Página 1 de 3

Cantiga da alba

Publicado: Jue, 09 Nov 2023 1:00
por xaime oroza carballo
CANTIGA DA ALBA

Saín de mañá apaña-los nubeiros,
que corrían norte nas pucharcas, 
             coas mans tolas de vento;
coma ti coa lúa, miña amada;
             apaña-los nubeiros á alba.

Correndo norte co berro da cantiga,
correndo norte, 
             coma un nubeiro branco
                     coa cantiga de auga 
vai o xograr de feira en feira,
                                 ferindo a voz
             nas follas do ameneiro,
             que deitou o vento no río.

Correndo norte coa cantiga,
correndo norte coa cantiga á alba.

Coa cantiga da choiva vai o xograr
abrindo norte as portas do infindo 
                                     á alba.

Dicídelle á raíña do mundo
                    que volvo axiña,
que saín busca-lo amencer,
que non mande buscarme,
                    que axiña volvo,
que lle hei traer a alba,
                    que axiña veño.

Buscouno desesperada,
                    nunca volveu,

             xa o sabían os cans,
             os cans xa o osmaban á alba.

Foise sen un aceno de adeus,
                            á alba.

Vai collido aos nubeiros brancos
nas pucharcas da choiva á alba.


CANTIGA DEL ALBA

Salí de mañana a coger las nubes,
que corrían norte en las charcas, 
      con las manos locas de viento;
como tú con la luna, mi amada;
.....................................................................

      coger las nubes al alba.
.....................................................................

Corriendo norte 
con el grito de la cantiga,
      corriendo norte, 
               como una nube blanca
               con la cantiga de agua,
va el juglar de feria en feria,
                               hiriendo la voz
      en las hojas del aliso,
      que acostó el viento en el río.
.....................................................................

Corriendo norte con la cantiga,
corriendo norte con la cantiga al alba.

Con la cantiga de la lluvia va el juglar
abriendo norte las puertas del infinito 
                                          al alba.
.....................................................................

Decidle a la reina del mundo
               que vuelvo enseguida,
que salí a buscar el amanecer,
que no mande a buscarme,
               que enseguida vuelvo,
que he de traerle el alba,
               que enseguida vengo.
.....................................................................

Lo buscó desesperada,
                               nunca volvió,

      ya lo sabían los perros,
      los perros ya lo presentían 
                                          al alba.
.....................................................................

Se fue sin una señal de adiós,
                                          al alba.

Va cogido a las nubes blancas
en las charcas de la lluvia 
                                          al alba.



Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/


Re: Cantiga da alba

Publicado: Jue, 09 Nov 2023 16:03
por Alejandro Costa
Preciosa composición llena de lirismo.

"Decidle a la reina del mundo
que vuelvo enseguida,
que salí a buscar el amanecer,
que no mande a buscarme,
que enseguida vuelvo,
que he de traerle el alba,
que enseguida vengo."

Genial cualquier estrofa del poema, pero esta en concreto me parece deliciosa.

Mi enhorabuena.

Abrazos.

Re: Cantiga da alba

Publicado: Jue, 09 Nov 2023 16:10
por Ana Muela Sopeña
Preciosa tu cantiga al alba, Xaime:

Tus poemas siempre me hacen introducirme en otra dimensión. Las leyendas,
la mitología, el bosque mágico.

Por cierto... solo consigo leer la versión en castellano. El original en gallego sale desconfigurado. Solo veo cuadraditos en lugar de letras. No sé qué puede pasar.

Un beso grande
Ana

Re: Cantiga da alba

Publicado: Vie, 10 Nov 2023 0:30
por xaime oroza carballo
Alejandro Costa escribió: Jue, 09 Nov 2023 16:03 Preciosa composición llena de lirismo.

"Decidle a la reina del mundo
que vuelvo enseguida,
que salí a buscar el amanecer,
que no mande a buscarme,
que enseguida vuelvo,
que he de traerle el alba,
que enseguida vengo."

Genial cualquier estrofa del poema, pero esta en concreto me parece deliciosa.

Mi enhorabuena.

Abrazos.
Gracias, Alejandro. Siempre honrado por tu paso.

Fonda aperta, compañeiro.

Re: Cantiga da alba

Publicado: Vie, 10 Nov 2023 0:33
por xaime oroza carballo
Ana Muela Sopeña escribió: Jue, 09 Nov 2023 16:10 Preciosa tu cantiga al alba, Xaime:

Tus poemas siempre me hacen introducirme en otra dimensión. Las leyendas,
la mitología, el bosque mágico.

Por cierto... solo consigo leer la versión en castellano. El original en gallego sale desconfigurado. Solo veo cuadraditos en lugar de letras. No sé qué puede pasar.

Un beso grande
Ana
Gracias por todo, Ana.
He intentado corregir el texto en Galego. Por favor, dime si ya se lee ahora.
Gracias de nuevo.

Un bico.

Re: Cantiga da alba

Publicado: Vie, 10 Nov 2023 18:35
por Ana Muela Sopeña
Hola, Xaime:

Efectivamente... ahora puedo leer perfectamente tu poema en gallego. Me encanta. Es una gozada. Me queda ver el vídeo. Antes andaba con poco tiempo y no lo hice. Ahora voy a disfrutarlo.

Maravilloso vídeo. Recitas muy bien. Me encanta.

Un beso grande
Ana

Re: Cantiga da alba

Publicado: Vie, 10 Nov 2023 18:47
por Marisa Peral
Un lujo contar con la magia de tu Cantiga al alba.

Un bico, Xaime

Re: Cantiga da alba

Publicado: Sab, 11 Nov 2023 11:44
por Pilar Morte
Delicioso y lleno de magia. Me encantó.
Un abrazo y felicidad

Re: Cantiga da alba

Publicado: Sab, 11 Nov 2023 12:50
por J. J. Martínez Ferreiro
Nos teus versos o lector sube a unha nube e vai a bandadas arrastrado polo vento, limpa a mirada e o peito hinchado de aire puro.

Todo un pracer de viaje, boi meu.

Unha forte aperta

Re: Cantiga da alba

Publicado: Dom, 12 Nov 2023 12:23
por Rafael Valdemar
Bello encuentro tu poema Xaime...me gustó y disfruté leyendo

saludos y salud que no falte

rafael

Re: Cantiga da alba

Publicado: Dom, 12 Nov 2023 14:17
por Julio Gonzalez Alonso
Me parecen siempre las cantigas una canción suave y melancólica que tú interpretas y nos haces sentir con acierto y sensibilidad, Xaime. Un abrazo y gracias pro compartirlas. Salud.

Re: Cantiga da alba

Publicado: Vie, 17 Nov 2023 18:20
por Ulises C.J.
Como siempre, tu poema, como un viento, se ha ido colando por todos los recovecos.
Viento de poniente de tu mágica tierra.
Abrazos.

Re: Cantiga da alba

Publicado: Mar, 21 Nov 2023 16:50
por Ricardo López Castro
Precioso.
Tienes alma de poeta, amigo xaime.
Alma de poeta.
Bravo por este mundo de ensueño.
Gracias mil por compartir.
Abrazos y felicidad!

Re: Cantiga da alba

Publicado: Mar, 21 Nov 2023 22:24
por Ramón Carballal
Moi fermoso. É un luxo de lectura. Aperta.

Re: Cantiga da alba

Publicado: Vie, 01 Dic 2023 0:59
por xaime oroza carballo
Ana Muela Sopeña escribió: Vie, 10 Nov 2023 18:35 Hola, Xaime:

Efectivamente... ahora puedo leer perfectamente tu poema en gallego. Me encanta. Es una gozada. Me queda ver el vídeo. Antes andaba con poco tiempo y no lo hice. Ahora voy a disfrutarlo.

Maravilloso vídeo. Recitas muy bien. Me encanta.

Un beso grande
Ana
Gracias, de nuevo, Ana. Había revisado el texto en "vista previa" y no me daba errores. A tu observación cambié el tipo de letra y funcionó mejor. Ya sabes lo que hablamos un día, "non paro de argallar". Lo dicho, agradezco sobremanera tus inestimables observaciones.

Un chucho.