Gracias, Carlos, por tu paso y generosos comentarios.Carlos Justino Caballero escribió:J. J. M. Ferreiro, Esas viejas casas y singulares recuerdos escritos con arte especial. Mi enhorabuena, poeta!
Abrazos y salud.
Moderadores: J. J. Martínez Ferreiro, Rafel Calle
Gracias, Carlos, por tu paso y generosos comentarios.Carlos Justino Caballero escribió:J. J. M. Ferreiro, Esas viejas casas y singulares recuerdos escritos con arte especial. Mi enhorabuena, poeta!
Gracias Minona por paso y generosos comentarios.Minona McEwen escribió:Estupendo poema lleno de ternura y melancolía. Un saludo.
Gracias, amigo Enrique, siempre sin honor tenerte por aquí.
"Está claro que juntos pisaremos los astros de la acera,J. J. Martínez Ferreiro escribió: ↑Sab, 09 Feb 2008 19:59 A Teresa, mi hermana
Nos tocamos el humo de las manos,
y se endurece en un obelisco del gesto.
Está claro que juntos pisaremos los astros de la acera,
esa luz que se aleja hundiéndose en los charcos.
Está claro que es nuestra la memoria.
Son nuestros los destinos contrariados,
pero también variados tránsitos
razonablemente felices.
La vieja casa nos espera abierta
sobre una mirada reciente,
y es ella quien nos mira;
nosotros somos su espontánea trascendencia,
su efímera memoria, quizá no transmisible.
No espero algún tesoro de los cuerpos que fueron.
Pero acuérdate, nuestros nombres serán la luz
que desde aquí siempre fue nuestra.
Serán el mar con la sangre que lo conduce
a través de sus reverberaciones.
Sí, desde aquí seremos nosotros mismos,
con una insistencia sonámbula.
Graciñas, Arturo, por tu paso y generosos comentarios. Es un honor que hayas disfrutado de estos versos.Arturo Rodríguez Milliet escribió: ↑Vie, 02 Oct 2020 0:43 Conmovedor y afectivamente próximo,
la gran red que unen en fatiga y calidez
los extremos del punto de partida y el reencuentro.
Disfrute mucho el ámbito intimo que perfilan estos versos.
Un cordial abrazo mi amigo.
Graciñas, meu. Este o lemos en Ferrol e en Viveiro có maestro Simón ao acordeón... momentos xa inesquecíbeis.xaime oroza carballo escribió: ↑Sab, 15 Ene 2022 1:54
Está claro por moi lonxe que esteamos.
Bico boi meu.
Lembro ben as imaxes, e riba de todo, a maxia especial da presenza do sentimento dos teus en Ferrol. Como esquecelo?J. J. Martínez Ferreiro escribió: ↑Mié, 19 Ene 2022 1:04Graciñas, meu. Este o lemos en Ferrol e en Viveiro có maestro Simón ao acordeón... momentos xa inesquecíbeis.xaime oroza carballo escribió: ↑Sab, 15 Ene 2022 1:54
Está claro por moi lonxe que esteamos.
Bico boi meu.
Unha forte aperta.
Gracias, Ricardo, por tu paso y generosos comentarios. Celebros este positivo y motivador (para mí) seguimiento que haces de mi trabajo poético.Ricardo López Castro escribió: ↑Sab, 15 Ene 2022 12:48 Constancia en lo realmente bello de tus poemas.
Bien arriba el listón, y nunca baja.
Felicitaciones.
Abrazos, amigo Ferreiro.
Graciñas, primo Ramón , por tan generosos comentarios que viertes sobre estos versos. Celebro que los hayas disfrutado.Ramón Castro Méndez escribió: ↑Lun, 17 Ene 2022 18:17 Todo el poema es una maravilla, amigo Ferreiro, una hermosa precipitación de felices imágenes, pero yo me quedaría, con tu permiso, con estos versos:
"La vieja casa nos espera abierta
sobre una mirada reciente.
Es ella quien nos mira;
nosotros somos
su espontánea trascendencia.
Su efímera memoria, quizá no transmisible".
Norabua.
Un fuerte abrazo.
Graciñas, meu, por traer a colación aqueles entrañables momentos. A túa participación e apoio foi imprescindible.xaime oroza carballo escribió: ↑Mié, 19 Ene 2022 1:31Lembro ben as imaxes, e riba de todo, a maxia especial da presenza do sentimento dos teus en Ferrol. Como esquecelo?J. J. Martínez Ferreiro escribió: ↑Mié, 19 Ene 2022 1:04Graciñas, meu. Este o lemos en Ferrol e en Viveiro có maestro Simón ao acordeón... momentos xa inesquecíbeis.xaime oroza carballo escribió: ↑Sab, 15 Ene 2022 1:54
Está claro por moi lonxe que esteamos.
Bico boi meu.
Unha forte aperta.
Fonda isa aperta, meu.