𝙖𝙘𝙪𝙗𝙞𝙡𝙡𝙖𝙣 𝙣𝙤 𝙥𝙖𝙣𝙩𝙤𝙦𝙪𝙚 𝙤𝙨 𝙨𝙤𝙣̃𝙤𝙨 𝙙𝙤 𝙢𝙖𝙧𝙞𝙣̃𝙚𝙞𝙧𝙤.

𝙍𝙤𝙣𝙨𝙚𝙞𝙨, 𝙖𝙗𝙧𝙖𝙣𝙘𝙖𝙯𝙖𝙙𝙤𝙨, 𝙚𝙨𝙫𝙖́𝙚𝙣𝙨𝙚, 𝙩𝙧𝙖𝙨 𝙧𝙚𝙛𝙡𝙚𝙘𝙩𝙞-𝙡𝙖 𝙡𝙪𝙯 𝙙𝙖 𝙡𝙪́𝙖,
𝙘𝙤𝙖 𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙜𝙖 𝙙𝙖𝙨 𝙗𝙖𝙡𝙚𝙖𝙨 𝙣𝙤 𝙘𝙖𝙧𝙧𝙚𝙞𝙧𝙤 𝙚𝙣𝙩𝙧𝙚 𝙤 𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙡 𝙙𝙖𝙨 𝙇𝙖𝙭𝙖𝙨 
     𝙚 𝙤 𝙞𝙡𝙡𝙤𝙩𝙚 𝙉𝙚𝙜𝙧𝙤,

𝙖𝙡𝙞́ 𝙨𝙚 𝙚𝙨𝙣𝙖𝙦𝙪𝙞𝙯𝙖𝙣, 𝙙𝙚𝙨𝙚𝙨𝙥𝙚𝙧𝙖𝙙𝙖𝙨, 𝙖𝙨 𝙤𝙣𝙙𝙖𝙨
𝙢𝙪𝙭𝙞𝙣𝙙𝙤 𝙣𝙤  𝙢𝙤𝙣𝙤𝙘𝙤𝙧𝙙𝙞𝙤 𝙖𝙤 𝙗𝙖𝙞𝙭𝙤 𝙘𝙤𝙣𝙩𝙞𝙣𝙪𝙤.

𝙊𝙣𝙙𝙚 𝙚𝙪 𝙫𝙤𝙪, 𝙨𝙚𝙢𝙥𝙧𝙚 𝙫𝙚́𝙨 𝙘𝙤𝙢𝙞𝙜𝙤, 𝙖𝙤 𝙜𝙤𝙫𝙚𝙧𝙣𝙖𝙡𝙡𝙤, 𝙣𝙤 𝙘𝙤𝙙𝙖𝙨𝙩𝙚,
                                     𝙘𝙤𝙨 𝙩𝙚𝙪𝙨 𝙤𝙡𝙡𝙤𝙨 𝙙𝙚 𝙢𝙖𝙧 𝙘𝙝𝙖𝙢𝙖𝙣𝙙𝙤 𝙖𝙤 𝙞𝙣𝙛𝙞𝙣𝙙𝙤.
.........................................................................................................................

𝘼 𝙧𝙖𝙞𝙤𝙡𝙖, 𝙛𝙚𝙗𝙡𝙚, 𝙦𝙪𝙚 𝙩𝙧𝙖𝙚 𝙤 𝙣𝙤𝙧𝙙𝙚́𝙨, 𝙧𝙞𝙨𝙘𝙖 𝙙𝙚𝙗𝙪𝙭𝙤𝙨, 𝙖𝙗𝙨𝙩𝙧𝙖𝙘𝙩𝙤𝙨, 
𝙙𝙚 𝙘𝙤𝙧 𝙣𝙤𝙨 𝙫𝙞𝙙𝙧𝙤𝙨 𝙙𝙖 𝙛𝙞𝙚𝙨𝙩𝙧𝙖 𝙙𝙚𝙗𝙪𝙡𝙡𝙖𝙣𝙙𝙤 𝙤𝙨 𝙢𝙚𝙪𝙨 𝙨𝙤𝙣̃𝙤𝙨 
                                           𝙣𝙖𝙨 𝙡𝙖𝙧𝙜𝙖𝙘𝙞́𝙖𝙨 𝙙𝙤𝙨 𝙩𝙚𝙪𝙨 𝙤𝙡𝙡𝙤𝙨 𝙙𝙚 𝙢𝙖𝙧.
.........................................................................................................................

𝘼𝙡𝙤𝙪𝙢𝙞𝙣̃𝙖 𝙤 𝙖𝙧, 𝙘𝙪𝙣 𝙘𝙝𝙞́𝙤, 𝙤 𝙗𝙪𝙭𝙖𝙩𝙤. 𝙍𝙚𝙘𝙚𝙣𝙙𝙤 𝙨𝙖𝙡𝙜𝙖𝙙𝙤, 
                         𝙙𝙤 𝙞𝙣𝙛𝙞𝙣𝙙𝙤 𝙢𝙖𝙧 𝙙𝙤𝙨 𝙩𝙚𝙪𝙨 𝙤𝙡𝙡𝙤𝙨, 𝙣𝙖𝙨 𝙖́𝙨 𝙢𝙖𝙭𝙚𝙨𝙩𝙤𝙨𝙖𝙨.
.........................................................................................................................

𝘾𝙤𝙖 𝙧𝙖𝙞𝙤𝙡𝙖, 𝙛𝙚𝙗𝙡𝙚, 𝙤 𝙣𝙤𝙧𝙙𝙚́𝙨 𝙧𝙞𝙨𝙘𝙖 𝙙𝙚𝙗𝙪𝙭𝙤𝙨 𝙖𝙗𝙨𝙩𝙧𝙖𝙘𝙩𝙤𝙨, 
𝙧𝙚𝙛𝙡𝙚𝙭𝙤𝙨 𝙩𝙧𝙖𝙣𝙨𝙥𝙖𝙧𝙚𝙣𝙩𝙚𝙨 𝙙𝙚 𝙘𝙤𝙧 𝙣𝙤𝙨 𝙫𝙞𝙙𝙧𝙤𝙨 𝙙𝙖 𝙛𝙞𝙚𝙨𝙩𝙧𝙖 
                                                 𝙩𝙧𝙖𝙡𝙤𝙨 𝙗𝙖𝙧𝙧𝙤𝙩𝙚𝙨 𝙙𝙚 𝙛𝙚𝙧𝙧𝙤.

𝙃𝙪́𝙢𝙞𝙙𝙤 𝙧𝙚𝙘𝙚𝙣𝙙𝙤 𝙨𝙖𝙡𝙜𝙖𝙙𝙤 𝙣𝙖𝙨 𝙖́𝙨 
              𝙤 𝙗𝙪𝙭𝙖𝙩𝙤 𝙖𝙡𝙤𝙪𝙢𝙞𝙣̃𝙖 𝙤 𝙖𝙧.
.........................................................................................................................

𝘼𝙤 𝙥𝙖𝙨𝙖𝙧 𝙥𝙤𝙡𝙤 𝙘𝙖𝙧𝙧𝙚𝙞𝙧𝙤 𝙚𝙣𝙩𝙧𝙚 𝙖𝙨 𝙇𝙖𝙭𝙖𝙨 𝙚 𝙤 𝙞𝙡𝙡𝙤𝙩𝙚 𝙉𝙚𝙜𝙧𝙤 
𝙖 𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙜𝙖, 𝙖𝙯𝙪𝙡, 𝙙𝙖𝙨 𝙗𝙖𝙡𝙚𝙖𝙨 𝙨𝙖𝙪́𝙙𝙖 𝙖𝙤 𝙡𝙚𝙫𝙞𝙖𝙩𝙖́𝙣, 
       𝙦𝙪𝙚 𝙛𝙤𝙨𝙞𝙡𝙞𝙯𝙤𝙪 𝙤 𝙢𝙖𝙧 𝙣𝙤 𝙘𝙖́𝙧𝙘𝙚𝙧𝙚 𝙙𝙚 𝙥𝙚𝙙𝙧𝙖 𝙙𝙤 𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙡.
.........................................................................................................................

𝙍𝙚𝙭𝙚𝙞𝙩𝙖𝙘𝙝𝙚𝙨 𝙣𝙖 𝙛𝙞𝙚𝙨𝙩𝙧𝙖 𝙖 𝙤𝙛𝙧𝙚𝙣𝙙𝙖, 𝙨𝙞𝙣𝙭𝙚𝙡𝙖, 𝙙𝙖 𝙢𝙞𝙣̃𝙖 𝙢𝙖𝙣, 
                                                                  𝙣𝙤𝙣 𝙨𝙤𝙪𝙗𝙚𝙣 𝙙𝙞𝙘𝙞𝙡𝙤.
.........................................................................................................................

𝘼𝙤 𝙩𝙧𝙖𝙨𝙡𝙪́𝙨 𝙣𝙖 𝙛𝙞𝙚𝙨𝙩𝙧𝙖 𝙙𝙤 𝙨𝙤𝙡 𝙙𝙤 𝙞𝙣𝙫𝙚𝙧𝙣𝙤, 𝙙𝙚𝙞𝙭𝙖́𝙘𝙝𝙚𝙨𝙢𝙚, 𝙞𝙡𝙚𝙭𝙞́𝙗𝙚𝙡, 
𝙪𝙣𝙝𝙖 𝙢𝙚𝙣𝙨𝙖𝙭𝙚, 𝙩𝙧𝙖𝙣𝙨𝙥𝙖𝙧𝙚𝙣𝙩𝙚, 𝙨𝙚𝙜𝙧𝙚𝙙𝙖, 𝙧𝙞𝙨𝙘𝙖𝙙𝙖 𝙣𝙤𝙨 𝙫𝙞𝙙𝙧𝙤𝙨 
𝙘𝙤𝙖 𝙢𝙖𝙣 𝙙𝙤 𝙣𝙤𝙧𝙙𝙚́𝙨, 𝙦𝙪𝙚 𝙢𝙤𝙫𝙚 𝙖𝙨 𝙧𝙖𝙞𝙤𝙡𝙖𝙨, 𝙛𝙧𝙞́𝙤 𝙚 𝙘𝙚𝙞𝙗𝙚, 
𝙣𝙖 𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙜𝙖 𝙙𝙖 𝙘𝙤𝙧𝙧𝙚𝙣𝙩𝙖𝙙𝙖, 𝙚𝙨𝙚𝙣𝙘𝙞𝙖𝙡, 𝙦𝙪𝙚 𝙧𝙚𝙫𝙚𝙧𝙩𝙚 
𝙥𝙤𝙡𝙤 𝙘𝙚𝙤 𝙥𝙪́𝙧𝙥𝙪𝙧𝙖, 𝙘𝙤𝙢𝙖  𝙪𝙣 𝙨𝙖𝙡𝙢𝙤, 𝙘𝙤𝙢𝙖 𝙪𝙣𝙝𝙖 𝙨𝙖𝙡𝙢𝙤𝙙𝙞𝙖, 
𝙚𝙣𝙛𝙚𝙞𝙩𝙞𝙯𝙖𝙙𝙖, 𝙣𝙚𝙜𝙧𝙖, 𝙚𝙣𝙭𝙚𝙡, 𝙗𝙧𝙚𝙫𝙚, 𝙖́ 𝙦𝙪𝙚 𝙙𝙖𝙣 𝙥𝙧𝙚𝙨𝙩𝙖𝙣𝙘𝙞𝙖 𝙚 𝙘𝙤𝙧 
𝙤𝙨 𝙤𝙘𝙤𝙨 𝙙𝙤 𝙨𝙞𝙡𝙚𝙣𝙘𝙞𝙤; 𝙗𝙧𝙖𝙣𝙘𝙤𝙨 𝙧𝙚𝙗𝙚𝙧𝙚𝙩𝙚𝙨, 𝙤𝙣𝙙𝙚 𝙚𝙨𝙫𝙖𝙧𝙖 𝙖 𝙫𝙚𝙧𝙗𝙖, 
𝙣𝙤𝙣 𝙙𝙞𝙩𝙖, 𝙙𝙖 𝙞𝙢𝙖𝙭𝙚, 𝙘𝙤𝙢𝙖 𝙥𝙧𝙤𝙢𝙚𝙨𝙖, 𝙞𝙣𝙣𝙤𝙢𝙚𝙖́𝙗𝙚𝙡, 
                                                               𝙙𝙖 𝙘𝙤𝙧 𝙙𝙤 𝙚𝙨𝙥𝙚𝙡𝙡𝙤 𝙡𝙞́𝙦𝙪𝙞𝙙𝙤.
.........................................................................................................................

𝙎𝙖𝙞́𝙣𝙙𝙤 𝙥𝙤𝙡𝙤 𝙢𝙚𝙙𝙞𝙤 𝙙𝙤𝙨 𝙗𝙖𝙧𝙧𝙤𝙩𝙚𝙨 𝙙𝙚 𝙛𝙚𝙧𝙧𝙤 𝙙𝙖 𝙛𝙞𝙚𝙨𝙩𝙧𝙖 𝙙𝙤 𝙘𝙖́𝙧𝙘𝙚𝙧𝙚
𝙫𝙖𝙣 𝙭𝙪𝙣𝙜𝙪𝙞𝙧𝙨𝙚 𝙖𝙨 𝙖𝙧𝙚𝙡𝙖𝙨 𝙘𝙤𝙖 𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙜𝙖 𝙖𝙯𝙪𝙡 𝙖𝙤 𝙘𝙖𝙧𝙧𝙚𝙞𝙧𝙤 𝙙𝙖𝙨 𝙗𝙖𝙡𝙚𝙖𝙨
𝙥𝙖𝙧𝙖 𝙣𝙖𝙫𝙚𝙜𝙖-𝙡𝙖𝙨 𝙡𝙖𝙧𝙜𝙖𝙘𝙞́𝙖𝙨 𝙙𝙤 𝙞𝙣𝙛𝙞𝙣𝙙𝙤 𝙙𝙤𝙨 𝙩𝙚𝙪𝙨 𝙤𝙡𝙡𝙤𝙨 𝙙𝙚 𝙢𝙖𝙧.


𝙀𝙡 𝙎𝙀𝙉𝘿𝙀𝙍𝙊 𝘿𝙀 𝙇𝘼𝙎 𝘽𝘼𝙇𝙇𝙀𝙉𝘼𝙎 

𝙊𝙟𝙤𝙨 𝙙𝙚 𝙢𝙖𝙧, 𝙦𝙪𝙚 𝙡𝙡𝙚𝙫𝙖𝙣 𝙖𝙡 𝙞𝙣𝙛𝙞𝙣𝙞𝙩𝙤 𝙚𝙣 𝙡𝙖 𝙫𝙖𝙨𝙩𝙚𝙙𝙖𝙙 𝙙𝙚 𝙡𝙖𝙨 𝙖𝙣𝙨𝙞𝙖𝙨, 
𝙙𝙤𝙣𝙙𝙚 𝙨𝙚 𝙘𝙤𝙗𝙞𝙟𝙖𝙣, 𝙚𝙣 𝙚𝙡 𝙥𝙖𝙣𝙩𝙤𝙦𝙪𝙚, 𝙡𝙤𝙨 𝙨𝙪𝙚𝙣̃𝙤𝙨 𝙙𝙚𝙡 𝙢𝙖𝙧𝙞𝙣𝙚𝙧𝙤. 

𝙀𝙨𝙩𝙚𝙡𝙖𝙨, 𝙗𝙡𝙖𝙣𝙦𝙪𝙚𝙘𝙞𝙣𝙖𝙨, 𝙙𝙚𝙨𝙖𝙥𝙖𝙧𝙚𝙘𝙚𝙣, 𝙩𝙧𝙖𝙨 𝙧𝙚𝙛𝙡𝙚𝙟𝙖𝙧 𝙡𝙖 𝙡𝙪𝙯 𝙙𝙚 𝙡𝙖 𝙡𝙪𝙣𝙖, 
𝙘𝙤𝙣 𝙡𝙖 𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙜𝙖 𝙙𝙚 𝙡𝙖𝙨 𝙗𝙖𝙡𝙡𝙚𝙣𝙖𝙨 𝙚𝙣 𝙚𝙡 𝙨𝙚𝙣𝙙𝙚𝙧𝙤 𝙚𝙣𝙩𝙧𝙚 𝙚𝙡 𝙖𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙡𝙖𝙙𝙤 
𝙙𝙚 𝙡𝙖𝙨 𝙇𝙖𝙟𝙖𝙨 𝙮 𝙚𝙡 𝙞𝙨𝙡𝙤𝙩𝙚 𝙉𝙚𝙜𝙧𝙤, 𝙖𝙡𝙡𝙞́ 𝙨𝙚 𝙙𝙚𝙨𝙩𝙧𝙤𝙯𝙖𝙣, 𝙙𝙚𝙨𝙚𝙨𝙥𝙚𝙧𝙖𝙙𝙖𝙨, 
𝙡𝙖𝙨 𝙤𝙣𝙙𝙖𝙨 𝙢𝙪𝙜𝙞𝙚𝙣𝙙𝙤 𝙚𝙣 𝙚𝙡 𝙢𝙤𝙣𝙤𝙘𝙤𝙧𝙙𝙞𝙤 𝙖𝙡 𝙗𝙖𝙟𝙤 𝙘𝙤𝙣𝙩𝙞𝙣𝙪𝙤. 

𝘿𝙤𝙣𝙙𝙚 𝙮𝙤 𝙫𝙤𝙮, 𝙨𝙞𝙚𝙢𝙥𝙧𝙚 𝙫𝙞𝙚𝙣𝙚𝙨 𝙘𝙤𝙣𝙢𝙞𝙜𝙤, 𝙖𝙡 𝙩𝙞𝙢𝙤́𝙣, 𝙚𝙣 𝙚𝙡 𝙘𝙤𝙙𝙖𝙨𝙩𝙚, 
                                                  𝙘𝙤𝙣 𝙩𝙪𝙨 𝙤𝙟𝙤𝙨 𝙙𝙚 𝙢𝙖𝙧 𝙡𝙡𝙖𝙢𝙖𝙣𝙙𝙤 𝙖𝙡 𝙞𝙣𝙛𝙞𝙣𝙞𝙩𝙤. 
.........................................................................................................................
 
𝙀𝙡 𝙚𝙣𝙙𝙚𝙗𝙡𝙚 𝙧𝙖𝙮𝙤 𝙙𝙚 𝙨𝙤𝙡, 𝙦𝙪𝙚 𝙩𝙧𝙖𝙚 𝙚𝙡 𝙣𝙤𝙧𝙚𝙨𝙩𝙚,𝙩𝙧𝙖𝙯𝙖 𝙙𝙞𝙗𝙪𝙟𝙤𝙨, 𝙖𝙗𝙨𝙩𝙧𝙖𝙘𝙩𝙤𝙨, 
𝙙𝙚 𝙘𝙤𝙡𝙤𝙧 𝙚𝙣 𝙡𝙤𝙨 𝙫𝙞𝙙𝙧𝙞𝙤𝙨 𝙙𝙚 𝙡𝙖 𝙫𝙚𝙣𝙩𝙖𝙣𝙖, 𝙙𝙚𝙨𝙜𝙧𝙖𝙣𝙖𝙣𝙙𝙤 𝙢𝙞𝙨 𝙨𝙪𝙚𝙣̃𝙤𝙨 
                                                                           𝙚𝙣 𝙡𝙖𝙨 𝙫𝙖𝙨𝙩𝙚𝙙𝙖𝙙 𝙙𝙚 𝙩𝙪𝙨 𝙤𝙟𝙤𝙨 𝙙𝙚 𝙢𝙖𝙧.
.........................................................................................................................
𝘼𝙘𝙖𝙧𝙞𝙘𝙞𝙖 𝙚𝙡 𝙖𝙞𝙧𝙚, 𝙘𝙤𝙣 𝙪𝙣 𝙨𝙞𝙡𝙗𝙞𝙙𝙤, 𝙚𝙡 𝙖𝙯𝙤𝙧. 
𝘼𝙧𝙤𝙢𝙖 𝙨𝙖𝙡𝙖𝙙𝙤, 𝙙𝙚𝙡 𝙞𝙣𝙛𝙞𝙣𝙞𝙩𝙤 𝙢𝙖𝙧 𝙙𝙚 𝙩𝙪𝙨 𝙤𝙟𝙤𝙨, 𝙚𝙣 𝙡𝙖𝙨 𝙖𝙡𝙖𝙨 𝙢𝙖𝙟𝙚𝙨𝙩𝙪𝙤𝙨𝙖𝙨. 
.........................................................................................................................
𝘾𝙤𝙣 𝙚𝙡 𝙚𝙣𝙙𝙚𝙗𝙡𝙚 𝙧𝙖𝙮𝙤 𝙙𝙚 𝙨𝙤𝙡, 𝙚𝙡 𝙣𝙤𝙧𝙚𝙨𝙩𝙚 𝙩𝙧𝙖𝙯𝙖 𝙙𝙞𝙗𝙪𝙟𝙤𝙨, 𝙖𝙗𝙨𝙩𝙧𝙖𝙘𝙩𝙤𝙨; 
𝙧𝙚𝙛𝙡𝙚𝙟𝙤𝙨 𝙩𝙧𝙖𝙣𝙨𝙥𝙖𝙧𝙚𝙣𝙩𝙚𝙨 𝙙𝙚 𝙘𝙤𝙡𝙤𝙧 𝙚𝙣 𝙡𝙤𝙨 𝙫𝙞𝙙𝙧𝙞𝙤𝙨 𝙙𝙚 𝙡𝙖 𝙫𝙚𝙣𝙩𝙖𝙣𝙖 
                                                                                 𝙩𝙧𝙖𝙨 𝙡𝙤𝙨 𝙗𝙖𝙧𝙧𝙤𝙩𝙚𝙨 𝙙𝙚 𝙝𝙞𝙚𝙧𝙧𝙤. 

𝙃𝙪́𝙢𝙚𝙙𝙤 𝙖𝙧𝙤𝙢𝙖, 𝙨𝙖𝙡𝙖𝙙𝙤, 𝙚𝙣 𝙡𝙖𝙨 𝙖𝙡𝙖𝙨, 𝙚𝙡 𝙖𝙯𝙤𝙧 𝙖𝙘𝙖𝙧𝙞𝙘𝙞𝙖 𝙚𝙡 𝙖𝙞𝙧𝙚. 
.........................................................................................................................

𝘼𝙡 𝙥𝙖𝙨𝙖𝙧 𝙥𝙤𝙧 𝙚𝙡 𝙨𝙚𝙣𝙙𝙚𝙧𝙤 𝙚𝙣𝙩𝙧𝙚 𝙡𝙖𝙨 𝙇𝙖𝙟𝙖𝙨 𝙮 𝙚𝙡 𝙞𝙨𝙡𝙤𝙩𝙚 𝙉𝙚𝙜𝙧𝙤 𝙡𝙖 𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙜𝙖,
𝙖𝙯𝙪𝙡, 𝙙𝙚 𝙡𝙖𝙨 𝙗𝙖𝙡𝙡𝙚𝙣𝙖𝙨 𝙨𝙖𝙡𝙪𝙙𝙖 𝙖𝙡 𝙡𝙚𝙫𝙞𝙖𝙩𝙖́𝙣, 𝙦𝙪𝙚 𝙛𝙤𝙨𝙞𝙡𝙞𝙯𝙤́ 𝙚𝙡 𝙢𝙖𝙧 
                                                                𝙚𝙣 𝙡𝙖 𝙘𝙖́𝙧𝙘𝙚𝙡 𝙙𝙚 𝙥𝙞𝙚𝙙𝙧𝙖 𝙙𝙚𝙡 𝙖𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙡𝙖𝙙𝙤.
.........................................................................................................................

𝙍𝙚𝙘𝙝𝙖𝙯𝙖𝙨𝙩𝙚 𝙚𝙣 𝙡𝙖 𝙫𝙚𝙣𝙩𝙖𝙣𝙖 𝙡𝙖 𝙤𝙛𝙧𝙚𝙣𝙙𝙖, 𝙨𝙚𝙣𝙘𝙞𝙡𝙡𝙖, 𝙙𝙚 𝙢𝙞 𝙢𝙖𝙣𝙤. 

𝙉𝙤 𝙨𝙪𝙥𝙚 𝙙𝙚𝙘𝙞𝙧𝙡𝙤. 
.........................................................................................................................
 
𝘼𝙡 𝙩𝙧𝙖𝙨𝙡𝙪𝙯, 𝙚𝙣 𝙡𝙖 𝙫𝙚𝙣𝙩𝙖𝙣𝙖 𝙙𝙚𝙡 𝙨𝙤𝙡 𝙙𝙚𝙡 𝙞𝙣𝙫𝙞𝙚𝙧𝙣𝙤, 𝙢𝙚 𝙙𝙚𝙟𝙖𝙨𝙩𝙚, 𝙞𝙡𝙚𝙜𝙞𝙗𝙡𝙚, 
𝙪𝙣 𝙢𝙚𝙣𝙨𝙖𝙟𝙚, 𝙩𝙧𝙖𝙣𝙨𝙥𝙖𝙧𝙚𝙣𝙩𝙚, 𝙨𝙚𝙘𝙧𝙚𝙩𝙤, 𝙙𝙞𝙗𝙪𝙟𝙖𝙙𝙤 𝙚𝙣 𝙡𝙤𝙨 𝙫𝙞𝙙𝙧𝙞𝙤𝙨 
𝙘𝙤𝙣 𝙡𝙖 𝙢𝙖𝙣𝙤 𝙙𝙚𝙡 𝙣𝙤𝙧𝙚𝙨𝙩𝙚, 𝙦𝙪𝙚 𝙢𝙪𝙚𝙫𝙚 𝙡𝙤𝙨 𝙖𝙢𝙖𝙣𝙚𝙘𝙚𝙧𝙚𝙨, 𝙛𝙧𝙞́𝙤 𝙮 𝙡𝙞𝙗𝙧𝙚, 
𝙚𝙣 𝙡𝙖 𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙜𝙖 𝙙𝙚 𝙡𝙖 𝙘𝙤𝙧𝙧𝙚𝙣𝙩𝙖𝙙𝙖, 𝙚𝙨𝙚𝙣𝙘𝙞𝙖𝙡, 𝙦𝙪𝙚 𝙧𝙚𝙫𝙞𝙚𝙧𝙩𝙚 𝙥𝙤𝙧 𝙚𝙡 𝙘𝙞𝙚𝙡𝙤 
𝙥𝙪́𝙧𝙥𝙪𝙧𝙖, 𝙘𝙤𝙢𝙤 𝙪𝙣 𝙨𝙖𝙡𝙢𝙤, 𝙘𝙤𝙢𝙤 𝙪𝙣𝙖 𝙨𝙖𝙡𝙢𝙤𝙙𝙞𝙖, 𝙝𝙚𝙘𝙝𝙞𝙯𝙖𝙙𝙖, 𝙣𝙚𝙜𝙧𝙖, 
𝙛𝙧𝙖́𝙜𝙞𝙡, 𝙗𝙧𝙚𝙫𝙚, 𝙖 𝙡𝙖 𝙦𝙪𝙚 𝙙𝙖𝙣 𝙥𝙧𝙚𝙨𝙩𝙖𝙣𝙘𝙞𝙖 𝙮 𝙘𝙤𝙡𝙤𝙧 𝙡𝙤𝙨 𝙝𝙪𝙚𝙘𝙤𝙨 𝙙𝙚𝙡 𝙨𝙞𝙡𝙚𝙣𝙘𝙞𝙤; 
𝙗𝙡𝙖𝙣𝙘𝙤𝙨 𝙖𝙧𝙖𝙗𝙚𝙨𝙘𝙤𝙨, 𝙙𝙤𝙣𝙙𝙚 𝙧𝙚𝙨𝙗𝙖𝙡𝙖 𝙡𝙖 𝙥𝙖𝙡𝙖𝙗𝙧𝙖 𝙣𝙤 𝙙𝙞𝙘𝙝𝙖 𝙙𝙚 𝙡𝙖 𝙞𝙢𝙖𝙜𝙚𝙣, 
𝙘𝙤𝙢𝙤 𝙥𝙧𝙤𝙢𝙚𝙨𝙖, 𝙞𝙣𝙣𝙤𝙢𝙗𝙧𝙖𝙗𝙡𝙚, 𝙙𝙚𝙡 𝙘𝙤𝙡𝙤𝙧 𝙙𝙚𝙡 𝙚𝙨𝙥𝙚𝙟𝙤 𝙡𝙞́𝙦𝙪𝙞𝙙𝙤. 
.........................................................................................................................
 
𝙎𝙖𝙡𝙞𝙚𝙣𝙙𝙤 𝙚𝙣𝙩𝙧𝙚 𝙡𝙤𝙨 𝙗𝙖𝙧𝙧𝙤𝙩𝙚𝙨 𝙙𝙚 𝙝𝙞𝙚𝙧𝙧𝙤 𝙙𝙚 𝙡𝙖 𝙫𝙚𝙣𝙩𝙖𝙣𝙖 𝙙𝙚 𝙡𝙖 𝙘𝙖́𝙧𝙘𝙚𝙡, 
𝙫𝙖𝙣 𝙪𝙣𝙞𝙧𝙨𝙚 𝙡𝙖𝙨 𝙖𝙣𝙨𝙞𝙖𝙨 𝙘𝙤𝙣 𝙡𝙖 𝙘𝙖𝙣𝙩𝙞𝙜𝙖 𝙖𝙯𝙪𝙡 𝙖𝙡 𝙨𝙚𝙣𝙙𝙚𝙧𝙤 𝙙𝙚 𝙡𝙖𝙨 𝙗𝙖𝙡𝙡𝙚𝙣𝙖𝙨,
𝙥𝙖𝙧𝙖 𝙣𝙖𝙫𝙚𝙜𝙖𝙧 𝙡𝙖 𝙫𝙖𝙨𝙩𝙚𝙙𝙖𝙙 𝙙𝙚𝙡 𝙞𝙣𝙛𝙞𝙣𝙞𝙩𝙤, 
                                                                                   𝙚𝙣 𝙩𝙪𝙨 𝙤𝙟𝙤𝙨 𝙙𝙚 𝙢𝙖𝙧.


Trad:   Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Muíños, 17032023

[bbvideo]https://xaimeorozacarballo.blogspot.com ... aleas.html[/bbvideo]
xaime oroza
Pilar Morte
Mensajes: 30637
Registrado: Mié, 09 Abr 2008 10:21

Re: O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por Pilar Morte »

Me gustan tus poemas porque se sienten, son preciosos y son de un lirismo delicioso.
Abrazos y salud.
Avatar de Usuario
Ulises C.J.
Mensajes: 737
Registrado: Jue, 06 Ago 2020 18:07
Ubicación: Valencia (España)

Re: O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por Ulises C.J. »

Decía Octavio Paz que la misión del poeta era descubrir la figura del mundo en la dispersión de sus fragmentos.
Pues eso tú lo haces como nadie, amigo.
Avatar de Usuario
Ramón Carballal
Mensajes: 21550
Registrado: Vie, 28 Dic 2007 16:24
Ubicación: A Coruña
Contactar:

Re: O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por Ramón Carballal »

Versos impresionantes, no poema hai ritmo, unha descrición tremendamente lírica das sensacións que provoca o mar, un poema que máis que contar parece debuxar un cadro ante o lector. Hai que ter unha gran sensibilidade e unha gran riqueza de vocabulario para expresarse así. Parabéns e unha aperta.
http://laverdadazul59.blogspot.com/

"El poema eres tú recomponiendo el espejo que cada día rompes".

"Comprender es unificar lo invisible".

"Elijo la lluvia, porque al derramarse, muere".

"El mar está aquí, en tu silencio".
Avatar de Usuario
Raul Muñoz
Mensajes: 5030
Registrado: Mié, 21 May 2014 20:58
Ubicación: Barcelona
Contactar:

Re: O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por Raul Muñoz »

Dicen que la mirada es el espejo del alma, y el alma es el infinito color de las emociones. Así nos dejas el cuadro por el cual asomarnos a la exuberante hondura de la tuya, tu poesía. Me gustó mucho, Xaime, gracias por compartir.

Un abrazo.
Tu profecía, poeta.
-Mañana hablarán los mudos:
el corazón y la piedra.

-¿Mas el arte?..
-Es puro juego,
que es igual a pura vida,
que es igual a puro fuego.
Veréis el ascua encendida.

Antonio Machado ( Proverbios y cantares ).

https://transitando-la-palabra.webnode.es/
E. R. Aristy
Mensajes: 16337
Registrado: Dom, 11 May 2008 20:04
Ubicación: Estados Unidos
Contactar:

Re: O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por E. R. Aristy »

Gran lirismo, Xaime y gran imaginacion de ese sendero de las ballenas, extraordinaria belleza!
Imagen
E.R.A.
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4009
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Pilar Morte escribió: Mar, 11 Abr 2023 11:58 Me gustan tus poemas porque se sienten, son preciosos y son de un lirismo delicioso.
Abrazos y salud.
Gracias por tus palabras, Pilar.
Estimo, hondamente, tu aliento.

Fonda aperta.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4009
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ulises C.J. escribió: Jue, 13 Abr 2023 11:53 Decía Octavio Paz que la misión del poeta era descubrir la figura del mundo en la dispersión de sus fragmentos.
Pues eso tú lo haces como nadie, amigo.

Gracias por tan tremendo elogio, compañero.

Unha moi fonda aperta.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4009
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Ramón Carballal escribió: Jue, 13 Abr 2023 18:06 Versos impresionantes, no poema hai ritmo, unha descrición tremendamente lírica das sensacións que provoca o mar, un poema que máis que contar parece debuxar un cadro ante o lector. Hai que ter unha gran sensibilidade e unha gran riqueza de vocabulario para expresarse así. Parabéns e unha aperta.
Agradecido pola túas xenerosas verbas, meu.

Saúde e vaia unha moi fonda aperta.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4009
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

Raul Muñoz escribió: Mar, 18 Abr 2023 2:16 Dicen que la mirada es el espejo del alma, y el alma es el infinito color de las emociones. Así nos dejas el cuadro por el cual asomarnos a la exuberante hondura de la tuya, tu poesía. Me gustó mucho, Xaime, gracias por compartir.

Un abrazo.
Agradecido por tu generoso comentario, compañero. Estimo profundamente tu aliento.

Fonda aperta.
xaime oroza
Avatar de Usuario
xaime oroza carballo
Mensajes: 4009
Registrado: Mar, 16 Oct 2012 11:56

Re: O carreiro das baleas (El sendero de las ballenas)

Mensaje sin leer por xaime oroza carballo »

E. R. Aristy escribió: Dom, 23 Abr 2023 4:23 Gran lirismo, Xaime y gran imaginacion de ese sendero de las ballenas, extraordinaria belleza!
Agradezco, infinitamente, la sensibilidad de tu paso, ERA. Supone un gran acicate para mi aliento.

Fonda aperta, compañeira.
xaime oroza
Responder

Volver a “Foro de Poemas”