Página 1 de 2

El azul, limpio, del cielo

Publicado: Dom, 29 Nov 2020 1:43
por xaime oroza carballo

O AZUL, LIMPO, DO CEO

Detrás dos nubeiros negros
adivíñase o azul do ceo limpo,

detrás do azul do ceo limpo,
cruzando o arco da vella do paraíso
está o espello enganoso do teito de vidro,

alén do espello enganoso do teito de vidro
está a cuarta dimensión do soños
onde non traballa a rosa dos ventos

e navégase de bolina,
sen premonicións,
coa cantiga das sereas
que nos fai estarrecer
na galerna da liberdade.

... E vas,
na noite de ningures
polos brillantes camiños
de prata transparente
das limachas negras,

buscando a cantiga perdida,
que vai contigo,

que sempre foi contigo
aínda que ti non a vexas.

Aínda que ti non a vexas
vai a néboa bicando as sombras das árbores
nos reflexos do río,

trae e leva o vento ao sol
polo medio dos nubeiros negros do noroeste

... detrás dos nubeiros negros
adivíñase o azul, limpo, do ceo.






El AZUL, LIMPIO, DEL CIELO

Detrás de las nubes negras
se adivina el azul del cielo limpio,

detrás del azul del cielo limpio,
cruzando el arco iris del paraíso
está el espejo engañoso del techo de vidrio,

al otro lado del espejo engañoso del techo de vidrio
está la cuarta dimensión de los sueños
donde no trabaja la rosa de los vientos

y se navega de bolina,
sin premoniciones,
con la cantiga de las sirenas
que nos hace estremecer
en la galerna de la libertad.

... Y vas,
en la noche de ninguna parte
por los brillantes caminos
de plata transparente
de los limacos negros,

buscando la cantiga perdida,
que va contigo,

que siempre fue contigo
aunque tú no la veas.

Aunque tú no la veas
va la niebla besando las sombras de los árboles
en los reflejos del río,

trae y lleva el viento al sol
por el medio de las nubes negras del noroeste



... detrás de las nubes negras
se adivina el azul, limpio, del cielo.


Muíños 27.11.2020

Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Dom, 29 Nov 2020 9:39
por Pilar Morte
Comienzo y final traen esperanza. Un poema precioso, bañado en la sensibilidad que pones en cada verso.
Abrazos
Pilar

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Dom, 29 Nov 2020 11:22
por J. J. Martínez Ferreiro
Botabaseche de menos, boi meu, e de pronto apareces con estes ceos azuis que como monecas rusas van descubrindo os poderosos mundos da túa exquisita e máxica imaxinación.

Unha forte aperta e moita saúde.

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Dom, 29 Nov 2020 12:15
por F. En
Tiene mucho encanto este poema tuyo, Xaime, se deiene en un momento y brota en tu lirismo, ese que ya conocemos y admiramos. Hemos de detenernos por encima del paisaje, hemos de reflexionar sobre esa belleza que nos entregas y nos hace soñar.

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Dom, 29 Nov 2020 14:26
por Armilo Brotón
Ye te echaba de menos. Mi querido amigo Xaime, uno de los poemas más hermosos que te he leído y ya es decir. Con la belleza que caracteriza tu lenguaje lírico, bardo bárbaro, vas haciendo una introspección, de ida y vuelta, hasta el inconsciente del hombre, en búsqueda de esa fuerza que motiva la recreación del azul para hacerlo comestible a nuestros ojos. He viajado por tus capas de cebolla con inmenso placer.
Espero que te encuentres bien junto a tu familia, recuerdos a todos de tu amigo.
Un abrazo y salud

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Dom, 29 Nov 2020 14:47
por E. R. Aristy
xaime oroza carballo escribió:
O AZUL, LIMPO, DO CEO

Detrás dos nubeiros negros
adivíñase o azul do ceo limpo,

detrás do azul do ceo limpo,
cruzando o arco da vella do paraíso
está o espello enganoso do teito de vidro,

alén do espello enganoso do teito de vidro
está a cuarta dimensión do soños
onde non traballa a rosa dos ventos

e navégase de bolina,
sen premonicións,
coa cantiga das sereas
que nos fai estarrecer
na galerna da liberdade.

... E vas,
na noite de ningures
polos brillantes camiños
de prata transparente
das limachas negras,

buscando a cantiga perdida,
que vai contigo,

que sempre foi contigo
aínda que ti non a vexas.

Aínda que ti non a vexas
vai a néboa bicando as sombras das árbores
nos reflexos do río,

trae e leva o vento ao sol
polo medio dos nubeiros negros do noroeste

... detrás dos nubeiros negros
adivíñase o azul, limpo, do ceo.






El AZUL, LIMPIO, DEL CIELO

Detrás de las nubes negras
se adivina el azul del cielo limpio,

detrás del azul del cielo limpio,
cruzando el arco iris del paraíso
está el espejo engañoso del techo de vidrio,

al otro lado del espejo engañoso del techo de vidrio
está la cuarta dimensión de los sueños
donde no trabaja la rosa de los vientos

y se navega de bolina,
sin premoniciones,
con la cantiga de las sirenas
que nos hace estremecer
en la galerna de la libertad.

... Y vas,
en la noche de ninguna parte
por los brillantes caminos
de plata transparente
de los limacos negros,

buscando la cantiga perdida,
que va contigo,

que siempre fue contigo
aunque tú no la veas.

Aunque tú no la veas
va la niebla besando las sombras de los árboles
en los reflejos del río,

trae y lleva el viento al sol
por el medio de las nubes negras del noroeste



... detrás de las nubes negras
se adivina el azul, limpio, del cielo.


Muíños 27.11.2020

Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Cuanta belleza vuela en tu cielo abierto de luz, Xaime. Un abrazo grande, ERA

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Mar, 01 Dic 2020 0:59
por xaime oroza carballo
Pilar Morte escribió:Comienzo y final traen esperanza. Un poema precioso, bañado en la sensibilidad que pones en cada verso.
Abrazos
Pilar
Gracias por tus palabras, por tu presencia, Pilar.
Un abrazo.

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Mar, 01 Dic 2020 1:02
por xaime oroza carballo
J. J. Martínez Ferreiro escribió:Botabaseche de menos, boi meu, e de pronto apareces con estes ceos azuis que como monecas rusas van descubrindo os poderosos mundos da túa exquisita e máxica imaxinación.

Unha forte aperta e moita saúde.
Estóume perdendo un chisco na liña do ceo. Pero ten moita maxia volver e senti-las verbas acariñantes dos queridos.
Un bico para tódolos teus. (para ti tamén, boi)

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Mar, 01 Dic 2020 1:03
por xaime oroza carballo
F. Enrique escribió:
Tiene mucho encanto este poema tuyo, Xaime, se deiene en un momento y brota en tu lirismo, ese que ya conocemos y admiramos. Hemos de detenernos por encima del paisaje, hemos de reflexionar sobre esa belleza que nos entregas y nos hace soñar.
Gracias por tus palabras, por tu saber estar, amigo.
Un abrazo.

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Mar, 01 Dic 2020 1:07
por Simon Abadia
xaime oroza carballo escribió:
O AZUL, LIMPO, DO CEO

Detrás dos nubeiros negros
adivíñase o azul do ceo limpo,

detrás do azul do ceo limpo,
cruzando o arco da vella do paraíso
está o espello enganoso do teito de vidro,

alén do espello enganoso do teito de vidro
está a cuarta dimensión do soños
onde non traballa a rosa dos ventos

e navégase de bolina,
sen premonicións,
coa cantiga das sereas
que nos fai estarrecer
na galerna da liberdade.

... E vas,
na noite de ningures
polos brillantes camiños
de prata transparente
das limachas negras,

buscando a cantiga perdida,
que vai contigo,

que sempre foi contigo
aínda que ti non a vexas.

Aínda que ti non a vexas
vai a néboa bicando as sombras das árbores
nos reflexos do río,

trae e leva o vento ao sol
polo medio dos nubeiros negros do noroeste

... detrás dos nubeiros negros
adivíñase o azul, limpo, do ceo.






El AZUL, LIMPIO, DEL CIELO

Detrás de las nubes negras
se adivina el azul del cielo limpio,

detrás del azul del cielo limpio,
cruzando el arco iris del paraíso
está el espejo engañoso del techo de vidrio,

al otro lado del espejo engañoso del techo de vidrio
está la cuarta dimensión de los sueños
donde no trabaja la rosa de los vientos

y se navega de bolina,
sin premoniciones,
con la cantiga de las sirenas
que nos hace estremecer
en la galerna de la libertad.

... Y vas,
en la noche de ninguna parte
por los brillantes caminos
de plata transparente
de los limacos negros,

buscando la cantiga perdida,
que va contigo,

que siempre fue contigo
aunque tú no la veas.

Aunque tú no la veas
va la niebla besando las sombras de los árboles
en los reflejos del río,

trae y lleva el viento al sol
por el medio de las nubes negras del noroeste



... detrás de las nubes negras
se adivina el azul, limpio, del cielo.


Muíños 27.11.2020

Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/
Tiene mucha sensibilidad y encanto tu poema . Un placer leerlo, Abrazos

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Mié, 02 Dic 2020 1:27
por xaime oroza carballo
Armilo Brotón escribió:Ye te echaba de menos. Mi querido amigo Xaime, uno de los poemas más hermosos que te he leído y ya es decir. Con la belleza que caracteriza tu lenguaje lírico, bardo bárbaro, vas haciendo una introspección, de ida y vuelta, hasta el inconsciente del hombre, en búsqueda de esa fuerza que motiva la recreación del azul para hacerlo comestible a nuestros ojos. He viajado por tus capas de cebolla con inmenso placer.
Espero que te encuentres bien junto a tu familia, recuerdos a todos de tu amigo.
Un abrazo y salud
Bien querido amigo, gracias por tus palabras, por tu estar ahí, tan cerca, por tu viaje a mi mundo.
Todo bien. Un abrazo para ti y para todos los tuyos.

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Mié, 02 Dic 2020 1:29
por xaime oroza carballo
E. R. Aristy escribió:
xaime oroza carballo escribió:
O AZUL, LIMPO, DO CEO

Detrás dos nubeiros negros
adivíñase o azul do ceo limpo,

detrás do azul do ceo limpo,
cruzando o arco da vella do paraíso
está o espello enganoso do teito de vidro,

alén do espello enganoso do teito de vidro
está a cuarta dimensión do soños
onde non traballa a rosa dos ventos

e navégase de bolina,
sen premonicións,
coa cantiga das sereas
que nos fai estarrecer
na galerna da liberdade.

... E vas,
na noite de ningures
polos brillantes camiños
de prata transparente
das limachas negras,

buscando a cantiga perdida,
que vai contigo,

que sempre foi contigo
aínda que ti non a vexas.

Aínda que ti non a vexas
vai a néboa bicando as sombras das árbores
nos reflexos do río,

trae e leva o vento ao sol
polo medio dos nubeiros negros do noroeste

... detrás dos nubeiros negros
adivíñase o azul, limpo, do ceo.






El AZUL, LIMPIO, DEL CIELO

Detrás de las nubes negras
se adivina el azul del cielo limpio,

detrás del azul del cielo limpio,
cruzando el arco iris del paraíso
está el espejo engañoso del techo de vidrio,

al otro lado del espejo engañoso del techo de vidrio
está la cuarta dimensión de los sueños
donde no trabaja la rosa de los vientos

y se navega de bolina,
sin premoniciones,
con la cantiga de las sirenas
que nos hace estremecer
en la galerna de la libertad.

... Y vas,
en la noche de ninguna parte
por los brillantes caminos
de plata transparente
de los limacos negros,

buscando la cantiga perdida,
que va contigo,

que siempre fue contigo
aunque tú no la veas.

Aunque tú no la veas
va la niebla besando las sombras de los árboles
en los reflejos del río,

trae y lleva el viento al sol
por el medio de las nubes negras del noroeste



... detrás de las nubes negras
se adivina el azul, limpio, del cielo.


Muíños 27.11.2020

Trad: Shaim et Alza
http://xaimeorozacarballo.blogspot.com.es/

Cuanta belleza vuela en tu cielo abierto de luz, Xaime. Un abrazo grande, ERA
Gracias, ERA, por el bálsamo de tu voz.
Un abrazo.

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Mié, 02 Dic 2020 17:49
por Julio Gonzalez Alonso
Celebro éste tu poema de cielos azules que encadenan los sueños con un lenguaje limpio y evocador. Felicitaciones, Xaime.
Salud.

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Mié, 02 Dic 2020 17:54
por Ramón Carballal
Qué fermosura, Xaime. Un luxo de poema. Parabéns e unha aperta.

Re: El azul, limpio, del cielo

Publicado: Jue, 03 Dic 2020 5:47
por Rafel Calle
Hermoso trabajo, amigo Xaime.
Abrazos.